Ήρθε το Μνημόνιο. Αυξήθηκαν οι φόροι. Αγρίεψε και η εφορία. Υποτίθεται. Και έτσι απο το Φεβρουάριο μπήκαμε σε μια εποχή "γενναίων μεταρρυθμίσεων".
Εκτοτε όλος ο κόσμος αντιδρά, και η κυβέρνηση διαρκώς δεν καταλαβαίνει γιατί. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αφού φτιάχνουμε μια καινούργια Ελλάδα, λέει η κυβέρνηση. Αφού κοντεύουμε να πέσουμε στη φτώχια, της λένε όλοι. Που είναι η αλήθεια τελικά;
Η αλήθεια είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται αν δεν αλλαξει η ρίζα του κακού. Είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί, και οι Αμερικανοί, εδώ και χρόνια έχουν πολύ πιο άγρια φορολογία απο τους Ελληνες. Στην Αμερική φορολογούν ακομη και την πρώτη κατοικία τόσο πολύ που οι Αμερικάνοι προτιμούν να δηλώνουν σαν έξοδο την υποθήκη του δανείου τους για το σπίτι τους, παρά να το αποπληρώνουν.
Το οργανωμένο έγκλημα των τραπεζών δηλαδή, που δρά με κάθε τρόπο προκειμένου οι πολίτες να αποδίδουν τόκους, με δάνεια, κάρτες παντοιοτρόπως, στο εξωτερικό δρά εδώ και πολύ καιρό, και πολύ πιο ανελέητα απ ότι εδώ. Το ζήτημα είναι ότι εδώ το οργανωμένο έγκλημα είναι σε πολλούς άλλους τομείς της πολιτείας μας, και όχι μόνο στο τραπεζικό.
Οι μεσάζοντες παίρνουν τα αγροτικά προιόντα και τα εκτοξεύουν. Πιο φτηνά έρχονται τα λεμόνια απο την Ισπανία παρά απο τη Βοιωτία. Τα κλειστά καρτέλ των μεταφορέων εκτοξεύουν τις τιμές σε πλείστα όσα προιόντα εμπορικά. Πιο φθηνά έρχεται ένα μπλουζάκι απο την Κίνα, παρά απο το Αιγάλεω. Στο πετρέλαιο ο έλεγχος είναι απόλυτος. Ενα λίτρο βενζίνη στην Ελλάδα κοστίζει όσο 25 περίπου λίτρα βενζίνη στην Λιβύη ! Για να μην μιλήσουμε για την μαφία στο χώρο της υγείας όπου οι προμήθειες για τα νοσοκομεία πληρώνονται στην Ελλάδα, για τα ίδια ακριβώς προιόντα, απο 3 έως και 10 φορές παραπάνω απο το εξωτερικό.
Σαν αποτέλεσμα το κόστος ζωής στη Γερμανία είναι το μισό απο την Ελλάδα και φυσικά οι Γερμανοί με τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην χώρα μας για τη δημοσιοοικονομική εξυγείανση δεν θα έσκαγαν καθόλου. Η κοινωνία τους είναι ανταγωνιστική, πολυ πιο καταλωτική απο τη δική μας, και παραγωγική στο σύνολό της. Διότι οι βάσεις της είναι γερές, υγιείς και ικανοποιημένες.
Δεν είναι λοιπόν το Μνημόνιο το πρόβλημα ούτε ότι οι Ελληνες πολίτες, πληρώνουν απο το υστέρημα τους όλα τα μέχρι τώρα συσσωρευθέντα χρέη, μέχρι να εξυγειανθεί το σύστημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δίδεται η μάχη με το σύστημα. Οτι η κυβέρνηση παίρνει ολοένα και πιο σκληρά μέτρα προς τους αθώους, προκειμένου να καλύψει το ροκάνισμα της αγοράς που προκαλούν οι ένοχοι σε τεράστια καθημερινά οικονομικά μεγέθη. Στους τομείς τροφίμων, υγείας, έμπορίου και ενέργειας .
Τα λεφτά τα δίνει ο κόσμος, όμως η κατανάλωση δεν αυξάνεται. Σαν να προσπαθεί η κυβέρνηση να αντλήσει ολοένα περισσότερο νερό απο τη λίμνη για το χωράφι, όμως τον αγωγό, που είναι γεμάτος σωλήνες που κλέβουν νερό στην πορεία, δεν τον κοιτάζει ποτέ.
Αν δεν συγκρουστεί με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα η κυβέρνηση δεν θα μεταρρυθμίσει ποτέ αυτόν τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου