Μέρες τώρα σκέφτομαι τι σχέση μπορεί να έχει το χρέος με την κρίση. Γιατί είναι η κρίση που προκαλεί την ανησυχία. Ένα χρέος από μόνο του δεν δημιουργεί κρίση. Πόσο μάλλον παγκόσμια κρίση.
Όμως η Ελλάδα είναι στην ΕΕ και αν πέσει η Ελλαδα θα παρασύρει μαζί της και την ΕΕ, λένε, λένε. Μήπως εκεί είναι μια αρχή που μπορούμε να κάνουμε; Στην διερεύνηση του ΠΩΣ ένα διογκωμένο χρέος, σε μια αρκετά μικρή οικονομία, μπορεί να κλιδωνήσει το παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα;
Λένε, οι οίκοι αξιολόγησης, λένε, κάποιοι ειδήμονες, κάποιοι «νομπελίστες». Έτσι άρχισε όλο. Ένας πόλεμος όπου οι βόμβες είναι τα λόγια. Έλεγαν έλεγαν και έτσι άρχισε να φουσκώνει το επιτόκιο δανεισμού και τα σπρέντ του Ελληνικού Δημοσίου. Μετά άρχισε ή άλλη πορεία. Η Ελλάδα στράφηκε προς την ΕΕ, και εκείνοι της έδωσαν τη «φιλία» τους και την πολιτική τους στήριξη, όμως καμία οικονομική στήριξη. Σαν να λέμε η Καλιφόρνια να έχει πρόβλημα ρευστότητας και να μην την στηρίζει η Κεντρικη Τράπεζα των ΗΠΑ αλλά να έχει βγεί ο Σβαρτσενέγκερ στη γύρα να βρεί λεφτά. Από την Αριζόνα, από το Τεξας, από όποιον θέλει να δώσει. Και όλοι αυτοί να του δίνουν την φιλία τους και την πολιτική τους στήριξη όμως όχι οικονομική στήριξη. Τι σημαίνει πολιτική στήριξη χωρίς οικονομική στήριξη;
Ίσως εκεί είναι ο πρώτος κρίκος του γιατί, η κρίση αυτή της μικρής Ελλάδας προκαλεί παγκόσμιους τριγμους. Γιατί την ίδια εντύπωση που θα δημιουργούσε για τις ΗΠΑ να γυρνάει ο Σβαρτζενέγκερ στις πολιτείες γυρεύοντας λεφτά, δημιούργησε και η ΕΕ με την Ελλάδα να γυρίζει κάνοντας το ίδιο, τον περασμένο χειμώνα.
Αυτό όμως, το ότι η ΕΕ δεν έχει συνοχή, ούτε σχέδιο, ότι δεν έχει πολιτική ενότητα, ακριβώς επειδή δεν έχει οικονομική ενότητα, είναι το ένα μέρος της κρίσης. Το άλλο μέρος της κρίσης είναι αυτό που έγινε χθές που για την ακρίβεια είναι το αποκορύφωμα όσων γίνονται εδώ και 3 μήνες.
Η ΕΕ λοιπόν, σε μία πρώτη κίνηση επίδειξης συνοχής, λέει ότι θα στηρίξει οικονομικά την «νότια πολιτεία» της. 25η Μαρτίου σημαδιακή μέρα. Όμως στο μεταξύ η Ελλάδα βομβαρδίζεται όλο και πιο ανελέητα από τους κερδοσκόπους. Θα κάνουμε λοιπόν μια ακόμη παρομοίωση, γιατί σε ένα κόσμο που όλα είναι ψηφιακά και virtual οι παρομοιώσεις χρειάζονται. Μέχρι να συνηθίσουμε όλοι να διακρίνουμε τα καινούργια πολεμικά κόλπα, ακριβώς όπως είναι.
Βομβαρδίζουν λοιπόν οι Γερμανοί το Λονδίνο, και οι ΗΠΑ δηλώνουν σύμμαχοι και στο πλευρό των Άγγλων. Όμως δεν στέλνουν ούτε έναν στρατιώτη. Όσο περισσότερο οι ΗΠΑ δηλώνουν μεν συμμαχία, αποφεύγουν δε να εμπλακούν, οι Γερμανοί το εκλαμβάνουν σαν δειλία και βομβαρδίζουν την Αγγλία ακόμη πιο ανελέητα. Θεωρώντας ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν να το κάνουν ανενόχλητοι μέχρι τελικής πτώσης της Αγγλίας.
Έτσι θεωρήθηκε και με τη δική μας περίπτωση. Οπότε οι επιθέσεις κλιμακώθηκαν, τα σπρέντ απογειώθηκαν, φτάνοντας σε ανεπανάληπτα ύψη. Τα σπρέντ όμως, μπορούμε να τα παρομοιάσουμε με στρατό απόβασης. Όσο αυτά ανεβαίνουν, τόσο η υπό άλωση οικονομία είναι πιο κοντά στην τελική παράδοση. Μέσα από έναν κύκλο επιφύλαξης δανισμό, στενότητας ρευστότητας και αυξημένων επιτοκίων.
Σε όλο αυτό όμως, υπάρχει ένα τεράστιο όπλο των αμυνομένων. Η χρεοκοπία. Η χρεοκοπία είναι σαν ένα τεράστιο ναρκοπέδιο γύρω γύρω από την χώρα, όπου τα σπρέντ, οι εχθροί, αν προσκρούσουν, θα καταστραφούν ολοσχερώς. Ποιο είναι το μόνο μειονέκτημα αυτής της άμυνας; Η τροφοδοσία. Πώς θα τροφοδοτηθεί ο αμυνόμενος όταν είναι κλεισμένος γύρω γύρω από μια διάχυτη επιφύλαξη εκ μέρους της αγοράς ένεκα της χρεοκοπίας του;
Εκεί έρχεται ο πραγματικός σύμμαχος. Σου λέει λοιπόν, χωρίς να το ξέρουν οι άλλοι, χρεοκόπησε εσύ, και μη σε νοιάζει για τη ρευστότητα σου ύστερα. Θα σου δίνω εγώ, κάτω από το τραπέζι. Αυτοί θα περιμένουν να σκάσεις από ασφυξία, κι εσύ θα συνεχίζεις. Όταν θα το καταλάβουν, θα έχουν πλέον πληρώσει όλα τα ασφάλιστρα, οι προσκείμενες σ’αυτά οικονομίες, που τα στήριζαν, θα έχουν ναυαγήσει, και η νίκη θα είναι ολοκληρωτική.
Ένα τέτοιο σχέδιο θα υποδήλωνε η χθεσινή καταψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του επίμαχου νομοσχεδίου. Μάλιστα θα φαινόταν ακριβώς σαν να το έκανε η Ελλάδα μόνη της, και στην συνέχεια, το οικονομικό της εμπάργκο, θα το έσπαγε η ΕΕ, under the table. Όμως προφανώς η ΕΕ δεν έδωσε τέτοια εντολή και έτσι το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε.
Γι’αυτό παρατηρείται τέτοια διεθνής αναταραχή. Γιατί το παιχνίδι της ΕΕ, είναι ακόμη ασαφές και, όπως φαίνεται, οι εχθροί, όσο και αν το Ευρώ έχει βουτήξει θεαματικά, περιμένουν, με μεγάλο φόβο, την πραγματική αντίδραση της ΕΕ που δεν ήταν φυσικά το πακέτο στήριξης. Φαίνεται εντελώς ηλίθιο, είναι σαν να βομβαρδίζουν την Καλιφόρνια και οι σύμμαχοί της αντί για στρατό και όπλα, να στέλνουν τούβλα, μπάς και ανοικοδομήσουν, εν μέσω βομβαρδισμού πάντα, τα γκρεμισμένα.
Αυτό το παιχνίδι της της λυκοφιλίας που παίζεται γύρω από το Ελληνικό ζήτημα είναι η μία πηγή της ανησυχίας. Η Ευρώπη επιτρέπει την εμπλοκή του ΔΝΤ στην υπόθεση προς απόδειξη των υποτιθέμενων αγνών της προθέσεων διεθνώς ή είναι η Ευρώπη ήδη ηττημένη, και υποχείριο η ίδια των διάσημων όσο και αόρατων «κερδοσκόπων» οπότε κάνει η ΕΕ πλέον ότι την διατάζουν; Σε κάθε περίπτωση το πακέτο δανεισμού, όλοι ξέρουν ότι δεν είναι το τέλος του παιχνιδιού. Γι’ αυτό και όπως βλέπουμε όλοι, αντί να ηρεμήσουν οι αγορές, τώρα που «σώθηκε η Ελλάδα» ίσα ίσα, η ανησυχία όλο και μεγαλώνει.
Αν λοιπόν το χρέος ήταν το πρόβλημα, με το διάσημο πακέτο στήριξης, το πρόβλημα θα είχε λυθεί. Θα γίνονταν οι μεταρρυθμίσεις, θα πιάνονταν οι φοροφυγάδες, θα γίνονταν επιτροπές και ομάδες εφόδου, θα μπορούσαν ήδη να υπάρχουν ομάδες φοροελεγκτών με πρίμ επί του ποσού φοροδιαφυγής που θα έβρισκαν. Κι εκεί είναι η δεύτερη σοβαρή πηγή ανησυχίας. Τίποτα δηλαδή απο όλα αυτά δεν γίνεται. Το μόνο που γίνεται είναι να εφαρμόζεται μία απόλυτα ληστρική επίθεση απέναντι στον κόσμο, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, εξωθώντας τους κάτω από τα όρια της φτώχειας. Την ίδια στιγμή που η Βουλευτική ασυλία παραμένει, σε πείσμα της νομοθεσίας της ίδιας της ΕΕ και με πρόστιμα που πληρώνει, σε εποχές που όλοι πεινάνε, πάλι ο λαός. Με τους υπαλλήλους της Βουλής, να πληρώνονται 16 μισθούς, εκ των οποίων οι 15ος και 16ος παρακαλώ αφορολόγητοι. Με μισθούς αργόσχολων Δημοσίων Υπαλλήλων, όπως δημάρχων κλπ, να αγγίζουν τα 5000 ευρώ μηνιαίως ! Την ίδια στγιμή που ο κόσμος που πεινάει υποχρεώνεται να πληρώσει 4-6000 ευρώ το χρόνο για την μείωση του ελλείματος, για 3 (τουλάχιστον) χρόνια.
Πραγματικά επίτηδες να το έκανε κάποια κυβέρνηση, για να προκαλέσει όσο δεν πάει άλλο, να βάλει φωτιά σε όλο το τόπο, και να διαλύσει εντελώς την κοινωνική συνοχή, δεν θα τα είχε καταφέρει τόσο καλά. Οπότε αυτό πλέον ξεπερνάει κατά πολύ το προβληματισμό του πώς να αντιμετωπίσεις ένα χρέος. Εδώ δεν είναι το χρέος το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε που είναι το πρόβλημα. Γιατί φυσικά, αν το πρόβλημα ήταν η τακτοποίηση το δημόσιου τομέα, τόσα και τόσα μέτρα επέβαλε η ΕΕ που κοντεύουν να βάλουν φωτιά σε όλη την Ελλάδα, ε, αυτό θα ήταν το πιο εύκολο να το απαιτήσει. Να πεί δηλαδή, απλά, όπως είπε και για τα άλλα μέτρα, ή κάνετε άρση της ασυλίας των βουλευτών, ή δεν σας δίνουμε τα 110 δις. Piece of cake. Όμως δεν είναι το χρέος το πρόβλημα, ούτε η όποια τακτοποίηση των δημοσιονομικών της Ελλάδας, που, αρχής γενομένης με την άρση της ασυλίας των βουλευτών, θα ήταν μάλλον μια απλή υπόθεση.
Οι εχθροί λοιπόν περιμένουν την απάντηση της ΕΕ και την ίδια στιγμή στην Ελλάδα το μείγμα βράζει. Όσο ο τουρισμός παράλληλα, νευραλγικός τομέας σ’αυτήν την Πολιτεία της Ευρώπης, βουλιάζει ένεκα των ολοένα και μεγαλύτερων φόβων των τουριστών για γενικευμένη έκρηξη βίας στην Ελλάδα. Άραγε το έχει κι αυτό ανάγκη η ΕΕ, για να διατηρήσει το προσωπείο της; Να σπαραχτούν οι Έλληνες μεταξύ τους ώστε να θεωρήσουν πλέον όλοι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι αβοήθητοι;
Ούτε αυτό ίσως πειράζει, αφού, αν είναι ενα ελεγχόμενο παιχνίδι, πρίν την καταστροφή, η ΕΕ τότε όντως θα μας σώσει. Αν όμως όντως οι Έλληνες είναι αβοήθητοι και η ΕΕ έχει χάσει ήδη το παιχνίδι; Και γι’αυτό ακριβώς τους έχει αφήσει έρμαιο μιας εντελώς ανήθικης και διεφθαρμένης Κυβέρνησης; Αυτά είναι πηγές μεγάλης ανησυχίας. Την απάντηση σε όλα αυτά θα την έχουμε στους προσεχείς λίγους μήνες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου