Όλοι θέλουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για όσους περισσότερους ισχύουν τόσο περισσότερο πολιτισμό έχουμε. Σαν ανθρωπότητα. Στην κρίση στη Λιβύη όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται κατάφορα. Αυτή τη φορά από τον ΟΗΕ τον ίδιο και τους σημαντικότερους εταίρους του.
Ο Μουαμάρ Καντάφι είναι ένας πάμπλουτος άνθρωπος. Όταν άρχισε η κρίση στη Βεγγάζη, σίγουρα ζύγισε τις επιλογές του. Τότε ακόμη μπορούσε, αν ήθελε και το έκρινε σωστό, να καταθέσει την εξουσία. Και να απολαύσει τα δισεκατομμύρια του, ακόμη και μέσα στη Λιβύη, χωρίς καν να φύγει σαν τον Μουμπάρακ και Μπεν Αλι. Είναι προφανές ότι αν κατέθετε την εξουσία αμέσως, κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει ούτε για αδιαλλαξία ούτε για αιματοχυσία, πόσο μάλλον για δικτατορία. Όμως πόσα περιθώρια του άφησαν αλήθεια για μια τέτοια επιλογή;
Στη Λιβύη, πέρα από τους επαναστάτες, υπάρχουν και χιλιάδες, ή και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Λίβυοι, που είναι πολύ ικανοποιημένοι από την πολιτική του Καντάφι. Που ήταν, μέχρι προ 20ημέρου περήφανοι που η Λιβυη γινόταν το «Ντουμπάι της Μεσογείου». Που το έβλεπαν, στους ουρανοξύστες και τα τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα που κτίζονταν σαν τα μανιτάρια παντού στην Τρίπολη.
Αυτοί όλοι οι χιλιάδες ικανοποιημένοι πολίτες, δεν ήταν οργισμένοι άνθρωποι , έτοιμοι να πάρουν τα όπλα και να σκοτώσουν. Όταν άρχισε λοιπόν η φασαρία στην Βεγγάζη, φυσικά θα μπορούσαν όλοι αυτοί να διαδηλώσουν επίσης την ικανοποίηση τους απέναντι στην κυβέρνηση του Καντάφι και της Λιβύης. Αντίθετα με τους επαναστάτες. Και τότε θα βλέπαμε και εμείς ειρηνικά, τον αντίλογο. Όμως ευθύς εξ αρχής οι επαναστάτες στην Βεγγάζη, όρμηξαν σε αποθήκες όπλων και μάλιστα ίσως είχαν ήδη κάποιες μονάδες του στρατού να τους υποστηρίζουν.
Απέναντι σε στρατιωτικό πραξικόπημα πλέον, ο φιλήσυχος πολίτης που ήταν ίσως ικανοποιημένος από το καθεστώς τι θα έκανε; Θα έβγαινε να ανοίξει πόλεμο; Να πει στα διεθνή ΜΜΕ ότι όχι, είναι ικανοποιημένος από τον Καντάφι, αλλά απλά θα ήθελε περισσότερες και ταχύτερες μεταρρυθμίσεις; Θα το κάνατε ποτέ εσείς; Απέναντι σε άναρχους ένοπλους, που τριγυρνάνε με την άδεια του στρατού στους δρόμους της Βεγγάζης, οργισμένοι μέχρι λύσσας από 40 χρόνια που το περιμένανε, και αποφασισμένοι να σκοτώσουν τον Καντάφι και κάθε πολίτη πιστό σ’εκείνον με κάθε μέσο και πρόσχημα;
Αυτοί οι, χιλιάδες ίσως, άνθρωποι, έχουν και αυτοί ανθρώπινα δικαιώματα ! Μάλιστα θα έλεγα περισσότερα από τους ένοπλους από την αρχή «επαναστάτες». Όμως τόσες μέρες τώρα η φωνή τους δεν ακούγεται. Γιατί τα παγκόσμια ΜΜΕ έχουν παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα, μαζί με όλα τα μικρόφωνα, στους επαναστάτες μόνο.
Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση αν ήσασταν η επίσημη κυβέρνηση μιας χώρας τι θα κάνατε; Θα την κοπανούσατε με τα δισεκατομμύρια που έχετε μαζέψει στην Ελβετία ή στη Βενεζουέλα; Ή μήπως, επειδή αν παραδίδατε την εξουσία δεν θα χρειαζόταν να την κοπανήσετε, θα καθόσασταν αδιάφορος να παρακολουθείτε τους «επαναστάτες» να σφάζουν όλους τους εκατοντάδες άλλους φιλήσυχους πολίτες που μέχρι χθες ήταν ικανοποιημένοι από εσάς; Νίπτοντας τας χείρας σας γι’αυτούς;
Ο Μουμπάρακ έφυγε με τα λεφτά, ο Μπεν Αλι έφυγε με τα λεφτά. Οι Καντάφι όμως είναι εκεί, στην Τρίπολη. Προφανώς δεν επιμένουν σ’αυτή τη κατάσταση για το προσωπικό τους όφελος. Αφού το τελείως προσωπικό τους όφελος είναι προφανές. Να τα παρατούσαν και τους πολίτες που σίγουρα τώρα τρέμουν, και τους επαναστάτες και τους αμερικανούς και άγγλους που είναι έτοιμοι να εισβάλλουν, να παρατούσαν και την εξουσία και … να κρατούσαν τα λεφτά και την ησυχία τους !
Για να δουμε μάλιστα πόσο πολύ φοβούνται οι απλοί φιλήσυχοι πολίτες αρκεί να δούμε πόσο φοβουνται πολύ πιο ισχυροί απο αυτους. Ο Σαιφ αλ Αραμπ Καντάφι για παράδειγμα οστις, αντίθετα με τον αδερφό του Σαιφ αλ Ισλαμ, πήγε στην Βεγγάζη με τους «επαναστάτες». Το έκανε προφανώς φοβούμενος ότι οι αμερικανοί και άγγλοι είναι πιο δυνατοί και θα καταφέρουν να κάνουν τη Λιβύη ένα ακόμη Ιράκ. Οπότε ας σώσει ο ίδιος το τομάρι του.
Όμως τους εκατοντάδες χιλιάδες Λίβυους ικανοποιημένους από το αναδυόμενο Ντουμπάι της Μεσογείου, ποιος θα τους σώσει; Ο ΟΗΕ προφανώς αδιαφορεί γι’αυτούς Αυτοί δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Επειδή δεν βγήκαν στους δρόμους με τα Καλάσνικοφ να αντιμετωπίσουνε τους άλλους.
Η νομιμότητα λοιπόν, είναι αυτή ακριβώς που κρατάει τον Καντάφι στην Τρίπολη και μόνο αυτή. Η νομιμότητα που κάποιος πρέπει να τηρήσει, που κάποιος πρέπει να την υπερασπιστεί. Αν οι φιλήσυχοι πολίτες, δεν ήταν τόσοι πολλοί, προφανώς και ο Καντάφι θα είχε δώσει πρόθυμα την εξουσία, θα είχε κρατήσει τα λεφτά και θα τα απολάμβανε τώρα με την ησυχία του αντί να πολεμάει με όλα τα αρπακτικά της γης.
Όμως ακριβώς όπως είπε ο Σαιφ αλ Ισλαμ, η Τρίπολη δεν είναι Κάιρο, δεν είναι Τυνησία. Δεν βγήκαν χιλιάδες στους δρόμους της Βεγγάζης να διαδηλώσουν εναντίον του Καντάφι. Δεν το έκαναν ούτε ακόμη και σήμερα κι αυτό μόνο για ένα λόγο. Γιατί δεν υπάρχουν για να βγούνε. Αν υπήρχαν θα τους βλέπαμε και εμείς, και εσείς, θα μας τους έδειχναν τα τόσο πρόθυμα παγκόσμια ΜΜΕ.
Προφανώς λοιπόν την συγκέντρωση στην Τρίπολη, όπου μίλησε από το κάστρο, ο Καντάφι την έκανε για να διαπιστώσει αυτό το πράγμα. Πόσους ακριβώς θα έπρεπε να υπερασπιστεί ή να εγκαταλείψει. Προς χάριν της ησυχίας και της άνεσης του ιδίου και της οικογενείας του. Και όπως φάνηκε ήταν πάρα πολλοί για να τους εγκαταλείψει.
Όταν κρίνουμε έναν πανίσχυρο άνθρωπο για διεφθαρμένο, καλό είναι να σκεφτόμαστε το κατ’αρχήν αξίωμα της διαφθοράς. Ότι ο διεφθαρμένος άνθρωπος σκέφτεται πρώτα από όλους τον εαυτό του. Γιατί να τα βάλει ο Καντάφι με αμερικάνους, άγγλους, με όλο τον ΟΗΕ; Γιατί να δεχτεί δέσμευση των καταθέσεων του; Θα το κάνατε ποτέ εσείς; Για μια εξουσία που θα χάνατε έτσι και αλλιώς;
Η μάχη κάτω στη Λιβύη δεν είναι για την εξουσία. Είναι ακριβώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, των φιλήσυχων, έως τώρα, πολιτών της Λιβυης. Και ακριβώς για την νομιμότητα. Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση Καντάφι είναι η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης. Αυτή η κυβέρνηση από την οποία περιμένουν χιλιάδες Λίβυοι να ολοκληρωθεί το θαύμα του Νέου Ντουμπάι, που οικοδομείται στην Τρίπολη την τελευταία δεκαετία. Αυτοί έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και πολλά περισσότερα κατά τη γνώμη μου από τους τραμπούκους που ξαμολήθηκαν εξ αρχής στην Βεγγάζη, και τρομοκρατούν όλους τους υπόλοιπους με τα όπλα.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση και εγώ, όπως κάθε φιλήσυχος νομοταγής πολίτης στην Ευρώπη, στην Αμερική ή σε κάθε πολιτισμένη χώρα, θα ήθελα πραγματικά η κυβέρνηση μου να αναλάβει ένοπλη δράση και να αποκαταστήσει την τάξη ξανά, το συντομότερο. Και αν τότε ο ΟΗΕ έβγαινε και έλεγε ότι δεν έχω δικαιώματα, και έχουν μόνο αυτοί που με τα όπλα με τρομοκρατούν, εμένα και τη χώρα μου ολόκληρη, τότε θα έλεγα τον ΟΗΕ, παγκόσμιο τρομοκράτη και θα έθετα σε απόλυτη αμφισβήτηση την υποτιθέμενη νομιμότητα του.
Αν η Δύση θέλει να δείξει ανθρωπιστικό πρόσωπο, θα πρέπει να μαζέψει το στρατό της από τα παράλια της Λιβύης και από την Βεγγάζη αμέσως. Να σταματήσει να πιέζει την Λιβύη προς τον εμφύλιο πόλεμο. Γιατί και οι χιλιάδες φιλήσυχοι και μέχρι χθες ικανοποιημένοι κάτοικοι της Λιβύης, πόσο θα ανεχθούν την καθημερινή τρομοκρατία; Στο όνομα της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας»;
Ο Σαιφ αλ Ισλαμ Καντάφι το είπε από την πρώτη στιγμή. Θέλετε να αλλάξουμε σημαία; Να αλλάξουμε ακόμη και τον εθνικό ύμνο; Εντάξει θα τα αλλάξουμε όλα. Αν λοιπόν το θέμα ήταν οι μεταρρυθμισεις αυτές θα είχανε ήδη γίνει ! Όμως οι τρομοκράτες "επαναστάτες" όπως όλα δείχνουν, δεν θέλουν να αλλάξουν πραγματικά τίποτα. Θέλουν να διατηρήσουν το νόμο της βίας, των όπλων, και της «νομιμότητας» όπως την εννοεί, και την πλασάρει μέσα από εναν ορυμαγδό παραπληροφόρησης, ο ΟΗΕ. Που είναι και το κύριο πρόβλημα.
Στο τέλος τέλος μια απλή σκέψη. Θα ήταν ο κόσμος τόσο προβληματικός αν ο ΟΗΕ ο ιδιος δεν ήταν τόσο προβληματικός;
Ο Μουαμάρ Καντάφι είναι ένας πάμπλουτος άνθρωπος. Όταν άρχισε η κρίση στη Βεγγάζη, σίγουρα ζύγισε τις επιλογές του. Τότε ακόμη μπορούσε, αν ήθελε και το έκρινε σωστό, να καταθέσει την εξουσία. Και να απολαύσει τα δισεκατομμύρια του, ακόμη και μέσα στη Λιβύη, χωρίς καν να φύγει σαν τον Μουμπάρακ και Μπεν Αλι. Είναι προφανές ότι αν κατέθετε την εξουσία αμέσως, κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει ούτε για αδιαλλαξία ούτε για αιματοχυσία, πόσο μάλλον για δικτατορία. Όμως πόσα περιθώρια του άφησαν αλήθεια για μια τέτοια επιλογή;
Στη Λιβύη, πέρα από τους επαναστάτες, υπάρχουν και χιλιάδες, ή και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Λίβυοι, που είναι πολύ ικανοποιημένοι από την πολιτική του Καντάφι. Που ήταν, μέχρι προ 20ημέρου περήφανοι που η Λιβυη γινόταν το «Ντουμπάι της Μεσογείου». Που το έβλεπαν, στους ουρανοξύστες και τα τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα που κτίζονταν σαν τα μανιτάρια παντού στην Τρίπολη.
Αυτοί όλοι οι χιλιάδες ικανοποιημένοι πολίτες, δεν ήταν οργισμένοι άνθρωποι , έτοιμοι να πάρουν τα όπλα και να σκοτώσουν. Όταν άρχισε λοιπόν η φασαρία στην Βεγγάζη, φυσικά θα μπορούσαν όλοι αυτοί να διαδηλώσουν επίσης την ικανοποίηση τους απέναντι στην κυβέρνηση του Καντάφι και της Λιβύης. Αντίθετα με τους επαναστάτες. Και τότε θα βλέπαμε και εμείς ειρηνικά, τον αντίλογο. Όμως ευθύς εξ αρχής οι επαναστάτες στην Βεγγάζη, όρμηξαν σε αποθήκες όπλων και μάλιστα ίσως είχαν ήδη κάποιες μονάδες του στρατού να τους υποστηρίζουν.
Απέναντι σε στρατιωτικό πραξικόπημα πλέον, ο φιλήσυχος πολίτης που ήταν ίσως ικανοποιημένος από το καθεστώς τι θα έκανε; Θα έβγαινε να ανοίξει πόλεμο; Να πει στα διεθνή ΜΜΕ ότι όχι, είναι ικανοποιημένος από τον Καντάφι, αλλά απλά θα ήθελε περισσότερες και ταχύτερες μεταρρυθμίσεις; Θα το κάνατε ποτέ εσείς; Απέναντι σε άναρχους ένοπλους, που τριγυρνάνε με την άδεια του στρατού στους δρόμους της Βεγγάζης, οργισμένοι μέχρι λύσσας από 40 χρόνια που το περιμένανε, και αποφασισμένοι να σκοτώσουν τον Καντάφι και κάθε πολίτη πιστό σ’εκείνον με κάθε μέσο και πρόσχημα;
Αυτοί οι, χιλιάδες ίσως, άνθρωποι, έχουν και αυτοί ανθρώπινα δικαιώματα ! Μάλιστα θα έλεγα περισσότερα από τους ένοπλους από την αρχή «επαναστάτες». Όμως τόσες μέρες τώρα η φωνή τους δεν ακούγεται. Γιατί τα παγκόσμια ΜΜΕ έχουν παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα, μαζί με όλα τα μικρόφωνα, στους επαναστάτες μόνο.
Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση αν ήσασταν η επίσημη κυβέρνηση μιας χώρας τι θα κάνατε; Θα την κοπανούσατε με τα δισεκατομμύρια που έχετε μαζέψει στην Ελβετία ή στη Βενεζουέλα; Ή μήπως, επειδή αν παραδίδατε την εξουσία δεν θα χρειαζόταν να την κοπανήσετε, θα καθόσασταν αδιάφορος να παρακολουθείτε τους «επαναστάτες» να σφάζουν όλους τους εκατοντάδες άλλους φιλήσυχους πολίτες που μέχρι χθες ήταν ικανοποιημένοι από εσάς; Νίπτοντας τας χείρας σας γι’αυτούς;
Ο Μουμπάρακ έφυγε με τα λεφτά, ο Μπεν Αλι έφυγε με τα λεφτά. Οι Καντάφι όμως είναι εκεί, στην Τρίπολη. Προφανώς δεν επιμένουν σ’αυτή τη κατάσταση για το προσωπικό τους όφελος. Αφού το τελείως προσωπικό τους όφελος είναι προφανές. Να τα παρατούσαν και τους πολίτες που σίγουρα τώρα τρέμουν, και τους επαναστάτες και τους αμερικανούς και άγγλους που είναι έτοιμοι να εισβάλλουν, να παρατούσαν και την εξουσία και … να κρατούσαν τα λεφτά και την ησυχία τους !
Για να δουμε μάλιστα πόσο πολύ φοβούνται οι απλοί φιλήσυχοι πολίτες αρκεί να δούμε πόσο φοβουνται πολύ πιο ισχυροί απο αυτους. Ο Σαιφ αλ Αραμπ Καντάφι για παράδειγμα οστις, αντίθετα με τον αδερφό του Σαιφ αλ Ισλαμ, πήγε στην Βεγγάζη με τους «επαναστάτες». Το έκανε προφανώς φοβούμενος ότι οι αμερικανοί και άγγλοι είναι πιο δυνατοί και θα καταφέρουν να κάνουν τη Λιβύη ένα ακόμη Ιράκ. Οπότε ας σώσει ο ίδιος το τομάρι του.
Όμως τους εκατοντάδες χιλιάδες Λίβυους ικανοποιημένους από το αναδυόμενο Ντουμπάι της Μεσογείου, ποιος θα τους σώσει; Ο ΟΗΕ προφανώς αδιαφορεί γι’αυτούς Αυτοί δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Επειδή δεν βγήκαν στους δρόμους με τα Καλάσνικοφ να αντιμετωπίσουνε τους άλλους.
Η νομιμότητα λοιπόν, είναι αυτή ακριβώς που κρατάει τον Καντάφι στην Τρίπολη και μόνο αυτή. Η νομιμότητα που κάποιος πρέπει να τηρήσει, που κάποιος πρέπει να την υπερασπιστεί. Αν οι φιλήσυχοι πολίτες, δεν ήταν τόσοι πολλοί, προφανώς και ο Καντάφι θα είχε δώσει πρόθυμα την εξουσία, θα είχε κρατήσει τα λεφτά και θα τα απολάμβανε τώρα με την ησυχία του αντί να πολεμάει με όλα τα αρπακτικά της γης.
Όμως ακριβώς όπως είπε ο Σαιφ αλ Ισλαμ, η Τρίπολη δεν είναι Κάιρο, δεν είναι Τυνησία. Δεν βγήκαν χιλιάδες στους δρόμους της Βεγγάζης να διαδηλώσουν εναντίον του Καντάφι. Δεν το έκαναν ούτε ακόμη και σήμερα κι αυτό μόνο για ένα λόγο. Γιατί δεν υπάρχουν για να βγούνε. Αν υπήρχαν θα τους βλέπαμε και εμείς, και εσείς, θα μας τους έδειχναν τα τόσο πρόθυμα παγκόσμια ΜΜΕ.
Προφανώς λοιπόν την συγκέντρωση στην Τρίπολη, όπου μίλησε από το κάστρο, ο Καντάφι την έκανε για να διαπιστώσει αυτό το πράγμα. Πόσους ακριβώς θα έπρεπε να υπερασπιστεί ή να εγκαταλείψει. Προς χάριν της ησυχίας και της άνεσης του ιδίου και της οικογενείας του. Και όπως φάνηκε ήταν πάρα πολλοί για να τους εγκαταλείψει.
Όταν κρίνουμε έναν πανίσχυρο άνθρωπο για διεφθαρμένο, καλό είναι να σκεφτόμαστε το κατ’αρχήν αξίωμα της διαφθοράς. Ότι ο διεφθαρμένος άνθρωπος σκέφτεται πρώτα από όλους τον εαυτό του. Γιατί να τα βάλει ο Καντάφι με αμερικάνους, άγγλους, με όλο τον ΟΗΕ; Γιατί να δεχτεί δέσμευση των καταθέσεων του; Θα το κάνατε ποτέ εσείς; Για μια εξουσία που θα χάνατε έτσι και αλλιώς;
Η μάχη κάτω στη Λιβύη δεν είναι για την εξουσία. Είναι ακριβώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, των φιλήσυχων, έως τώρα, πολιτών της Λιβυης. Και ακριβώς για την νομιμότητα. Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση Καντάφι είναι η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης. Αυτή η κυβέρνηση από την οποία περιμένουν χιλιάδες Λίβυοι να ολοκληρωθεί το θαύμα του Νέου Ντουμπάι, που οικοδομείται στην Τρίπολη την τελευταία δεκαετία. Αυτοί έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και πολλά περισσότερα κατά τη γνώμη μου από τους τραμπούκους που ξαμολήθηκαν εξ αρχής στην Βεγγάζη, και τρομοκρατούν όλους τους υπόλοιπους με τα όπλα.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση και εγώ, όπως κάθε φιλήσυχος νομοταγής πολίτης στην Ευρώπη, στην Αμερική ή σε κάθε πολιτισμένη χώρα, θα ήθελα πραγματικά η κυβέρνηση μου να αναλάβει ένοπλη δράση και να αποκαταστήσει την τάξη ξανά, το συντομότερο. Και αν τότε ο ΟΗΕ έβγαινε και έλεγε ότι δεν έχω δικαιώματα, και έχουν μόνο αυτοί που με τα όπλα με τρομοκρατούν, εμένα και τη χώρα μου ολόκληρη, τότε θα έλεγα τον ΟΗΕ, παγκόσμιο τρομοκράτη και θα έθετα σε απόλυτη αμφισβήτηση την υποτιθέμενη νομιμότητα του.
Αν η Δύση θέλει να δείξει ανθρωπιστικό πρόσωπο, θα πρέπει να μαζέψει το στρατό της από τα παράλια της Λιβύης και από την Βεγγάζη αμέσως. Να σταματήσει να πιέζει την Λιβύη προς τον εμφύλιο πόλεμο. Γιατί και οι χιλιάδες φιλήσυχοι και μέχρι χθες ικανοποιημένοι κάτοικοι της Λιβύης, πόσο θα ανεχθούν την καθημερινή τρομοκρατία; Στο όνομα της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας»;
Ο Σαιφ αλ Ισλαμ Καντάφι το είπε από την πρώτη στιγμή. Θέλετε να αλλάξουμε σημαία; Να αλλάξουμε ακόμη και τον εθνικό ύμνο; Εντάξει θα τα αλλάξουμε όλα. Αν λοιπόν το θέμα ήταν οι μεταρρυθμισεις αυτές θα είχανε ήδη γίνει ! Όμως οι τρομοκράτες "επαναστάτες" όπως όλα δείχνουν, δεν θέλουν να αλλάξουν πραγματικά τίποτα. Θέλουν να διατηρήσουν το νόμο της βίας, των όπλων, και της «νομιμότητας» όπως την εννοεί, και την πλασάρει μέσα από εναν ορυμαγδό παραπληροφόρησης, ο ΟΗΕ. Που είναι και το κύριο πρόβλημα.
Στο τέλος τέλος μια απλή σκέψη. Θα ήταν ο κόσμος τόσο προβληματικός αν ο ΟΗΕ ο ιδιος δεν ήταν τόσο προβληματικός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου