Η παγίδα απο τον πάτο

Την παγίδα απο πάνω λίγοι την βλέπουν. Αφού πέσουν μέσα όμως, απο τον πάτο, όλοι την αναγνωρίζουν θέλοντας και μη.

Η παγίδα υπάρχει φόβος να λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Αυτήν πίστεψε και ο πρωθυπουργός μας και έγινε "το καλό παιδί της Ευρώπης". Αποφάσίσε έτσι να γίνει πρώτα ευρωπαίος και μετά Έλληνας. Ιεράρχιση που προφανώς αλλάζει την προδοσία σε αξιότιμο έργο.

Οταν δηλαδή σύσσωμη η Ελλάδα, κατακλεβε την Ευρωπαική Ένωση, επί 30 έτη, πλουτίζοντας τα κάθε  πολιτικής τοποθέτησης λαμόγια της, πρόδιδε σαφώς την Ευρωπαική Ένωση. Ο έλληνας πρωθυπουργός που θα αποφάσιζε να πάρει τα χρήματα απο τους Έλληνες και να τα δώσει πίσως στην ΕΕ, φαίνεται να προδίδει τους πρώτους πλέον,πρός όφελος της δεύτερης.

Αν υπάρχει λοιπόν η ποινή εκτέλεσης για εσχάτη προδοσία κατά του κράτους, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Ποιό είναι πραγματικά το "κράτος" μας; Η Ελλάδα ή η ΕΕ. Οπότε και  ποιούς προδίδει σήμερα αν προδίδει εν τέλει κάποιους ο κ. Παπανδρέου.

Εδώ που έφτασε η κατάσταση με τη διαρκή κλοπή τόσων χρόνων ο πρωθυπουργός που θα έβγαινε τον περισυνό Οκτώβριο είτε θα δούλευε για την ΕΕ, είτε θα θεωρείτο  ενα ακόμη λαμόγιο-Ελληνας. Ετσι στήθηκε το Μνημόνιο έτσι μπήκαμε υπο κηδεμονία. Με τη λογική ότι δεν μπορούσαμε μονοι μας να κυβερνήσουμε μια χώρα, ότι μόνοι μας το μόνο που ξέραμε ήταν να κλέβουμε.

Οπότε ήρθαν οι Ευρωπαίοι. Και επειδή ούτε εκείνοι, ούτε ο κ. Παπανδρέου μπόρεσαν να πιάσουν τους πραγματικούς κλέφτες, και επειδή η Ευρώπη δεν μπορούσε να χρηματοδοτεί πλέον την ανάπτυξη της Ελλάδας, όρμηξαν όλοι μαζί σε ότι υπήρχε πρόσφορο: τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους έμμεσους φόρους. Οπότε και η ιδέα της ΕΕ λειτούργησε σαν το δελαστικότερο δόλωμα στην παγίδα.  Μια παγίδα που τώρα φαίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρα, όσο βουτάμε πλέον πρός τον πατο της. Την εξαθλίωση και υποδούλωση μια για πάντα όλων των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων.

Απορούν, δηλώνουν έκπληκτοι, ανησυχουν, οι Ευρωπαίοι ξαφνικά για την ύφεση στην Ελλάδα. Ομως η ύφεση ήταν πλήρως αναμενόμενη. ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ, και σίγουρα σε αρκετά άλλα, πριν καν το Μνημονιο, και αμέσως μετά απο αυτό, εκφράστηκε η άποψη ότι είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ να γονατίζεις την καταναλωτική δύναμη. Ενώ λοιπόν η τρόικα υποτίθεται έχει αρκετές γνώσεις ώστε να οδηγεί ολόκληρο κρατος με τους ελέγχους και τις υποδείξεις της, έρχεται τώρα και δηλώνει ξαφνιασμένη απο την "απόκλιση" των προβλεπομένων εσόδων ένεκα της ύφεσης; Αυτή τη φορά όμως δεν τα φάγαν τα λαμόγια. Την ύφεση την έφερε η Τρόικα, και το λάθος αυτό, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για λάθος, πρέπει να το πληρώσει η ΕΕ.

Αν το πληρώσει, αν καλύψει δηλαδή η ΕΕ, χωρίς όμως δάνεια με υπέρογκους τόκους, το επιπλέον έλλειμα λόγω της ύφεσης τότε η ΕΕ είναι ο κηδεμόνας μας, που όντως φροντίζει για μας. Οπότε καλώς και ο πρωθυπουργός μας, είναι σωστός και υπάκοος κυβερνήτης και εντολοδόχος τους. Αν όμως έρθει η ΕΕ, κι αφού μας ανάγκασε σε τρομακτική ύφεση, τολμήσει έστω και να ψελίσει ότι θα μας δανίσει κι άλλο με οποιονδήποτε τόκο, τότε πρόκειται για παγίδα. Την οποία, επειδή θα αποκαλυφθεί ταυτόχρονα με την άρνηση εκ μέρους της ΕΕ, κάποιας απο τις εγγύς δόσεις του μνημονίου, αν δεν δεχτουμε να δανειστούμε κι άλλο, θα αναγνωρίσουμε πλέον όλοι μαζί, βλέποντας την απο τον πάτο της.

Ο πάτος της παγίδας θα είναι η  θέση όπου η Ελλάδα  ΚΑΙ θα εκβιάζεται να δανειστεί ξανά τοκογλυφικά, εν όψει χρεοκοπίας, ΚΑΙ θα χρεοκοπήσει οπωσδήποτε ετσι και δεν το κάνει ΚΑΙ, το κυριότερο, θα χρεοκοπήσει  ΑΦΟΥ εχει υπογράψει διεθνείς συμφωνίες παραχώρησης κάθε εθνικού της πλούτου. Οπερ και το ζητούμενο, αν πρόκειται για παγίδα, της όλης παγίδευσης που μας έστησαν. Με το πρόσχημα της τακτοποίησης των οικονομικών μας και της καλής συμπεριφοράς μας πρός την "μητέρα" Ευρώπη.