Καλή επιτυχία !

Καλή επιτυχία ας ευχηθούμε όλοι στον πρωθυπουργό μας Γιώργο Παπανδρέου στην μάχη που (επιτέλους) άνοιξε με την Α. Μέρκελ , και μάλλον σύντομα θα ακολουθήσει με τον Ν. Σαρκοζί.

Βεβαια επειδή το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όπως όλοι καταλαβαίνουμε κάλλιστα ο κ. Παπανδρέου μπορεί να μπλοφάρει. Μάλιστα στην ιστορία των τελευταίων εκατο χρόνων, όπου τα ΜΜΕ παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη δημιουργία εντυπώσεων, η  μπλόφα αυτή είναι η πλέον συνηθισμένη και χρησιμοποιημένη. Δηλαδή αυτός που είναι με το μέρος της εξουσίας να δείχνει φυσικά ότι είναι ταχα με τα συμφέροντα του κόσμου. Γι'αυτό άλλωστε όλος ο προηγούμενος αιώνας κύλησε με , σχεδόν, τρείς παγκόσμιους πολέμους. Απο το πολύ το ψέμα.

Ολοι γνωρίζουμε ότι οι κρίσεις, αρχής γενομένης αυτής του 2008 Lehman Bros, είναι φτιαχτές. Οτι τις δημιουργούν κάποιοι στην μια άκρη της γής, όταν οι μιλημένοι συνεργάτες τους στην άλλη άκρη, μαζεύουν τους καρπούς της, μέσα απο τα χρηματιστήρια. Όσο υπάρχουν χρηματιστήρια, θα ζούμε αυτήν την οργανωμένη εγκληματικότητα των φημών θα χάνονται τεράστιες περιουσίες σε δευτερόλεπτα, μαζί και τεράστιες δυνατότητες πραγματικής ανάπτυξης του κόσμου ολόκληρου. Που θα υπήρχε εύκολα, με τέτοιο τεχνχολογικό υπόβαθρο που κατέχει η ανθρωπότητα σήμερα. Αν υπήρχε και πραγματική οικονομία.

Δυστυχώς το μονο που υπάρχει παγκοσμίως είναι μια τεράστια κομπίνα. Φτιαγμένη απο άτομα που όχι μόνο δεν γνωρίζουν τί να κάνουν την τεράστια τεχνολογική πρόοδο, πρός όφελος της ανθρωπότητας, το κυριότερο; Δεν τους ενδιαφέρει κιόλας ! Γιατί είναι ψυχοπαθείς ! Γιατί έχουν δις περιουσία, που δεν θα τα πάρουν στον τάφο τους βέβαια, όσο και άν με τα λεφτά τους και τις ενέσεις βλαστοκυττάρων, καταφέρουν να καθυστερήσουν τον θάνατο τους. Θα πεθάνουν κι αυτοί όπως όλοι όσοι αυτοί σήμερα καταστρέφουν. Θα πεθάνουν και όλο αυτό που κάνουν, θα αποδειχτεί τότε και στα δικά τους μάτια, όσο μάταιο είναι τώρα  στα μάτια όλου του υπόλοιπου κόσμου. Που είναι η ίδια η ανθρωπότητα αφού είναι το 99% τουλάχιστον της ανθρωπότητας !

Φυσικά όλη αυτή η τρέλα τροφοδοτείται απο το φιλοσοφικό επιχείρημα ότι οι παμπλουτοι είναι τάχα το δείγμα της ανθρωπότητας που αντιπροσωπεύει επάξια την ανθρωπότητα. Οπότε και άν επιζήσει μόνο αυτό, η ανθρωπότητα θα έχει λαμπρό μέλλον. Δεν είναι πολύ αστείο; Αν επιζήσουν άνθρωποι που έχουν μάθει μόνο να απομηζούν την ανθρωπότητα και όλους τους άλλους όσο μπορούν, χωρίς την υπόλοιπη ανθρωπότητα να την απομυζούν ποιό μέλλον θα έχει οποιαδήποτε ανθρωπότητα;

Το ερώτημα λοιπόν σαφώς είναι: Ο κ. Παπανδρέου είναι σοφός ή τρελός; Και αυτό θα φανεί  απο το σε ποιόν απο τους δύο λέει ψέματα παριστάνοντας τον δικό τους. Στους εγκληματίες ή στην ανθρωπότητα;

Προσωπικα έχω ελάχιστη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους της πολιτικής πλέον. Θεωρώ ότι νοσούν σε απίστευτο βαθμό. Οτι αν τους γινόταν τέστ ψυχικής υγείας, θα έβγαιναν εντελώς ακατάλληλοι όχι να διοικήσουν μάζες, ακόμη και να κάνουν οικογένεια. Ομως βέβαια, συμβαίνουν πάντα και θαύματα. Και φυσικά, άν ο κ. Παπανδρέου έχει αποφασίσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα όσο και το υγιές μέλλον της ανθρωπότητας, θα πρέπει να βρεί τρόπο και πώς θα επιβιώσει όσο θα το κάνει. Γιατί τότε όλοι αυτοί οι εγκληματίες θα στραφούν απροκάλυπτα εναντίον του.

Το απλό συμπέρασμα που βλέπουμε ολοι απο το 2008 και ύστερα που ο κόσμος το χει βούκινο και οι πολιτικοί κρυφό καμάρι, είναι ότι στον πλανήτη ολόκληρο έχει καταλυθεί ο πολιτισμός και έχει κυριαρχήσει η αλητεία. Αν ο κ. Παπανδρέου σκοπεύει να αντιταχθεί σ'αυτό πρός τιμή του, και πρέπει ολοι μαζί να τον στηρίξουμε.

Ο ψυχολογικός παράγων

Η εξουσία, παγκοσμίως, έχει κάνει τα σχέδια της. Μπορεί να είναι σωστά μπορεί και λάθος. Μπορεί η ανθρωπότητα να μήν έχει μέλλον οπότε η μεθόδευση της επιβίωσης τουλάχιστον λίγων και εκλεκτων να είναι μονόδρομος. Αν όμως αυτό είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Σήμερα μιλάμε για την κρίση. Η εξουσία όμως βλεπει το θέμα μόνο οικονομικά. Θα φτωχύνουν λοιπόν καμποσοι, θα πεθάνουνε, απο αρρώστιες, αγχος, πολέμους ή χίλια άλλα δεινά παρελκυόμενα της , παντα τεχνιτής, κρίσης, και ύστερα θα ανοίξει το πεδίο. Γιια έναν νέο κόσμο.

Ομως στο επίπεδο των αξιών δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή πλούσιοι και πτωχοί γνωρίζουν πλεον σαφώς ότι έχει καταργηθεί κάθε νόμος και τάξη. Οτι ο πολιτισμός είναι μια ψευδαίσθηση. Οι πλούσιοι το γνωρίζουν γιατί αυτό εφαρμόζουν, τον νόμο της ζούγκλας, καταδικάζοντας τους φτωχούς, οι φτωχοί το γνωρίζουν γιατί το υπόκεινται.

Οι επόμενες γενιές αμφοτέρων ήδη μεγαλώνουν με την απόλυτη πεποίθηση της ανυπαρξίας οποιουδήποτε πολιτισμού, στην ουσία. Όσο πολιτισμένος θα ήταν ένας ουρακοντάγκος με πυρηνικά, άλλο τόσο θα είναι και ο κ όσμος μας. Μάλιστα αυτό γνωρίζουν ολοι ότι είναι η καλή εκδοχή. Αφού ο ουρακοντάγκος, όπως τον ξέρουμε μέχρι σήμερα, ενα ζώο δηλαδή, δεν διακατέχεται και απο την παράνοια της απληστίας. Να επιθυμεί δηλαδή πλούτο που δεν πρόκειται ποτέ να ξοδέψει.

Μέσα σε αυτό το κλίμα οι πλούσιοι απόγονοι προπονούνται ήδη στην ιδέα ότι οι αυριανοί επιζήσαντες, όσοι και αν μείνουν, θα είναι τέρατα τους οποίους "καλύτερα να προσέξουν". Αυτό γαλουχεί κάθε μικρό κύκλωμα τους δικούς του λίγους "ημέτερους" άσχετο αν αυτό λέγεται πλούσια οικογένεια πλούσια λέσχη ή πλούσια στοά. Αυτή η κουλτούρα θα είναι η κουλτούρα του αυριανού ¨"καινούργιου κόσμου" αν αυτός προκύψει έτσι. Μια κουλτούρα που θα οδηγήσει στον ανταγωνισμό των επιζησάντων επειδή πλεον απλά θα φοβούνται τα άλλα τέρατα επιζήσαντες, και μάλιστα για πολύ βάσιμους λόγους. Η θεωρία θα είναι "δεν υπάρχει πιστός συνεργάτης, αξιόπιστος συνεργάτης είναι ο νεκρός συνεργάτης"

Στους φτωχούς τώρα, τα υποτιθέμενα θύματα της όλης πολιτικής των "τεχνητών κρίσεων" οι επιπτώσεις είναι ακόμη χειρότερες. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι ο αποπληθυσμός και η εξόντωση τους δεν είναι ο στόχος, η γενικευμένη κρίση είναι αναπόφευκτη με τη παρούσα πολιτική μέσα απο παράγοντες υπολογισμού που σήμερα αγνοούμε. Υπολογίζουν δηλαδή οι οικονομολόγοι τα διάφορα οικονομικά μοντέλα. Ομως ο καταναλωτής που δεν μπορεί να καταναλώσει σήμερα εκπαιδέυεται, άθελα του βέβαια, σε μια κουλτούρα υπο-κατανάλωσης, που εν τέλει απλά τον θεραπεύει απο την υπερ-κατανάλωση.

Θεραπεπυμένος ο φτωχός, διαπιστώνει ότι δεν χρειάζεται πλείστα όσα είδη. Οτι και μόνο η επιδίωξη κτήσης τους, αφού είναι τόσο δύσκολο οικονομικά να την επιτύχει, τον κάνει δυστυχή. Το χειρότερο μάλιστα δεν είναι ότι εκπαιδεύεται εκ νέου να μήν χρειάζεται αυτά τα είδη, ποτέ ξανά, εκπαιδεύει και τους απογόνους του πάνω απ'όλα. Οτι χίλιες  χιλιάδες πράγματα δεν αξίζουν εκτός απο αυτό και αυτό και αυτό.

Ομως απο αυτό  και αυτό και αυτό, δεν μπορούν να πλουτίσουν φυσικά χιλιες χιλιάδες πλούσιοι...