Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Η καλύτερη ευχή για το 2011
Ποιά νομίζετε ότι είναι;Τι νομίζετε ότι εύχονται παιδιά και νέοι 7-18 ετών;
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Άνθρωποι και κατσαρίδες
Πως θα σας φαινόταν αν, ύστερα απο την αμερικάνικη επανάσταση, αντί για τον Ουάσινγκτων, οι αμερικάνοι έβαζαν πρόεδρο τους κάποιον εγγλέζο απο το Λονδίνο; Αν οι Γάλλοι, μετά τη δική τους αφού είχε σκοτωθεί κάμποσος κόσμος, αντί να τους αποκεφαλήσουν, έβαζαν στην εξουσία πάλι κάποιους ευγενείς; Αν δεν βρίσκονταν κάποιοι ηγεμόνες να υποστηρίξουν τον Λούθηρο, και αν ο λαος αντί να πολεμήσει τον Πάπα, πολεμούσε μεταξύ του σε έναν ατελείωτο εμφύλιο;
Αυτή η γνώση λείπει απο την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ξέρει να επαναστατεί. Γιατί επανάσταση δεν είναι να ξεσηκώνουν κάποιοι κάποιους ίσα για να πάνε να σκοτωθούνε, επανάσταση είναι ενας λαός να έχει την ικανότητα, συλλογικά, να βάλει ένα στόχο, και να τον πετυχαίνει. Η Ελλάδα αν αποφάσιζε να αποκεφαλίσει τους ευγενείς της, ας πούμε, και η γκιλοτίνα στηνόταν μπροστά στη Βουλή, μέχρι να φτάσει απο το κρατητήριο εκεί ο πρώτος απο τους καταδικασμένους, θα είχε γίνει εμφύλιος πόλεμος.
Η Ελλάδα έβαλε φυλακή τον Κολοκοτρώνη. Αφού κατηγόρησαν χωρίς τύχη, για προδότη τον Καραισκάκη, τον σκοτωσαν, προκειμένου να λάβει την αρχιστρατηγία των ελληνικών στρατευμάτων ο... Αγγλός Ναύαρχος Κοχραν ! Στις Θερμοπύλες, οι 300 κέρδιζαν την μαχη και πάλι... αν δεν ήταν ο Εφιάλτης. Ολη η ιστορία της ελλάδας γεμάτη εφιάλτες.
Γι'αυτό διάλεξαν την χώρα μας για το "Ελληνικο πείραμα" που δεν είναι βέβαια καθόλου ελληνικό. Ομως αν δεν πετύχει εδώ, με τόσους εν δυνάμει ή εν ενεργεία προδότες, δεν θα πετύχει πουθενά. Το ελληνικο πείραμα λοιπόν είναι μια "Επιχείρηση Ρουαντα" σε ανεπτυγμένη χώρα όμως. Δεν μπορεί να γίνει με μανσέτες και δημόσιους σκοτωμούς. Ομως πάλι η φιλοσοφία είναι η ίδια. Οι άνθρωποι απο τη μια - μια χούφτα δηλαδή υπάνθρωποι, όμως οπλισμένοι πολύ καλά - και οι κατσαρίδες απο τη αλλη, οι υπο εξολόθρευση, οι ασήμαντοι.
Αν στην Ρουάντα υπήρχαν ΜΜΕ θα τους έλεγαν ότι κάνουνε μεταρρύθμιση. Αν οι πολίτες ολοι είχανε ΑΦΜ θα τους έπαιρναν όλα τα χρήματα τους μεσω ταχυδρομίου. Δεν θα χρειαζόταν να βγούνε με τις μανσέτες και τέτοια βάρβαρα πράγματα. Αλίμονο, πολιτισμός, δημοκρατία. Αν δεν πλήρωναν; Θα τους έπαιρναν το κτήμα, το σπίτι. Και αφού τους έκλεβαν καθε αξιοπρέπεια μαζί με όλα τους τα λεφτά, έτσι, πολιτισμένα, δημοκρατικά, για το καλό τους, θα τους σκότωναν παλι πολιτισμένα, απο το άγχος και το στρες, ή, αν δεν άντεχαν τόσο με τις αυτοκτονίες και τα ατυχήματα λόγω μέθης. Και έτσι δεν θα φαινόταν πουθενά κομένα χέρια πόδια, ούτε πτώματα στους δρόμους. Ακόμη και αυτό θα το φρόντιζαν τα θύματα αυτού του μοντέρνου πολέμου ανθρώπων και κατσαρίδων. Να μην φανεί πουθενά ότι είναι θύματα. Για να μην κλονιστεί ο πολιτισμός και η δημοκρατία.
Ομως αλήθεια, όταν παίρνεις κάθε μέρα, παραβιάζοντας κάθε συνταγματικό του δικαίωμα, τα χρήματα ενός ολόκληρου λαού, δεν είναι σαν να του κόβεις χέρια και πόδια; Οταν αυτός ο λαός ειναι άνεργος, εξαθλιωμένος, κά;τω απο το όριο της φτώχιας σε μεγάλο του ποσοστό δεν αιμοραγεί; Στην Ρουάντα σφαγιάστηκαν 1 εκ άτομα. στην Ελλάδα πλέον το 25% είναι κάτω απο το όριο της φτώχιας. Δηλαδή 2,5 εκ τουλάχιστον Έλληνες αιμοραγούν. Χωρίς χέρια ικανά για να τους δώσουν μια απλή αξιοπρεπή ζωή.
Εκεί είναι ίσως και το πλέον χαρακτηριστικό. Η εξουσία, οι υπεύθυνοι για όλα αυτά, αδιαφορούν εντελώς. Αλίμονο και ο Χιτλερ αν πονουσε τους Εβραίους, αν τους θεωρούσε ανθρώπους, δεν θα τους έκανε σαπούνι βέβαια. Ούτε οι χασάπηδες στην Ρουάντα θα σκότωναν ανελέητα τους συμπολίτες τους αν δεν τους έβλεπαν για κατσαρίδες.
Το μεγάλο δυστύχημα σε όλα αυτά είναι ότι ακόμη και άν, στην θεωρητική περίπτωση, οποιοσδήποτε αποπληθυσμός πετύχαινε (όπως στην ουσια έγινε στην Ρουάντα αφού τόσοι πολλές... "κατσαρίδες" εξολοθρεύτηκαν) αυτό δεν θα ήταν μια επιβίωση του ανθρώπινου είδους, αλλά αντίθετα η καταδίκη του. Αφού θα έχουν επιβιώσει μόνο οι δολοφόνοι, τα καθάρματα, οι χειρότεροι του ανθρώπινου είδους. Οι οποίοι φυσικά, αφού σφάξουν τους άλλους, χωρίς λόγο, θα σφαγιαστούν και μεταξύ τους, πάλι χωρίς λόγο !
Αφου ο λόγος δεν είναι η κρίση, η ανεπάρκεια πόρων, τα όποια υποτιθέμενα κοινωνικά ή οικονομικά προβλήματα. Αυτά όλα τα εχουν φτιάξει αυτοι για να δημιουργήσουν για εναν ακραία ανταγωνιστικό κόσμο που εξυπηρετεί μόνον αυτούς. Ο λόγος ηταν πάντα η φυσική ανασφάλεια που νοιώθουν όλοι οι ένοχοι και οι ψευτες απέναντι σε όσους αδικούν αισχρά και εκμεταλλεύονται.
Μια ανασφάλεια που φυσικά θα αυξανει όσο το ποσοστό καλών ανθρώπων που θα μένουν από την "εκκαθαριση" θα μειώνεται. Και θα μένουν οι δολοφόνοι με ολοένα περισσότερους του είδους τους αππέναντι τους. Που θα θέλουν να καθαρίσουν αυτους πλέον κάθε μέρα περισσότερο. Όχι για τα λεφτά ή για τους πόρους αφου πόροι τότε που θα έχουν εξαφανιστεί οι "κατσαρίδες" θεωρητικά θα υπάρχουν άπειροι. Αλλα για την ανασφάλεια και πάλι. Αφου τοτε η ανασφάλεια από τους απέναντι, που πλέον θα ειναι οι χειρότεροι κανίβαλοι που έβγαλε ποτέ η ανθρωπότητα, θα είναι πολύ μεγαλυτερη.
Αυτή η γνώση λείπει απο την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ξέρει να επαναστατεί. Γιατί επανάσταση δεν είναι να ξεσηκώνουν κάποιοι κάποιους ίσα για να πάνε να σκοτωθούνε, επανάσταση είναι ενας λαός να έχει την ικανότητα, συλλογικά, να βάλει ένα στόχο, και να τον πετυχαίνει. Η Ελλάδα αν αποφάσιζε να αποκεφαλίσει τους ευγενείς της, ας πούμε, και η γκιλοτίνα στηνόταν μπροστά στη Βουλή, μέχρι να φτάσει απο το κρατητήριο εκεί ο πρώτος απο τους καταδικασμένους, θα είχε γίνει εμφύλιος πόλεμος.
Η Ελλάδα έβαλε φυλακή τον Κολοκοτρώνη. Αφού κατηγόρησαν χωρίς τύχη, για προδότη τον Καραισκάκη, τον σκοτωσαν, προκειμένου να λάβει την αρχιστρατηγία των ελληνικών στρατευμάτων ο... Αγγλός Ναύαρχος Κοχραν ! Στις Θερμοπύλες, οι 300 κέρδιζαν την μαχη και πάλι... αν δεν ήταν ο Εφιάλτης. Ολη η ιστορία της ελλάδας γεμάτη εφιάλτες.
Γι'αυτό διάλεξαν την χώρα μας για το "Ελληνικο πείραμα" που δεν είναι βέβαια καθόλου ελληνικό. Ομως αν δεν πετύχει εδώ, με τόσους εν δυνάμει ή εν ενεργεία προδότες, δεν θα πετύχει πουθενά. Το ελληνικο πείραμα λοιπόν είναι μια "Επιχείρηση Ρουαντα" σε ανεπτυγμένη χώρα όμως. Δεν μπορεί να γίνει με μανσέτες και δημόσιους σκοτωμούς. Ομως πάλι η φιλοσοφία είναι η ίδια. Οι άνθρωποι απο τη μια - μια χούφτα δηλαδή υπάνθρωποι, όμως οπλισμένοι πολύ καλά - και οι κατσαρίδες απο τη αλλη, οι υπο εξολόθρευση, οι ασήμαντοι.
Αν στην Ρουάντα υπήρχαν ΜΜΕ θα τους έλεγαν ότι κάνουνε μεταρρύθμιση. Αν οι πολίτες ολοι είχανε ΑΦΜ θα τους έπαιρναν όλα τα χρήματα τους μεσω ταχυδρομίου. Δεν θα χρειαζόταν να βγούνε με τις μανσέτες και τέτοια βάρβαρα πράγματα. Αλίμονο, πολιτισμός, δημοκρατία. Αν δεν πλήρωναν; Θα τους έπαιρναν το κτήμα, το σπίτι. Και αφού τους έκλεβαν καθε αξιοπρέπεια μαζί με όλα τους τα λεφτά, έτσι, πολιτισμένα, δημοκρατικά, για το καλό τους, θα τους σκότωναν παλι πολιτισμένα, απο το άγχος και το στρες, ή, αν δεν άντεχαν τόσο με τις αυτοκτονίες και τα ατυχήματα λόγω μέθης. Και έτσι δεν θα φαινόταν πουθενά κομένα χέρια πόδια, ούτε πτώματα στους δρόμους. Ακόμη και αυτό θα το φρόντιζαν τα θύματα αυτού του μοντέρνου πολέμου ανθρώπων και κατσαρίδων. Να μην φανεί πουθενά ότι είναι θύματα. Για να μην κλονιστεί ο πολιτισμός και η δημοκρατία.
Ομως αλήθεια, όταν παίρνεις κάθε μέρα, παραβιάζοντας κάθε συνταγματικό του δικαίωμα, τα χρήματα ενός ολόκληρου λαού, δεν είναι σαν να του κόβεις χέρια και πόδια; Οταν αυτός ο λαός ειναι άνεργος, εξαθλιωμένος, κά;τω απο το όριο της φτώχιας σε μεγάλο του ποσοστό δεν αιμοραγεί; Στην Ρουάντα σφαγιάστηκαν 1 εκ άτομα. στην Ελλάδα πλέον το 25% είναι κάτω απο το όριο της φτώχιας. Δηλαδή 2,5 εκ τουλάχιστον Έλληνες αιμοραγούν. Χωρίς χέρια ικανά για να τους δώσουν μια απλή αξιοπρεπή ζωή.
Εκεί είναι ίσως και το πλέον χαρακτηριστικό. Η εξουσία, οι υπεύθυνοι για όλα αυτά, αδιαφορούν εντελώς. Αλίμονο και ο Χιτλερ αν πονουσε τους Εβραίους, αν τους θεωρούσε ανθρώπους, δεν θα τους έκανε σαπούνι βέβαια. Ούτε οι χασάπηδες στην Ρουάντα θα σκότωναν ανελέητα τους συμπολίτες τους αν δεν τους έβλεπαν για κατσαρίδες.
Το μεγάλο δυστύχημα σε όλα αυτά είναι ότι ακόμη και άν, στην θεωρητική περίπτωση, οποιοσδήποτε αποπληθυσμός πετύχαινε (όπως στην ουσια έγινε στην Ρουάντα αφού τόσοι πολλές... "κατσαρίδες" εξολοθρεύτηκαν) αυτό δεν θα ήταν μια επιβίωση του ανθρώπινου είδους, αλλά αντίθετα η καταδίκη του. Αφού θα έχουν επιβιώσει μόνο οι δολοφόνοι, τα καθάρματα, οι χειρότεροι του ανθρώπινου είδους. Οι οποίοι φυσικά, αφού σφάξουν τους άλλους, χωρίς λόγο, θα σφαγιαστούν και μεταξύ τους, πάλι χωρίς λόγο !
Αφου ο λόγος δεν είναι η κρίση, η ανεπάρκεια πόρων, τα όποια υποτιθέμενα κοινωνικά ή οικονομικά προβλήματα. Αυτά όλα τα εχουν φτιάξει αυτοι για να δημιουργήσουν για εναν ακραία ανταγωνιστικό κόσμο που εξυπηρετεί μόνον αυτούς. Ο λόγος ηταν πάντα η φυσική ανασφάλεια που νοιώθουν όλοι οι ένοχοι και οι ψευτες απέναντι σε όσους αδικούν αισχρά και εκμεταλλεύονται.
Μια ανασφάλεια που φυσικά θα αυξανει όσο το ποσοστό καλών ανθρώπων που θα μένουν από την "εκκαθαριση" θα μειώνεται. Και θα μένουν οι δολοφόνοι με ολοένα περισσότερους του είδους τους αππέναντι τους. Που θα θέλουν να καθαρίσουν αυτους πλέον κάθε μέρα περισσότερο. Όχι για τα λεφτά ή για τους πόρους αφου πόροι τότε που θα έχουν εξαφανιστεί οι "κατσαρίδες" θεωρητικά θα υπάρχουν άπειροι. Αλλα για την ανασφάλεια και πάλι. Αφου τοτε η ανασφάλεια από τους απέναντι, που πλέον θα ειναι οι χειρότεροι κανίβαλοι που έβγαλε ποτέ η ανθρωπότητα, θα είναι πολύ μεγαλυτερη.
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Οργανωμένο Εγκλημα
Η ψυχολογία ενός κοινού εγκληματία είναι να ζεί για το παρόν. Δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον όχι μόνο των άλλων αλλά ούτε και το δικό του. Γι'αυτό θα σκοτώσει, θα κλέψει, θα εξαπατήσει και θα εκπορνευτεί προδίδοντας τα πάντα εκτός απο το χρήμα, επειδή ακριβώς αδιαφορεί για ολα τα άλλα. Επίσης, σημαντικό αυτό, αδιαφορεί και για τη ζωή του επίσης, αν είναι να την κάνει χωρίς πολλά χρήματα.
Ομως και έτσι πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αν δηλαδή τα χρήματα είχαν κι αυτά μια οποιαδήποτε δεδομένη χρήση για τον κοινό εγκληματία. Αν δηλαδή είχε οποιονδήποτε σκοπό στη ζωή του. Αν ήθελε λεφτά για να κάνει ευτυχισμένη οικογένεια ας πούμε, θα σκεφτόταν πώς διάολο θα ήταν ποτέ ευτυχισμένα τα παιδιά του σε έναν κατεστραμένο κόσμο; Κι εκεί θα σκεφτόταν κι άλλα πράγματα εκτός απο το πόσα χρήματα θα του αποφέρει μια εγκληματική δραστηριότητα.
Δυστυχώς το έγκλημα έγινε παγκόσμιο. Αν κάποτε ο καυγάς ήταν να κάνουνε πουτάνες τις επαρχιώτισες ή τις Ρουμάνες, οι Αθηναίοι νταβατζήδες, ώστε να τις έχουνε πιο φθηνά στις υπηρεσίες τους, τώρα γίνονται πλέον πουτάνες ολόκληρες πόλεις, ολόκληροι λαοί. Θα γίνουν όλοι πουτάνες, ναρκωμανείς, ρουφιάνοι, βαποράκια, προθυμοι μικροεγκληματίες, στην διάθεση των μεγαλοεγκληματιών.
Και όλο αυτό ακόμη πιο δυστυχώς, δεν γίνεται για τα λεφτά. Γιατί τότε θα σταματούσε καπου, και μάλιστα σύντομα. Οι παγκόσμιοι εγκληματίες που χορεύουν αυτή τη στιγμή ολόκληρο τον πλανήτη, σε όλη αυτή τη στημένη τρέλα, έχουν απο πάρα πολλά χρόνια ικανοποιήσει όλα τους τα πάθη που τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν.
Τώρα ότι κάνουν το κάνουν μόνο γιατί θέλουν να καταστρέψουν. Εναν κόσμο που ποτέ δεν τους αγάπησε. Και ποτέ δεν θα τους αγαπήσει βέβαια έτσι αφού οι πράξεις τους δεν οφελούν κανέναν, ακόμη και οι ίδιοι ζούν μέσα στην δυστυχία και την οργή.
Το παγκόσμιο πρόβλημα είναι ψυχαναλυτικό όχι οικονομικό. Είναι απίστευτο πόσοι απο τους ανθρώπους της εξουσίας αν έκαναν ενα απλό ψυχολογικό τέστ θα βρίσκονταν σχεδόν ταυτόσημοι με το ψυχολογικό προφίλ του κοινου εγκληματία. Αδιαφορία για τα κοινά, αδιαφορία για τον πλησίον, αδιαφορία για το μέλλον, ενδιαφέρον μόνο για το άμμεσο παρόν και το χρήμα.
Ομως και έτσι πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αν δηλαδή τα χρήματα είχαν κι αυτά μια οποιαδήποτε δεδομένη χρήση για τον κοινό εγκληματία. Αν δηλαδή είχε οποιονδήποτε σκοπό στη ζωή του. Αν ήθελε λεφτά για να κάνει ευτυχισμένη οικογένεια ας πούμε, θα σκεφτόταν πώς διάολο θα ήταν ποτέ ευτυχισμένα τα παιδιά του σε έναν κατεστραμένο κόσμο; Κι εκεί θα σκεφτόταν κι άλλα πράγματα εκτός απο το πόσα χρήματα θα του αποφέρει μια εγκληματική δραστηριότητα.
Δυστυχώς το έγκλημα έγινε παγκόσμιο. Αν κάποτε ο καυγάς ήταν να κάνουνε πουτάνες τις επαρχιώτισες ή τις Ρουμάνες, οι Αθηναίοι νταβατζήδες, ώστε να τις έχουνε πιο φθηνά στις υπηρεσίες τους, τώρα γίνονται πλέον πουτάνες ολόκληρες πόλεις, ολόκληροι λαοί. Θα γίνουν όλοι πουτάνες, ναρκωμανείς, ρουφιάνοι, βαποράκια, προθυμοι μικροεγκληματίες, στην διάθεση των μεγαλοεγκληματιών.
Και όλο αυτό ακόμη πιο δυστυχώς, δεν γίνεται για τα λεφτά. Γιατί τότε θα σταματούσε καπου, και μάλιστα σύντομα. Οι παγκόσμιοι εγκληματίες που χορεύουν αυτή τη στιγμή ολόκληρο τον πλανήτη, σε όλη αυτή τη στημένη τρέλα, έχουν απο πάρα πολλά χρόνια ικανοποιήσει όλα τους τα πάθη που τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν.
Τώρα ότι κάνουν το κάνουν μόνο γιατί θέλουν να καταστρέψουν. Εναν κόσμο που ποτέ δεν τους αγάπησε. Και ποτέ δεν θα τους αγαπήσει βέβαια έτσι αφού οι πράξεις τους δεν οφελούν κανέναν, ακόμη και οι ίδιοι ζούν μέσα στην δυστυχία και την οργή.
Το παγκόσμιο πρόβλημα είναι ψυχαναλυτικό όχι οικονομικό. Είναι απίστευτο πόσοι απο τους ανθρώπους της εξουσίας αν έκαναν ενα απλό ψυχολογικό τέστ θα βρίσκονταν σχεδόν ταυτόσημοι με το ψυχολογικό προφίλ του κοινου εγκληματία. Αδιαφορία για τα κοινά, αδιαφορία για τον πλησίον, αδιαφορία για το μέλλον, ενδιαφέρον μόνο για το άμμεσο παρόν και το χρήμα.
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Καλή επιτυχία !
Καλή επιτυχία ας ευχηθούμε όλοι στον πρωθυπουργό μας Γιώργο Παπανδρέου στην μάχη που (επιτέλους) άνοιξε με την Α. Μέρκελ , και μάλλον σύντομα θα ακολουθήσει με τον Ν. Σαρκοζί.
Βεβαια επειδή το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όπως όλοι καταλαβαίνουμε κάλλιστα ο κ. Παπανδρέου μπορεί να μπλοφάρει. Μάλιστα στην ιστορία των τελευταίων εκατο χρόνων, όπου τα ΜΜΕ παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη δημιουργία εντυπώσεων, η μπλόφα αυτή είναι η πλέον συνηθισμένη και χρησιμοποιημένη. Δηλαδή αυτός που είναι με το μέρος της εξουσίας να δείχνει φυσικά ότι είναι ταχα με τα συμφέροντα του κόσμου. Γι'αυτό άλλωστε όλος ο προηγούμενος αιώνας κύλησε με , σχεδόν, τρείς παγκόσμιους πολέμους. Απο το πολύ το ψέμα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι οι κρίσεις, αρχής γενομένης αυτής του 2008 Lehman Bros, είναι φτιαχτές. Οτι τις δημιουργούν κάποιοι στην μια άκρη της γής, όταν οι μιλημένοι συνεργάτες τους στην άλλη άκρη, μαζεύουν τους καρπούς της, μέσα απο τα χρηματιστήρια. Όσο υπάρχουν χρηματιστήρια, θα ζούμε αυτήν την οργανωμένη εγκληματικότητα των φημών θα χάνονται τεράστιες περιουσίες σε δευτερόλεπτα, μαζί και τεράστιες δυνατότητες πραγματικής ανάπτυξης του κόσμου ολόκληρου. Που θα υπήρχε εύκολα, με τέτοιο τεχνχολογικό υπόβαθρο που κατέχει η ανθρωπότητα σήμερα. Αν υπήρχε και πραγματική οικονομία.
Δυστυχώς το μονο που υπάρχει παγκοσμίως είναι μια τεράστια κομπίνα. Φτιαγμένη απο άτομα που όχι μόνο δεν γνωρίζουν τί να κάνουν την τεράστια τεχνολογική πρόοδο, πρός όφελος της ανθρωπότητας, το κυριότερο; Δεν τους ενδιαφέρει κιόλας ! Γιατί είναι ψυχοπαθείς ! Γιατί έχουν δις περιουσία, που δεν θα τα πάρουν στον τάφο τους βέβαια, όσο και άν με τα λεφτά τους και τις ενέσεις βλαστοκυττάρων, καταφέρουν να καθυστερήσουν τον θάνατο τους. Θα πεθάνουν κι αυτοί όπως όλοι όσοι αυτοί σήμερα καταστρέφουν. Θα πεθάνουν και όλο αυτό που κάνουν, θα αποδειχτεί τότε και στα δικά τους μάτια, όσο μάταιο είναι τώρα στα μάτια όλου του υπόλοιπου κόσμου. Που είναι η ίδια η ανθρωπότητα αφού είναι το 99% τουλάχιστον της ανθρωπότητας !
Φυσικά όλη αυτή η τρέλα τροφοδοτείται απο το φιλοσοφικό επιχείρημα ότι οι παμπλουτοι είναι τάχα το δείγμα της ανθρωπότητας που αντιπροσωπεύει επάξια την ανθρωπότητα. Οπότε και άν επιζήσει μόνο αυτό, η ανθρωπότητα θα έχει λαμπρό μέλλον. Δεν είναι πολύ αστείο; Αν επιζήσουν άνθρωποι που έχουν μάθει μόνο να απομηζούν την ανθρωπότητα και όλους τους άλλους όσο μπορούν, χωρίς την υπόλοιπη ανθρωπότητα να την απομυζούν ποιό μέλλον θα έχει οποιαδήποτε ανθρωπότητα;
Το ερώτημα λοιπόν σαφώς είναι: Ο κ. Παπανδρέου είναι σοφός ή τρελός; Και αυτό θα φανεί απο το σε ποιόν απο τους δύο λέει ψέματα παριστάνοντας τον δικό τους. Στους εγκληματίες ή στην ανθρωπότητα;
Προσωπικα έχω ελάχιστη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους της πολιτικής πλέον. Θεωρώ ότι νοσούν σε απίστευτο βαθμό. Οτι αν τους γινόταν τέστ ψυχικής υγείας, θα έβγαιναν εντελώς ακατάλληλοι όχι να διοικήσουν μάζες, ακόμη και να κάνουν οικογένεια. Ομως βέβαια, συμβαίνουν πάντα και θαύματα. Και φυσικά, άν ο κ. Παπανδρέου έχει αποφασίσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα όσο και το υγιές μέλλον της ανθρωπότητας, θα πρέπει να βρεί τρόπο και πώς θα επιβιώσει όσο θα το κάνει. Γιατί τότε όλοι αυτοί οι εγκληματίες θα στραφούν απροκάλυπτα εναντίον του.
Το απλό συμπέρασμα που βλέπουμε ολοι απο το 2008 και ύστερα που ο κόσμος το χει βούκινο και οι πολιτικοί κρυφό καμάρι, είναι ότι στον πλανήτη ολόκληρο έχει καταλυθεί ο πολιτισμός και έχει κυριαρχήσει η αλητεία. Αν ο κ. Παπανδρέου σκοπεύει να αντιταχθεί σ'αυτό πρός τιμή του, και πρέπει ολοι μαζί να τον στηρίξουμε.
Βεβαια επειδή το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όπως όλοι καταλαβαίνουμε κάλλιστα ο κ. Παπανδρέου μπορεί να μπλοφάρει. Μάλιστα στην ιστορία των τελευταίων εκατο χρόνων, όπου τα ΜΜΕ παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη δημιουργία εντυπώσεων, η μπλόφα αυτή είναι η πλέον συνηθισμένη και χρησιμοποιημένη. Δηλαδή αυτός που είναι με το μέρος της εξουσίας να δείχνει φυσικά ότι είναι ταχα με τα συμφέροντα του κόσμου. Γι'αυτό άλλωστε όλος ο προηγούμενος αιώνας κύλησε με , σχεδόν, τρείς παγκόσμιους πολέμους. Απο το πολύ το ψέμα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι οι κρίσεις, αρχής γενομένης αυτής του 2008 Lehman Bros, είναι φτιαχτές. Οτι τις δημιουργούν κάποιοι στην μια άκρη της γής, όταν οι μιλημένοι συνεργάτες τους στην άλλη άκρη, μαζεύουν τους καρπούς της, μέσα απο τα χρηματιστήρια. Όσο υπάρχουν χρηματιστήρια, θα ζούμε αυτήν την οργανωμένη εγκληματικότητα των φημών θα χάνονται τεράστιες περιουσίες σε δευτερόλεπτα, μαζί και τεράστιες δυνατότητες πραγματικής ανάπτυξης του κόσμου ολόκληρου. Που θα υπήρχε εύκολα, με τέτοιο τεχνχολογικό υπόβαθρο που κατέχει η ανθρωπότητα σήμερα. Αν υπήρχε και πραγματική οικονομία.
Δυστυχώς το μονο που υπάρχει παγκοσμίως είναι μια τεράστια κομπίνα. Φτιαγμένη απο άτομα που όχι μόνο δεν γνωρίζουν τί να κάνουν την τεράστια τεχνολογική πρόοδο, πρός όφελος της ανθρωπότητας, το κυριότερο; Δεν τους ενδιαφέρει κιόλας ! Γιατί είναι ψυχοπαθείς ! Γιατί έχουν δις περιουσία, που δεν θα τα πάρουν στον τάφο τους βέβαια, όσο και άν με τα λεφτά τους και τις ενέσεις βλαστοκυττάρων, καταφέρουν να καθυστερήσουν τον θάνατο τους. Θα πεθάνουν κι αυτοί όπως όλοι όσοι αυτοί σήμερα καταστρέφουν. Θα πεθάνουν και όλο αυτό που κάνουν, θα αποδειχτεί τότε και στα δικά τους μάτια, όσο μάταιο είναι τώρα στα μάτια όλου του υπόλοιπου κόσμου. Που είναι η ίδια η ανθρωπότητα αφού είναι το 99% τουλάχιστον της ανθρωπότητας !
Φυσικά όλη αυτή η τρέλα τροφοδοτείται απο το φιλοσοφικό επιχείρημα ότι οι παμπλουτοι είναι τάχα το δείγμα της ανθρωπότητας που αντιπροσωπεύει επάξια την ανθρωπότητα. Οπότε και άν επιζήσει μόνο αυτό, η ανθρωπότητα θα έχει λαμπρό μέλλον. Δεν είναι πολύ αστείο; Αν επιζήσουν άνθρωποι που έχουν μάθει μόνο να απομηζούν την ανθρωπότητα και όλους τους άλλους όσο μπορούν, χωρίς την υπόλοιπη ανθρωπότητα να την απομυζούν ποιό μέλλον θα έχει οποιαδήποτε ανθρωπότητα;
Το ερώτημα λοιπόν σαφώς είναι: Ο κ. Παπανδρέου είναι σοφός ή τρελός; Και αυτό θα φανεί απο το σε ποιόν απο τους δύο λέει ψέματα παριστάνοντας τον δικό τους. Στους εγκληματίες ή στην ανθρωπότητα;
Προσωπικα έχω ελάχιστη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους της πολιτικής πλέον. Θεωρώ ότι νοσούν σε απίστευτο βαθμό. Οτι αν τους γινόταν τέστ ψυχικής υγείας, θα έβγαιναν εντελώς ακατάλληλοι όχι να διοικήσουν μάζες, ακόμη και να κάνουν οικογένεια. Ομως βέβαια, συμβαίνουν πάντα και θαύματα. Και φυσικά, άν ο κ. Παπανδρέου έχει αποφασίσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα όσο και το υγιές μέλλον της ανθρωπότητας, θα πρέπει να βρεί τρόπο και πώς θα επιβιώσει όσο θα το κάνει. Γιατί τότε όλοι αυτοί οι εγκληματίες θα στραφούν απροκάλυπτα εναντίον του.
Το απλό συμπέρασμα που βλέπουμε ολοι απο το 2008 και ύστερα που ο κόσμος το χει βούκινο και οι πολιτικοί κρυφό καμάρι, είναι ότι στον πλανήτη ολόκληρο έχει καταλυθεί ο πολιτισμός και έχει κυριαρχήσει η αλητεία. Αν ο κ. Παπανδρέου σκοπεύει να αντιταχθεί σ'αυτό πρός τιμή του, και πρέπει ολοι μαζί να τον στηρίξουμε.
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Ο ψυχολογικός παράγων
Η εξουσία, παγκοσμίως, έχει κάνει τα σχέδια της. Μπορεί να είναι σωστά μπορεί και λάθος. Μπορεί η ανθρωπότητα να μήν έχει μέλλον οπότε η μεθόδευση της επιβίωσης τουλάχιστον λίγων και εκλεκτων να είναι μονόδρομος. Αν όμως αυτό είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία;
Σήμερα μιλάμε για την κρίση. Η εξουσία όμως βλεπει το θέμα μόνο οικονομικά. Θα φτωχύνουν λοιπόν καμποσοι, θα πεθάνουνε, απο αρρώστιες, αγχος, πολέμους ή χίλια άλλα δεινά παρελκυόμενα της , παντα τεχνιτής, κρίσης, και ύστερα θα ανοίξει το πεδίο. Γιια έναν νέο κόσμο.
Ομως στο επίπεδο των αξιών δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή πλούσιοι και πτωχοί γνωρίζουν πλεον σαφώς ότι έχει καταργηθεί κάθε νόμος και τάξη. Οτι ο πολιτισμός είναι μια ψευδαίσθηση. Οι πλούσιοι το γνωρίζουν γιατί αυτό εφαρμόζουν, τον νόμο της ζούγκλας, καταδικάζοντας τους φτωχούς, οι φτωχοί το γνωρίζουν γιατί το υπόκεινται.
Οι επόμενες γενιές αμφοτέρων ήδη μεγαλώνουν με την απόλυτη πεποίθηση της ανυπαρξίας οποιουδήποτε πολιτισμού, στην ουσία. Όσο πολιτισμένος θα ήταν ένας ουρακοντάγκος με πυρηνικά, άλλο τόσο θα είναι και ο κ όσμος μας. Μάλιστα αυτό γνωρίζουν ολοι ότι είναι η καλή εκδοχή. Αφού ο ουρακοντάγκος, όπως τον ξέρουμε μέχρι σήμερα, ενα ζώο δηλαδή, δεν διακατέχεται και απο την παράνοια της απληστίας. Να επιθυμεί δηλαδή πλούτο που δεν πρόκειται ποτέ να ξοδέψει.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι πλούσιοι απόγονοι προπονούνται ήδη στην ιδέα ότι οι αυριανοί επιζήσαντες, όσοι και αν μείνουν, θα είναι τέρατα τους οποίους "καλύτερα να προσέξουν". Αυτό γαλουχεί κάθε μικρό κύκλωμα τους δικούς του λίγους "ημέτερους" άσχετο αν αυτό λέγεται πλούσια οικογένεια πλούσια λέσχη ή πλούσια στοά. Αυτή η κουλτούρα θα είναι η κουλτούρα του αυριανού ¨"καινούργιου κόσμου" αν αυτός προκύψει έτσι. Μια κουλτούρα που θα οδηγήσει στον ανταγωνισμό των επιζησάντων επειδή πλεον απλά θα φοβούνται τα άλλα τέρατα επιζήσαντες, και μάλιστα για πολύ βάσιμους λόγους. Η θεωρία θα είναι "δεν υπάρχει πιστός συνεργάτης, αξιόπιστος συνεργάτης είναι ο νεκρός συνεργάτης"
Στους φτωχούς τώρα, τα υποτιθέμενα θύματα της όλης πολιτικής των "τεχνητών κρίσεων" οι επιπτώσεις είναι ακόμη χειρότερες. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι ο αποπληθυσμός και η εξόντωση τους δεν είναι ο στόχος, η γενικευμένη κρίση είναι αναπόφευκτη με τη παρούσα πολιτική μέσα απο παράγοντες υπολογισμού που σήμερα αγνοούμε. Υπολογίζουν δηλαδή οι οικονομολόγοι τα διάφορα οικονομικά μοντέλα. Ομως ο καταναλωτής που δεν μπορεί να καταναλώσει σήμερα εκπαιδέυεται, άθελα του βέβαια, σε μια κουλτούρα υπο-κατανάλωσης, που εν τέλει απλά τον θεραπεύει απο την υπερ-κατανάλωση.
Θεραπεπυμένος ο φτωχός, διαπιστώνει ότι δεν χρειάζεται πλείστα όσα είδη. Οτι και μόνο η επιδίωξη κτήσης τους, αφού είναι τόσο δύσκολο οικονομικά να την επιτύχει, τον κάνει δυστυχή. Το χειρότερο μάλιστα δεν είναι ότι εκπαιδεύεται εκ νέου να μήν χρειάζεται αυτά τα είδη, ποτέ ξανά, εκπαιδεύει και τους απογόνους του πάνω απ'όλα. Οτι χίλιες χιλιάδες πράγματα δεν αξίζουν εκτός απο αυτό και αυτό και αυτό.
Ομως απο αυτό και αυτό και αυτό, δεν μπορούν να πλουτίσουν φυσικά χιλιες χιλιάδες πλούσιοι...
Σήμερα μιλάμε για την κρίση. Η εξουσία όμως βλεπει το θέμα μόνο οικονομικά. Θα φτωχύνουν λοιπόν καμποσοι, θα πεθάνουνε, απο αρρώστιες, αγχος, πολέμους ή χίλια άλλα δεινά παρελκυόμενα της , παντα τεχνιτής, κρίσης, και ύστερα θα ανοίξει το πεδίο. Γιια έναν νέο κόσμο.
Ομως στο επίπεδο των αξιών δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή πλούσιοι και πτωχοί γνωρίζουν πλεον σαφώς ότι έχει καταργηθεί κάθε νόμος και τάξη. Οτι ο πολιτισμός είναι μια ψευδαίσθηση. Οι πλούσιοι το γνωρίζουν γιατί αυτό εφαρμόζουν, τον νόμο της ζούγκλας, καταδικάζοντας τους φτωχούς, οι φτωχοί το γνωρίζουν γιατί το υπόκεινται.
Οι επόμενες γενιές αμφοτέρων ήδη μεγαλώνουν με την απόλυτη πεποίθηση της ανυπαρξίας οποιουδήποτε πολιτισμού, στην ουσία. Όσο πολιτισμένος θα ήταν ένας ουρακοντάγκος με πυρηνικά, άλλο τόσο θα είναι και ο κ όσμος μας. Μάλιστα αυτό γνωρίζουν ολοι ότι είναι η καλή εκδοχή. Αφού ο ουρακοντάγκος, όπως τον ξέρουμε μέχρι σήμερα, ενα ζώο δηλαδή, δεν διακατέχεται και απο την παράνοια της απληστίας. Να επιθυμεί δηλαδή πλούτο που δεν πρόκειται ποτέ να ξοδέψει.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι πλούσιοι απόγονοι προπονούνται ήδη στην ιδέα ότι οι αυριανοί επιζήσαντες, όσοι και αν μείνουν, θα είναι τέρατα τους οποίους "καλύτερα να προσέξουν". Αυτό γαλουχεί κάθε μικρό κύκλωμα τους δικούς του λίγους "ημέτερους" άσχετο αν αυτό λέγεται πλούσια οικογένεια πλούσια λέσχη ή πλούσια στοά. Αυτή η κουλτούρα θα είναι η κουλτούρα του αυριανού ¨"καινούργιου κόσμου" αν αυτός προκύψει έτσι. Μια κουλτούρα που θα οδηγήσει στον ανταγωνισμό των επιζησάντων επειδή πλεον απλά θα φοβούνται τα άλλα τέρατα επιζήσαντες, και μάλιστα για πολύ βάσιμους λόγους. Η θεωρία θα είναι "δεν υπάρχει πιστός συνεργάτης, αξιόπιστος συνεργάτης είναι ο νεκρός συνεργάτης"
Στους φτωχούς τώρα, τα υποτιθέμενα θύματα της όλης πολιτικής των "τεχνητών κρίσεων" οι επιπτώσεις είναι ακόμη χειρότερες. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι ο αποπληθυσμός και η εξόντωση τους δεν είναι ο στόχος, η γενικευμένη κρίση είναι αναπόφευκτη με τη παρούσα πολιτική μέσα απο παράγοντες υπολογισμού που σήμερα αγνοούμε. Υπολογίζουν δηλαδή οι οικονομολόγοι τα διάφορα οικονομικά μοντέλα. Ομως ο καταναλωτής που δεν μπορεί να καταναλώσει σήμερα εκπαιδέυεται, άθελα του βέβαια, σε μια κουλτούρα υπο-κατανάλωσης, που εν τέλει απλά τον θεραπεύει απο την υπερ-κατανάλωση.
Θεραπεπυμένος ο φτωχός, διαπιστώνει ότι δεν χρειάζεται πλείστα όσα είδη. Οτι και μόνο η επιδίωξη κτήσης τους, αφού είναι τόσο δύσκολο οικονομικά να την επιτύχει, τον κάνει δυστυχή. Το χειρότερο μάλιστα δεν είναι ότι εκπαιδεύεται εκ νέου να μήν χρειάζεται αυτά τα είδη, ποτέ ξανά, εκπαιδεύει και τους απογόνους του πάνω απ'όλα. Οτι χίλιες χιλιάδες πράγματα δεν αξίζουν εκτός απο αυτό και αυτό και αυτό.
Ομως απο αυτό και αυτό και αυτό, δεν μπορούν να πλουτίσουν φυσικά χιλιες χιλιάδες πλούσιοι...
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Βοηθείστε με ΝΑ ΜΗΝ διαπραγματευτώ !!;
Με το εκλογικό μας σύστημα μερικές μόνο ψήφοι αρκούν για να βγάλουν κάποιον. Η γενικότερη αποχή λοιπόν δεν είναι ότι θα αφήσει τον τόπο χωρίς τοπική αυτοδιοίκηση.
Το ΛΑΜ τώρα (Λευκό -Αποχή-Μαύρο), η ψήφος του ανίσχυρου λαού που μόνο αυτήν έχει, είναι στάση διαμαρτυρίας που πρέπει να γίνει σε όλο της το εύρος. Γιατί αυτό συμφέρει. Αυτοί που είναι να βγούν θα βγούν και η κυβέρνηση όπως και όλοι οι άλλοι, θα πάρουν το μύνημα του που ακριβώς βρίσκονται τα πράγματα αυτή τη στιγμη.
Φυσικά υποθάλπει , όπως υπέθαλπε και σε όλη την συνέντευξη χθές, η άποψη των πολλαπλών ΑΝ που τώρα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται να κρατιούνται απο μια τρίχα. Δηλαδή:
* Αν ο λαός δείξει τεράστια αποδοκιμασία στην πολιτική εν γένει τώρα
* και αν η αντιπολίτευση το πάρει αυτό για να ξεκινήσει αντάρτικό κατα του μνημονίου
* τότε άν το αντάρτικο αυτό το πάρει ο λαός θα βγεί στους δρόμους
* και αν η φασαρία είναι μεγάλη θα πάμε φυσικά (στην καλυτερη περίπτωση) σε πρόωρες εκλογές
* οπου πλέον θα είναι πολιτική ψήφος καθαρά και όχι αυτοδιοίκηση
* και άν η κυβέρνηση πλεον δεν έχει σαφή εντολή
* τότε αν η ΕΕ δεν την εμπιστεύεται θα μπλοκάρει την επόμενη δόση του δανείου
* και άν η χώρα προσφύγει στις αγορές που περιμένουν πώς και πώς το αρνί να βγεί απο το μαντρί
κλπ κλπ
Ομως, αυτό που διαφωνώ είναι στην αφόρητη πίεση που άσκησε ο πρωθυπουργός στο ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ αυτό που ο πολίτης νοιώθει αυτή τη στιγμή. Αυτό δεν συμφέρει . Κατ'αρχήν η έννοια του να ψηφίσει ο πόλίτης κάτι που ΔΕΝ νοιωθει, είναι ότι πιο αντιδημοκρατικό πέρα απο καταστροφικό στην ουσία.. Ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να πάρει το ΛΑΜ οσο μεγάλο και άν είναι και να το διαχειριστεί ΄με αξιοπρέπεια και τιμιότητα. Και προπαντώς με γενναιότητα. Πρός όφελος του αντί γι'αυτό τώρα, να πιέζει απλά τον λαό ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙ.
Η διαμαρτυρία είναι το μύνημα ακριβώς ότι ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ. Η τιμιότητα λοιπόν έγκειται στο ότι πρέπει να τη πάρει ολόκληρη, χωρίς ίχνος απώλειας, αφού ο ίδιος την έχει δημιουργήσει. Κανείς δεν αρνείται ότι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, και όλοι οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι μαζί με τον εξωφρενικό ΦΠΑ ήταν ο ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ στο πρόβλημα που προέκυψε. Δεν αρκεί λοιπόν να λέει φορές επι φορών ο κ. Παπανδρέου ότι δεν ήταν δίκαιο όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Αφού δεν ήταν δίκαιο, και το λέτε, κ. Παπανδρέου, ακουστε τώρα και την οργή του κόσμου να ηχεί. Γιατί έχουν περάσει 13 μήνες, και η μόνη ενέργεια που είδαμε όπου τιμωρούνταν πραγματικοί υπαίτιοι, η διάσημη "ΛΊΣΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΦΥΓΆΔΩΝ ΓΙΑΤΡΏΝ" , ήταν μια λίστα που επι καιρό κανείς σε ολόκληρο Ιντερνετ, δεν μπορούσε να βρεί κανέναν απο αυτούς ούτε έχουν βρεί ακόμη! Και αυτό ήταν τόσους μήνες πρίν! Απο τότε δηλαδή δεν βρέθηκαν γιατροί άλλοι φοροφυγάδες, δεν βρέθηκαν διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι εφοριακοί κλπ;;
Οχι, βρέθηκαν, κάθε μέρα ανακοινώνουν και για μερικους που βρήκανε. Ομως λανθασμένα τέθηκε το ερώτημα για τους γιατρούς, ότι ανακοίνωση ονομάτον είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Ο φοροφυγάς ο διεφθαρμένος δεν κλέβει εναν δυο, τους κλέβει όλους! Προφανώς η επωνυμία θα τον πιέσει αφόρητα. Ομως αυτό δεν είναι επιθυμητό; Γιατί στο τέλος τέλος ποιός σκάει για τα πρόσωπα; Τα λεφτά είναι το ζήτημα, τα λεφτά που είναι; Δεν είναι πιο εύκολο να προκύψουν με την αφόρητη πίεση ακριβώς προσωπική, πάνω στους κλεφτες;
Οι καταδίκες οι κατασχέσεις που είναι; Τα αποτελέσματα που είναι; Τι ακριβώς κάνει ο κ. Παπανδρέου όσο ο κουμπαράς εξακολουθεί να πληρώνει βέβαια, τα χρέη όλης της κακοδιαχείρισης και της κλεψιάς όλων αυτών, σε μια κατάσταση που φαίνεται να διαιωνίζεται;
Οπότε δεν είναι τόσο τρομακτικό να φάει ενα εκλογικό αποτέλεσμα τώρα που θα φαίνεται χαστούκι, ούτε τόσο απαραίτητο το ντόμινο να πάει πρός αυτή τη κατεύθυνση που απειλεί (ή νοιώθει να απειλείται) ώστε, αν είναι δυνατόν, να εκβιάσει μία ψήφο ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Ετσι
* Αν η λαική δυσφορία είναι πολυ μεγάλη
* τότε άν την επικαλεστεί πρός την ΕΕ κρούωντας τον κώδωνα της καταστροφής (όπως έκανε σε μάς εχθές)
* για όλα τα συνεπαγόμενα που φυσικά εκείνοι να ξέρουν
* και άν εκείνοι κόψουν τον τεράστιο ατελείωτο τσαμπουκά
* τότε θα ανασάνει λίγο ο κόσμος και θα φύγει το συναίσθημα ότι όλα όσα λέγονται είναι ψέματα που πρέπει οπωσδήποτε να φύγει
* και αν τελειώσουν τα ψέματα, τότε θα αρχίσουν οι αλήθειες, επιτέλους
* θα αρχίσουν να την πληρώνουν αυτοί που πρέπει, επιτέλους
κλπ κλπ....
Για την τιμιότητα και την ειλικρίνεια, προφανώς θα οφελήσει να εκφραστεί στο ακέραιο η λαική οργή τώρα, και όχι μανιπουλαρισμένη με έντεχνους πολιτικούς κχειρισμούς και επικοινωνιακά τρύκ. Κι αυτό στην συνέχεια θα ανακτήσει την αξιοπιστία του κ. Παπανδρέου απέναντι σε ένα λαό που τώρα νοιώθει είτε να τον κοροιδεύει και να τον εξαπατά (εκλογική αναμέτρηση 2009) είτε να τον απειλεί (αυτοδιοικητικές εκλογές 2010). Για την γενναιότητα τέλος, που είναι ίσως το πλέον απαραίτητο, αφού η συγκεκριμένη πολιτεία, το συγκεκριμένο καράβι, πλέει σε μεγάλη φουρτούνα αυτή τη στιγμή, το ότι ο κ. Παπανδρέου φοβάται το πρώτο ντόμινο, υποδηλώνει ότι ΑΚΟΜΗ, δεν είναι αποφασισμένος, να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, μαζί και την λαική δυσφορία βέβαια, προκειμένοου επιτέλους να εκβιάσει το δεύτερο. Δηλαδή να τα βάλει, και να διαπραγματευτεί σαν εκπρόσωπος του λαού του, που τέλος πάντων αρκετά τον στηρίζει, με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα ΚΑΙ με την επιθετικότητα της ΕΕ.
Εντάξει, κάναμε κάποια λάθη τα προηγούμενα τριάντα χρόνια. Πληρώνει ο λαός γιατί αυτοί που τα έκαναν δεν έχουν πιαστεί ακόμη. Αυτό το σενάριο πίστεύουν όλοι και δεν έχει γίνει η έκρηξη ακόμη. Το να βγεί ενα αποτέλεσμα πλαστό, διαμορφωμένο, που να δείχνει ότι τάχα κανείς δεν έχει καταλάβει τίποτα, θα μας φέρει υπόγεια σε μια έκρηξη που πλέον δεν θα είναι στις καλπες αλλά στους δρόμους. Αντίθετα, η σαφής, απο το εκλογικό αποτέλεσμα, ένδειξη της επικείμενης έκρηξης, είναι πραγματικά ενα πολύ δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του κ. Παπανδρέου αυτή τη στιγμή που δεν το έχει χρησιμοποιήσει ακόμη.
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Think outside the box !
Η γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος ειναι παμπάλαιη ανακάλυψη. Όση σχεδόν και ο ηλεκτρισμός. Ωστόσο πέραν του ότι το πιο γρήγορο αυτοκίνητο στους πρώτους αγώνες ταχύτητας αυτοκινήτων, το 1890 παρακαλώ, ήταν ηλεκτρικό, οι ανεμογεννήτριες είναι μόλις τα τελευταία τριάντα χρόνια σε πλήρη ανάπτυξη. Πλήρη; α όχι. Ανάπτυξη στο 1/8 των δυνατοτήτων της. Καλά διαβάσατε. Η ίδια τεχνολογία φτιαγμένη όμως με ένα τρόπο που ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ !!! Δείτε και μόνοι σας.
Στο παραπάνω σχήμα βλέπετε καθαρά ΓΙΑΤΙ οι υπάρχουσες ανεμογεννήτριες αποδίδουν μόλις το 40% της κινητικής ενέργειας που λαμβάνουν απο τον άνεμο. Στην πρώτη ο αέρας πέφτει κάθετα στον αξονα στρέψης της όταν στην δεύτερη γεννήτρια και άνεμος συνεργάζονται αφού κινούνται στην ιδια κατευθυνση.
Οι γεννήτριες, ο άνεμος, η κυκλική κίνηση που κινεί τις γεννήτριες, ΟΛΑ είναι γνωστά εδώ και 150 τουλάχιστον χρόνια. Μάλιστα το να βάλεις την γεννήτρια εν ροή με τη ροή της κινητήριας δύναμης είναι πανάρχαιη αρχή, πολύ πιο παλιά και απο την ηλεκτρισμό ακόμη. Εφαρμοζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια στους υδρόμυλους που βέβαια δεν έβαλαν ποτέ έναν ανεμιστήρα κόντρα στο ποτάμι !
Για να δείτε πόσο αρχαίο είναι αυτό που ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ δείτε πώς λέγεται ότι κουβαλούσαν οι αρχαίοι αιγύπτιοι πιθανότατα τους ογκόλιθους στις πυραμίδες τους.
pyramids vertical wind power solution
Όμως ευτυχώς κάτι κάμπτεται στην παγκόσμια μαφία που έχει επιβάλει την ηλιθιότητα σαν παγκόσμιο στάνταρντ και τρόπο σκέψης. Πληρώνοντας αδρά μια ολόκληρη στρατιά απο κατακάθια της κοινωνίας, και βέβαια υποτιθέμενους επιστήμονες και σοφούς που προωθούν, κατασκευάζουν και επιβάλλουν τέτοια συστήματα όπως οι σημερινές ανεμογεννήτριες. Δείτε λοιπόν και θαυμάστε οικονομία χώρου, ανταλλακτικών, τεχνογνωσίας, και υψηλές επιδόσεις !
2,5 kW vertical wind turbine
Ομως δεν είναι μόνο για οικιακή χρήση ούτε μονο για DoItYoyrself. Η τεχνολογία ΜAGLEV μετά τα φοβερά πραγματικά τραίνα , έρχεται και στην παραγωγή ενέργειας να ανατρέψει τα πάντα στην μαζική παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας. Αφού για την παραγωγή της ίδιας ενέργειας χρειάζεται περίπου το 1/8 του χώρου, χρονου και κόστους κατασκευής απο τα κλασσικά αιολικά πάρκα με τις ανεμογεννήτριες οριζόντιας ροής !!
Maglev VAWT αρχή λειτουργίας
Για να μήν μιλήσουμε για την εφαρμογή τους στα κύματα όπου, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, στην ουσία, πέραν της κινητικής ενέργειας της θάλασσας που είναι πραγματικά τεράστια, εκμεταλλευόμαστε για πρώτη φορά ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ! Και μάλιστα Ελληνική εφαρμογή, ήδη σε λειτουργία και με ελάχιστο κόστος συντήρησης.
Greek patent wave energy 48 Kw made simple
Ομως όπως όλα όσα πραγματικά αξίζουν, η χρήσιμη τεχνολογία κουκουλώνεται και κρατιέται συστηματικά αχρησιμοποίητη σε γενικη εφαρμογή. Για να πουλάει η Γερμανία τα ανταλλακτικά για τις άχρηστες, ασύμφορες ανεμογεννήτριες της για τις οποίες κατέχει το 65% του εμπορίου των ανταλακτικών τους παγκοσμίως.
Οπως έλεγε και η Hewllet Pagkard οταν δημιουργησε την τεχνολογία ink jet: Δεν μας ενδιαφέρει κι ας δώσουμε τζάμπα τον εκτυπωτή. Μετά θα τους πουλάμε για 10 χρόνια τα αναλώσιμα του !
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Peak oil
Υπάρχει μια θεωρία ότι το πετρέλαιο τελειώνει πριν ο κόσμος προλάβει να αντικαταστήσει τις ενεργειακές του πηγές με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οτι για μια ή και δυο δεκαετίες υπάρχει ενα κενό ενεργειακής κάλυψης (ΚΕΚ). Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία η ύφεση, στην οποία οδηγούνται με όλους τους τωρινούς χειρισμούς όλες οι δυτικές οικονομίες, διευκολύνει το peak oil. Εχοντας δηλαδή λιγώτερα χρήματα, κάθε νοικοκυριό, αγοράζει και στην συνέχεια καταναλώνει πολύ λιγότερα ενεργοβόρα μηχανήματα και υπηρεσίες. Οπότε επαρκεί και ο χρόνος μέχρι οι ανανεώσιμες πηγές να καλύψουν το κενό.
Όμως αν αυτό είναι ένα ψέμα; Αφού υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη ενέργειας, πώς εξηγείται που κάθε ξερό και ανεκμετάλλευτο βουνό παγκοσμίως δεν είναι ήδη γεμάτο φωτοβολταικά; Πώς εξηγείται που τα αυτοκίνητα, που μπορούν με μια απλή γεννήτρια υδρογόνου με κατασκευαστικό κόστος λιγότερο απο 50 ευρώ, να καίνε 35% λιγότερο όμως οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν το έχουν υιοθετήσει; Πώς εξηγείται ότι ενώ υπάρχει πρό δεκαετίας μελέτη του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία η πλήρη εφαρμογή των ανεμογεννητριών παγκοσμίως θα μπορούσε να καλύψει 15 φορές τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, μια τέτοια κατεύθυνση δεν διαφαίνεται ούτε σήμερα; Πώς εξηγείται που η Σαχάρα που μπορεί να εκμεταλλευτεί εκτός απο τον ήλιο και τη θερμότητα στην παραγωγή ενέργειας, δεν έχει καμία ανάλογη εγκατάσταση;
Το Peak Oil δεν μπορεί παρα να είναι ένα πρόσχημα, μια δικαιολογία για να πραγματοποιηθούν άλλες ρυθμίσεις και αλλαγές μεταξύ των οποίων και η ύφεση. Που όμως έχουν δυο σενάρια. Το καλό και το κακό.
Το κακό σενάριο είναι οι τράπεζες, με αφορμή το Peak Oil να βρήκαν την ευκαιρία να εμφανίσουν σαν σωτήριο το εργαλείο με το οποίο μέχρι σήμερα κατέστρεφαν κάθε αξία. Μετατρέποντας την απλά σε χρήμα. Προφανώς όσο αυξάνεται μια ύφεση αυτόματα αυξάνεται η ανάγκη δανείου, αφού δεν υπάρχει ρευστό. Οι τραπεζίτες λοιπόν πάντα επεδιώκουν την ύφεση. Το ζήτημα είναι ότι το χρήμα, για τον τραπεζίτη είναι αυτοσκοπός. Αν λοιπόν είναι οι τραπεζίτες αυτοί που εξαγοράζουν τους πολιτικους ώστε να επικαλλούνται το Peak Oil για την ύφεση που απλά τους χρησιμεύει για να κερδοσκοπουν και να τοκογλυφούν, τότε ο κόσμος είναι χαμένος.
Το καλό σενάριο είναι η πολιτικοί αντίθετα, παγκοσμίως να έχουν υποδείξει στις τράπεζες να ρίξουν, δια μέσου μιας παρατεταμένης ύφεσης, σημαντικά την παγκόσμια κατανάλωση. Τότε ο κόσμος έχει μια προοπτική, και μάλιστα λαμπρή, άσχετα αν τώρα, φαίνεται μόνο η ύφεση. Ο λόγος είναι ότι η αναγκαστική εργασία είναι η ανοικτή πληγή της ανθρωπότητας απο καταβολής της.
Κάθε αναγνώστης μπορεί εύκολα να καταλάβει πώς, αν είχε μόνο ενα μικρό διαμέρισμα, φαί, στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θέρμανση, ρούχα, στοιχειώδη μόρφωση εκείνου και των παιδιών του, ακόμη και τίποτε άλλο να μην είχε, δεν θα ήταν τόσο δυσαρεστημένος. Θα επέλεγε να δουλέψει ανάλογα του πόσο θα χρειαζόταν πλέον μόνο για να διασκεδάσει.
Ηδη τα ρομπότ δουλευουν για πολλές απο αυτές τις βασικές ανάγκες. Θεωρητικά ενα ρομπότ μέσω υπολογιστή μπορεί να "διδάξει" πάρα πολλές γνώσεις, παμπολλα διαγνωστικά τέστ πραγματοποιούνται ήδη απο ρομπότ, χιλιάδες θέσεις αγροτικής απασχόλησης έχουν αντικατασταθεί απο πολυμηχανές. Αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άνεργους. Ίσως ενα σύστημα οπου πραγματικά τα ρομπότ θα δούλευαν για μάς, να το βλπέπαμε απο τώρα αν η πίεση απο το υφιστάμενο οικονομικοκοινωνικό σύστημα, δεν ήταν τόση μεγάλη. Δηλαδη σήμερα, τεχνολογικά ενώ μπορούν να δουλεύουν όλοι πολύ πολύ λιγότερο, πολιτικοοικονομικά αυτό είναι αδύνατον. Αφού αν μείνουν όλοι άνεργοι, θα καταρρεύσει κυριολεκτικά ο κόσμος. Ετσι όπως λειτουργεί ... ακόμη.
Η βελτίωση των κοινωνικών μας συνθηκών πάντα περνούσε μέσα απο τον περιορισμό της αναγκαστικής εργασίας. Προφανώς οσο μας υπηρετούν μηχανές πλείστα όσα προβλήματα προκύπτουν απο την προσπάθεια των ανεπτυγμένων κρατών να έχουν υπηρέτες τα υπόλοιπα κράτη, καταργούνται. Οπότε, όπώς όλοι καταλαβαίνουμε, σε ένα τέτοιο σχέδιο όσο λιγότερη ενέργεια ανανεώσιμη ξοδεύουν τα ρομπότ που θα μας υπηρετούν, για τις βασικές μας ανάγκες επιβίωσης, τόσο πιο εύκολα και τόσο πιο σύντομα ενας τέτοιος κόσμος θα προκύψει.
Σήμερα, αυτά που ένας μέσος δυτικός καταναλωτής νοεί σαν βασικές ανάγκες επιβίωσης, είναι ένα αδιανόητο ενεργειακο μοντέλο. Που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί ενεργειακά, απο εργασία μηχανών για μάς, ίσως ούτε στα επόμενα 50 χρόνια. Κι εκεί έρχεται η ύφεση για να κάνει την απαραίτητη διόρθωση.Αλλο είναι να επιδιώκουμε ενάργεια για 100 ρομπότ που εξυπηρετούν 100 βασικές μας ανάγκες και άλλο 1 εκ ρομπότ για 1 εκ πολυποίκιλες και ως επι το πλείστον άχρηστες καταναλωτικές μας ανάγκες.
Αυτή είναι η θετική πιθανή χρήση της απειλής του Peak Oil.
Φυσικά, αντί για ολα αυτά, θα μπορούσε απλά να γίνει μια παγκόσμια πολιτική συμφωνία, να χαραχθεί μια παγκόσμια πολιτική πορεία, και να ειπωθεί επιτέλους και η αλήθεια στον κόσμο ωστε να είναι και πιο συνεργάσιμος. Αν βέβαια υπάρχει κάποιο σχέδιο που μπορεί να ειπωθεί και δεν υφίσταται η ύφεση μόνο για την ψυχοπαθητική όσο και άνευ οποιασδήποτε προοπτικής απληστία των τραπεζιτών.
Όμως αν αυτό είναι ένα ψέμα; Αφού υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη ενέργειας, πώς εξηγείται που κάθε ξερό και ανεκμετάλλευτο βουνό παγκοσμίως δεν είναι ήδη γεμάτο φωτοβολταικά; Πώς εξηγείται που τα αυτοκίνητα, που μπορούν με μια απλή γεννήτρια υδρογόνου με κατασκευαστικό κόστος λιγότερο απο 50 ευρώ, να καίνε 35% λιγότερο όμως οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν το έχουν υιοθετήσει; Πώς εξηγείται ότι ενώ υπάρχει πρό δεκαετίας μελέτη του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία η πλήρη εφαρμογή των ανεμογεννητριών παγκοσμίως θα μπορούσε να καλύψει 15 φορές τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, μια τέτοια κατεύθυνση δεν διαφαίνεται ούτε σήμερα; Πώς εξηγείται που η Σαχάρα που μπορεί να εκμεταλλευτεί εκτός απο τον ήλιο και τη θερμότητα στην παραγωγή ενέργειας, δεν έχει καμία ανάλογη εγκατάσταση;
Το Peak Oil δεν μπορεί παρα να είναι ένα πρόσχημα, μια δικαιολογία για να πραγματοποιηθούν άλλες ρυθμίσεις και αλλαγές μεταξύ των οποίων και η ύφεση. Που όμως έχουν δυο σενάρια. Το καλό και το κακό.
Το κακό σενάριο είναι οι τράπεζες, με αφορμή το Peak Oil να βρήκαν την ευκαιρία να εμφανίσουν σαν σωτήριο το εργαλείο με το οποίο μέχρι σήμερα κατέστρεφαν κάθε αξία. Μετατρέποντας την απλά σε χρήμα. Προφανώς όσο αυξάνεται μια ύφεση αυτόματα αυξάνεται η ανάγκη δανείου, αφού δεν υπάρχει ρευστό. Οι τραπεζίτες λοιπόν πάντα επεδιώκουν την ύφεση. Το ζήτημα είναι ότι το χρήμα, για τον τραπεζίτη είναι αυτοσκοπός. Αν λοιπόν είναι οι τραπεζίτες αυτοί που εξαγοράζουν τους πολιτικους ώστε να επικαλλούνται το Peak Oil για την ύφεση που απλά τους χρησιμεύει για να κερδοσκοπουν και να τοκογλυφούν, τότε ο κόσμος είναι χαμένος.
Το καλό σενάριο είναι η πολιτικοί αντίθετα, παγκοσμίως να έχουν υποδείξει στις τράπεζες να ρίξουν, δια μέσου μιας παρατεταμένης ύφεσης, σημαντικά την παγκόσμια κατανάλωση. Τότε ο κόσμος έχει μια προοπτική, και μάλιστα λαμπρή, άσχετα αν τώρα, φαίνεται μόνο η ύφεση. Ο λόγος είναι ότι η αναγκαστική εργασία είναι η ανοικτή πληγή της ανθρωπότητας απο καταβολής της.
Κάθε αναγνώστης μπορεί εύκολα να καταλάβει πώς, αν είχε μόνο ενα μικρό διαμέρισμα, φαί, στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θέρμανση, ρούχα, στοιχειώδη μόρφωση εκείνου και των παιδιών του, ακόμη και τίποτε άλλο να μην είχε, δεν θα ήταν τόσο δυσαρεστημένος. Θα επέλεγε να δουλέψει ανάλογα του πόσο θα χρειαζόταν πλέον μόνο για να διασκεδάσει.
Ηδη τα ρομπότ δουλευουν για πολλές απο αυτές τις βασικές ανάγκες. Θεωρητικά ενα ρομπότ μέσω υπολογιστή μπορεί να "διδάξει" πάρα πολλές γνώσεις, παμπολλα διαγνωστικά τέστ πραγματοποιούνται ήδη απο ρομπότ, χιλιάδες θέσεις αγροτικής απασχόλησης έχουν αντικατασταθεί απο πολυμηχανές. Αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άνεργους. Ίσως ενα σύστημα οπου πραγματικά τα ρομπότ θα δούλευαν για μάς, να το βλπέπαμε απο τώρα αν η πίεση απο το υφιστάμενο οικονομικοκοινωνικό σύστημα, δεν ήταν τόση μεγάλη. Δηλαδη σήμερα, τεχνολογικά ενώ μπορούν να δουλεύουν όλοι πολύ πολύ λιγότερο, πολιτικοοικονομικά αυτό είναι αδύνατον. Αφού αν μείνουν όλοι άνεργοι, θα καταρρεύσει κυριολεκτικά ο κόσμος. Ετσι όπως λειτουργεί ... ακόμη.
Η βελτίωση των κοινωνικών μας συνθηκών πάντα περνούσε μέσα απο τον περιορισμό της αναγκαστικής εργασίας. Προφανώς οσο μας υπηρετούν μηχανές πλείστα όσα προβλήματα προκύπτουν απο την προσπάθεια των ανεπτυγμένων κρατών να έχουν υπηρέτες τα υπόλοιπα κράτη, καταργούνται. Οπότε, όπώς όλοι καταλαβαίνουμε, σε ένα τέτοιο σχέδιο όσο λιγότερη ενέργεια ανανεώσιμη ξοδεύουν τα ρομπότ που θα μας υπηρετούν, για τις βασικές μας ανάγκες επιβίωσης, τόσο πιο εύκολα και τόσο πιο σύντομα ενας τέτοιος κόσμος θα προκύψει.
Σήμερα, αυτά που ένας μέσος δυτικός καταναλωτής νοεί σαν βασικές ανάγκες επιβίωσης, είναι ένα αδιανόητο ενεργειακο μοντέλο. Που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί ενεργειακά, απο εργασία μηχανών για μάς, ίσως ούτε στα επόμενα 50 χρόνια. Κι εκεί έρχεται η ύφεση για να κάνει την απαραίτητη διόρθωση.Αλλο είναι να επιδιώκουμε ενάργεια για 100 ρομπότ που εξυπηρετούν 100 βασικές μας ανάγκες και άλλο 1 εκ ρομπότ για 1 εκ πολυποίκιλες και ως επι το πλείστον άχρηστες καταναλωτικές μας ανάγκες.
Αυτή είναι η θετική πιθανή χρήση της απειλής του Peak Oil.
Φυσικά, αντί για ολα αυτά, θα μπορούσε απλά να γίνει μια παγκόσμια πολιτική συμφωνία, να χαραχθεί μια παγκόσμια πολιτική πορεία, και να ειπωθεί επιτέλους και η αλήθεια στον κόσμο ωστε να είναι και πιο συνεργάσιμος. Αν βέβαια υπάρχει κάποιο σχέδιο που μπορεί να ειπωθεί και δεν υφίσταται η ύφεση μόνο για την ψυχοπαθητική όσο και άνευ οποιασδήποτε προοπτικής απληστία των τραπεζιτών.
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Θα χαρίσουν λεφτά ή χρέη;
Από το τύπωμα των χαρτονομισμάτων και μετά, το παγκοσμιο νομισματικό σύστημα αρχίζει να χάνει ολοένα την αξία του. Ανάλογα με την ευκολία παραχάραξης τους, στην πορεία, η φούσκα αυτή ολοένα μεγαλώνει. Τα γραμμάτια και οι επιταγές, αρχίζουν να μεταφράζουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος αξίας, σε ανύπαρκτο χρήμα. Μεταθέτοντας την αξία μελλοντικά και στην συνέχεια , όταν δεν είχαν αντίκρισμα, ακόμη πιο μελλοντικά. Εκδικαζόμενα απο δικαστικά και νομικά συστήματα που ολοένα και καθυστερούσαν περισσότερο
Ετσι δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε το σύστημα λεφτά-σαν-χρέος.Λεφτά δηλαδή, τυπωμένα, που δεν αντιπροσώπευουν καμία αξία, όμως την ίδια στιγμή δεσμεύουν, δια μέσου του χρέους, κάποια πραγματική αξία. Φαινόμενο που φυσικα έχει γιγαντωθεί πλέον στην εποχή του ηλεκτρονικού χρήματος. Οπου το μόνο που αρκεί για να δεσμεύσει μια τράπεζα την περιουσία κάποιου, είναι να του εκχωρήσει ένα νούμερο, σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που θα αντιπροσωπεύει χρήματα που εκείνη δεν κατέχει ούτε στο 1/100 !
Αν αυτό το σύστημα δεν υπήρχε, η οικονομια θα είχε την δυνατότητα αυτορυθμισης. Όταν το χρήμα συσσωρευόταν σε πολύ λίγους, (οπως γινόταν πάντα αλλά, περισσότερο απο κάθε άλλη εποχή, σήμερα), αυτόματα θα έφερνε την αγορά σε ασφιξία, αφού το χρήμα θα εξαφανιζόταν. Οπότε ο ηγεμόνας ίσως σκεφτόταν να χαρίσει τότε κάποια χρήματα, ώστε η βάση της πυραμίδας να ξανατροφοδοτηθεί με χρήμα, το οποίο ούτως ή άλλως θα κατέληγε και πάλι στην κορυφή. Αν δεν το σκεφτόταν, θα κατέληγε σύντομα να μετράει τα χρυσά του φλουριά, σε ενα βασίλειο όπου θα βασίλευε το έγκλημα, η φτώχια και η εξαθλίωση. Συνθήκες που θα έφερναν σύντομα τον ηγεμόνα σε κάποια γκιλοτίνα, και το χρήμα του έτσι και πάλι στις αγορές. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται απο κακία. Γίνονται απο ανάγκη.
Σήμερα όμως άν έστελναν τον ηγεμόνα στη γκιλοτίνα, δεν θα έβρισκαν στο θησαυροφυλάκιο του χρήματα. Θα έβρισκαν μόνο χρέη του ενός και του άλλου. Σε ποσοστό 99/100 της περιουσίας του. Δεν θα έβρισκαν χρήματα να μοιράσουν στην βάση, οπότε η αγορά να ξανακινηθεί, και ο ηγεμόνας θα αποκεφαλιζόταν τζάμπα.
Εκτός βέβαια άν έβγαιναν και χάριζαν τα χρέη. Τότε εκείνος που έχει το χρεωμένο χωράφι, ξαφνικά θα πουλούσε τις ντομάτες του και τα λεφτά που θα έβγαζε δεν θα τα έδινε στην τράπεζα για τα χρέη του αλλά στον άλλο, που πουλάει ποδήλατα. Οστις επίσης επειδή δεν θα είναι χρεωμένος για την επόμενη εισαγωγή, θα πάει στην ταβέρνα να τα πιεί με την οικογένεια του, και ο ταβερνιάρης αντί να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του μαγαζιού ή του εξοπλισμού, θα πάει διακοπές στα ελληνικά νησιά, όπου ο ξενοδόχος.... κοκ
Η παραπάνω θετική διαδικασία ντόμινο, σε αντίθεση με τις γνωστές αρνητικές, (the domino effect), θα γινόταν και αν έβγαιναν και έδιναν χρήματα στον κόσμο ώστε να πληρώσει τα χρέη του, και στην συνέχεια με τα κέρδη της εργασίας του να καταναλωσει. Ενας εύσχημος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η αγορά ενέργειας. Ο κάθε ένας επιδοτείται για να παράγει ενέργεια την οποία στην συνέχεια παράγει απο ανανεώσιμη πηγή διαρκώς, δηλαδή χωρίς δικό του κόστος-χρήμα. Την πουλάει ύστερα στο κράτος παίρνοντας χρήμα, το οποίο μπορεί να είναι κι αυτό πλαστό, όμως με το τζάμπα χρήμα που παίρνει πληρώνει τα τζάμπα χρέη που έχει, και έτσι αρχίζει με τα υπόλοιπα επιτέλους και πάλι να καταναλώνει.Και να κινεί την αγορά.
Το θέμα είναι ότι και οι δυο αυτές αντιδράσεις, τύπωμα και χάρισμα χρήματος ή παραγραφή χρεών, θεωρούνται απαράδεκτες "επι της αρχής"! Διαχρονικά, μόνο οι τράπεζες επιτρέπεται να τυπώνουν ανύπαρκτο χρήμα και να το δανείζουν. Η άρχουσα τάξη καλλιέργησε εδώ και χιλιετηρήδες την φιλοσοφία ότι πλούτος είναι η απομύζηση της μάζας.
Αυτό μπορεί να ίσχυε σε ενα μικρό ποσοστό, ή και κυριολεκτικά όταν πλούτιζαν όσοι άρπαζαν πόρους απο κάποιους άλλους. Ομως στο μεγαλύτερο βαθμό, απο την αρχαιότητα ακόμη ο πλούτος ερχοταν απο το εμπόριο. Πλούσιος έμπορος ήταν πάντα αυτός που είχε κάτι χρήσιμο και καλό να πουλήσει και πολλούς πλούσιους πελάτες να το αγοράσουν. Απο χρεωμένους πελάτες τι μπορεί να πάρει ένας έμπορος σαν αμοιβή των προιόντων και υπηρεσιών του; Τα τοκοχρεολύσια τους;
Μετά λοιπόν αρκετούς αιώνες παραχάραξη και τοκογλυφία, η αγορά θα πεθάνει. Ελλείψη αίματος-χρήματος. Λίγο πρίν πεθάνει τις προηγούμενες εποχές, γίνονταν επαναστάσεις. Τωρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε σε αυτό. Αφού δεν νοείται επανάσταση για να παρθει το χρυσάφι που δεν υπάρχει! Η επανάσταση πρέπει να γίνει επι της αρχής, επίσης. Η επαναστατική εξουσία, μετά που θα καταλάβει την εξουσία, θα είναι πάλι μια εξουσία. Θα πρέπει να κυβερνήσει με κάποιο σκεπτικό. Και το σκεπτικό που θα μπορεί να επιβιώσει ποσο μάλλον να ευημερεί πάντα, θα είναι πάντα ένα:
Πλούσιος έμπορος είναι αυτός που έχει πλούσιους πελάτες. Υγιές δέντρο απο πάνω είναι αυτό που έχει καλά ποτισμένες ρίζες απο κάτω...
Ετσι δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε το σύστημα λεφτά-σαν-χρέος.Λεφτά δηλαδή, τυπωμένα, που δεν αντιπροσώπευουν καμία αξία, όμως την ίδια στιγμή δεσμεύουν, δια μέσου του χρέους, κάποια πραγματική αξία. Φαινόμενο που φυσικα έχει γιγαντωθεί πλέον στην εποχή του ηλεκτρονικού χρήματος. Οπου το μόνο που αρκεί για να δεσμεύσει μια τράπεζα την περιουσία κάποιου, είναι να του εκχωρήσει ένα νούμερο, σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, που θα αντιπροσωπεύει χρήματα που εκείνη δεν κατέχει ούτε στο 1/100 !
Αν αυτό το σύστημα δεν υπήρχε, η οικονομια θα είχε την δυνατότητα αυτορυθμισης. Όταν το χρήμα συσσωρευόταν σε πολύ λίγους, (οπως γινόταν πάντα αλλά, περισσότερο απο κάθε άλλη εποχή, σήμερα), αυτόματα θα έφερνε την αγορά σε ασφιξία, αφού το χρήμα θα εξαφανιζόταν. Οπότε ο ηγεμόνας ίσως σκεφτόταν να χαρίσει τότε κάποια χρήματα, ώστε η βάση της πυραμίδας να ξανατροφοδοτηθεί με χρήμα, το οποίο ούτως ή άλλως θα κατέληγε και πάλι στην κορυφή. Αν δεν το σκεφτόταν, θα κατέληγε σύντομα να μετράει τα χρυσά του φλουριά, σε ενα βασίλειο όπου θα βασίλευε το έγκλημα, η φτώχια και η εξαθλίωση. Συνθήκες που θα έφερναν σύντομα τον ηγεμόνα σε κάποια γκιλοτίνα, και το χρήμα του έτσι και πάλι στις αγορές. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται απο κακία. Γίνονται απο ανάγκη.
Σήμερα όμως άν έστελναν τον ηγεμόνα στη γκιλοτίνα, δεν θα έβρισκαν στο θησαυροφυλάκιο του χρήματα. Θα έβρισκαν μόνο χρέη του ενός και του άλλου. Σε ποσοστό 99/100 της περιουσίας του. Δεν θα έβρισκαν χρήματα να μοιράσουν στην βάση, οπότε η αγορά να ξανακινηθεί, και ο ηγεμόνας θα αποκεφαλιζόταν τζάμπα.
Εκτός βέβαια άν έβγαιναν και χάριζαν τα χρέη. Τότε εκείνος που έχει το χρεωμένο χωράφι, ξαφνικά θα πουλούσε τις ντομάτες του και τα λεφτά που θα έβγαζε δεν θα τα έδινε στην τράπεζα για τα χρέη του αλλά στον άλλο, που πουλάει ποδήλατα. Οστις επίσης επειδή δεν θα είναι χρεωμένος για την επόμενη εισαγωγή, θα πάει στην ταβέρνα να τα πιεί με την οικογένεια του, και ο ταβερνιάρης αντί να πληρώσει το τοκοχρεολύσιο του μαγαζιού ή του εξοπλισμού, θα πάει διακοπές στα ελληνικά νησιά, όπου ο ξενοδόχος.... κοκ
Η παραπάνω θετική διαδικασία ντόμινο, σε αντίθεση με τις γνωστές αρνητικές, (the domino effect), θα γινόταν και αν έβγαιναν και έδιναν χρήματα στον κόσμο ώστε να πληρώσει τα χρέη του, και στην συνέχεια με τα κέρδη της εργασίας του να καταναλωσει. Ενας εύσχημος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η αγορά ενέργειας. Ο κάθε ένας επιδοτείται για να παράγει ενέργεια την οποία στην συνέχεια παράγει απο ανανεώσιμη πηγή διαρκώς, δηλαδή χωρίς δικό του κόστος-χρήμα. Την πουλάει ύστερα στο κράτος παίρνοντας χρήμα, το οποίο μπορεί να είναι κι αυτό πλαστό, όμως με το τζάμπα χρήμα που παίρνει πληρώνει τα τζάμπα χρέη που έχει, και έτσι αρχίζει με τα υπόλοιπα επιτέλους και πάλι να καταναλώνει.Και να κινεί την αγορά.
Το θέμα είναι ότι και οι δυο αυτές αντιδράσεις, τύπωμα και χάρισμα χρήματος ή παραγραφή χρεών, θεωρούνται απαράδεκτες "επι της αρχής"! Διαχρονικά, μόνο οι τράπεζες επιτρέπεται να τυπώνουν ανύπαρκτο χρήμα και να το δανείζουν. Η άρχουσα τάξη καλλιέργησε εδώ και χιλιετηρήδες την φιλοσοφία ότι πλούτος είναι η απομύζηση της μάζας.
Αυτό μπορεί να ίσχυε σε ενα μικρό ποσοστό, ή και κυριολεκτικά όταν πλούτιζαν όσοι άρπαζαν πόρους απο κάποιους άλλους. Ομως στο μεγαλύτερο βαθμό, απο την αρχαιότητα ακόμη ο πλούτος ερχοταν απο το εμπόριο. Πλούσιος έμπορος ήταν πάντα αυτός που είχε κάτι χρήσιμο και καλό να πουλήσει και πολλούς πλούσιους πελάτες να το αγοράσουν. Απο χρεωμένους πελάτες τι μπορεί να πάρει ένας έμπορος σαν αμοιβή των προιόντων και υπηρεσιών του; Τα τοκοχρεολύσια τους;
Μετά λοιπόν αρκετούς αιώνες παραχάραξη και τοκογλυφία, η αγορά θα πεθάνει. Ελλείψη αίματος-χρήματος. Λίγο πρίν πεθάνει τις προηγούμενες εποχές, γίνονταν επαναστάσεις. Τωρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε σε αυτό. Αφού δεν νοείται επανάσταση για να παρθει το χρυσάφι που δεν υπάρχει! Η επανάσταση πρέπει να γίνει επι της αρχής, επίσης. Η επαναστατική εξουσία, μετά που θα καταλάβει την εξουσία, θα είναι πάλι μια εξουσία. Θα πρέπει να κυβερνήσει με κάποιο σκεπτικό. Και το σκεπτικό που θα μπορεί να επιβιώσει ποσο μάλλον να ευημερεί πάντα, θα είναι πάντα ένα:
Πλούσιος έμπορος είναι αυτός που έχει πλούσιους πελάτες. Υγιές δέντρο απο πάνω είναι αυτό που έχει καλά ποτισμένες ρίζες απο κάτω...
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Η μεγάλη αλήθεια της Ενέργειας
Πριν χρόνια η ΕΕ ανακοίνωσε τα γνωστά πακέτα ανάπτυξης των φωτοβολταικών. Σύμφωνα με τις αποδόσεις τους μετα την λήψη των επιδοτήσεων, ένα κεφάλαιο 100,000 ευρώ τοποθετημένο σε φωτοβολταικά θα απέδιδε στον κάτοχό του 25% δηλαδή 25000 ευρώ ετησίως. Κι αν αυτές ήταν αποδόσεις στην Κρήτη, με την αυξημένη παραγωγή σε ηλιοφάνεια, στα υπόλοιπα σημεία της Ελλάδας δεν έβγαινε λιγοτερο απο 20% , δηλαδή 20,000 ετησίως.
Με άλλα λόγια ο κάθε Έλληνας με 50,000 ευρώ δικά του, συν άλλα τόσα απο την τράπεζα θα κέρδιζε ένα εισόδημα, σύμφωνα με το σχέδιο, 25000 ευρώ, που άν έβγαζε το τοκοχρεολύσιο θα έμενε περίπου 1000 ευρώ το μήνα.Οποιοι το πίστεψαν έκαναν και αιτήσεις. Πάρα πολλοί έκαναν αιτήσεις και χωρίς να το πιστεύουν. Αφού σου λέει "αν σου κάτσει";
Χίλιάδες νοικοκυριά στην Ελλάδα, με τον πολύ ήλιο, έχουν 50000 ευρώ. Αν σκεφτεί κάποιος ότι μια άδεια ταξί κοστίζει 200000 ευρώ και αποδίδει 2000 ευρώ το μήνα στον κάτοχο της δουλεύοντας 12ωρο ποιός δεν θα προτιμούσε να επενδύσει έτσι ώστε να βγάζει τα διπλα΄χρήματα χωρίς να δουλεύει;
Θεωρητικά λοιπόν, σήμερα, αν όλοι οι Ελληνες που είχαν 50,000 ευρώ να επενδυσουν στην Πράσινη ενέργεια, το ειχαν πραγματοποιήσει, η Ελλάδα θα είχε όχι το 20% που είναι ο στόχος της ΕΕ για το 2010 αλλα ίσως το 100% της παραγόμενης ενέργειας της απο τον ήλιο. Δεν θα πλήρωνε ΚΑΘΟΛΟΥ χρήματα για ενεργειακές προμήθειες. Και βέβαια θα είχε χιλιάδες Ελληνες, σημερινούς άνεργους, που δεν καταναλώνουν καθόλου, να καταναλώνουν με δυναμικότητα τουλάχιστον 1000 ευρώ το μήνα ο καθε ένας.
Ειναι ενας ενεργειακός και οικονομικός παράδεισος! Τον οποίο θα χρηματοδοτούσε η ΔΕΗ βέβαια, αγοράζοντας την ενέργεια απο τους Ελληνες πλέον αντι να την παράγει η ίδια με 0.5 ευρώ την κιλοβατώρα ! Οταν εκείνη σήμερα την παράγει πολύ φθηνότερα, και την πουλάει επίσης φθηνότερα. Μια απάντηση λοιπόν έμενε: Η ΔΕΗ τα λεφτά που θα τα έβρισκε;
Τα λεφτα υπάρχουν, είπε ο Θεός, ή μάλλον ο πρωθυπουργός προεκλογικά. Κι αυτό ήταν η μόνη ίσως πραγματική αλήθεια. Ομως μια μεγάλη οσο και σημαντική αλήθεια. Υπάρχουν πάρα, μα πάρα πολλά χρήματα ! Ομως είναι σύσσωρευμένα, τουτέστιν εγκλωβισμένα και γι'αυτό αδρανή. Οπότε είναι σαν να μήν υπάρχουν.
Το αποτέλεσμα είναι ενώ λεφτά υπάρχουν πολλά, ένας λόκληρος ο κόσμος να έχει γίνει μια άνυδρη και ξερή έρημος που έχει τόπους τόπους τεράστιες πισίνες με συγκεντρωμένο όλο το νερό της γής. Το οποίο όμως οι πισινες ποτέ δεν μοιράζουν. Αφού οι ανθρώπινες ανάγκες, ακόμη και οι πλέον ματαιόδοξες, είναι πεπερασμένες και ακόμη και ο Μπίλ Γκέητς και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να καταναλώσει όλα τα δις που βγάζει ετησίως.
Η ενέργεια λοιπόν, και το παραπάνω κοινωνικό μοντέλο παρέχουν μια ρεαλιστική βάση πάνω στην οποία μπορει να κτιστεί σήμερα, και άμεσα, μια ενεργειακά Πράσινη, κοινωνία. Τηρώντας το σημαντικότερο, τα προσχήματα! Αντί δηλαδή να βγεί το κράτος και να χαρίσει λεφτά σε χιλιάδες πολίτες, (ας τους πούμε καλύτερα καταναλωτικές μονάδες), που τώρα είναι άνεργοι, ή φτωχοί, και δεν καταναλώνουν τίποτα, τους δίνει πάλι χρήματα με αυτόν τον εύσχημο τρόπο, για την ενεργειακή τους εγκατάσταση. Κι εκείνοι τι θα τα κάνουν; Θα τα καταναλώσουν φυσικά, κάνοντας και πάλι αυτούς που ελέγχουν όλες τις πηγές παραγωγής όλων όσων αυτοί καταναλώνουν, το δέντρο δηλαδή πάνω απο τις ρίζες, πλούσιους....!
Με άλλα λόγια ο κάθε Έλληνας με 50,000 ευρώ δικά του, συν άλλα τόσα απο την τράπεζα θα κέρδιζε ένα εισόδημα, σύμφωνα με το σχέδιο, 25000 ευρώ, που άν έβγαζε το τοκοχρεολύσιο θα έμενε περίπου 1000 ευρώ το μήνα.Οποιοι το πίστεψαν έκαναν και αιτήσεις. Πάρα πολλοί έκαναν αιτήσεις και χωρίς να το πιστεύουν. Αφού σου λέει "αν σου κάτσει";
Χίλιάδες νοικοκυριά στην Ελλάδα, με τον πολύ ήλιο, έχουν 50000 ευρώ. Αν σκεφτεί κάποιος ότι μια άδεια ταξί κοστίζει 200000 ευρώ και αποδίδει 2000 ευρώ το μήνα στον κάτοχο της δουλεύοντας 12ωρο ποιός δεν θα προτιμούσε να επενδύσει έτσι ώστε να βγάζει τα διπλα΄χρήματα χωρίς να δουλεύει;
Θεωρητικά λοιπόν, σήμερα, αν όλοι οι Ελληνες που είχαν 50,000 ευρώ να επενδυσουν στην Πράσινη ενέργεια, το ειχαν πραγματοποιήσει, η Ελλάδα θα είχε όχι το 20% που είναι ο στόχος της ΕΕ για το 2010 αλλα ίσως το 100% της παραγόμενης ενέργειας της απο τον ήλιο. Δεν θα πλήρωνε ΚΑΘΟΛΟΥ χρήματα για ενεργειακές προμήθειες. Και βέβαια θα είχε χιλιάδες Ελληνες, σημερινούς άνεργους, που δεν καταναλώνουν καθόλου, να καταναλώνουν με δυναμικότητα τουλάχιστον 1000 ευρώ το μήνα ο καθε ένας.
Ειναι ενας ενεργειακός και οικονομικός παράδεισος! Τον οποίο θα χρηματοδοτούσε η ΔΕΗ βέβαια, αγοράζοντας την ενέργεια απο τους Ελληνες πλέον αντι να την παράγει η ίδια με 0.5 ευρώ την κιλοβατώρα ! Οταν εκείνη σήμερα την παράγει πολύ φθηνότερα, και την πουλάει επίσης φθηνότερα. Μια απάντηση λοιπόν έμενε: Η ΔΕΗ τα λεφτά που θα τα έβρισκε;
Τα λεφτα υπάρχουν, είπε ο Θεός, ή μάλλον ο πρωθυπουργός προεκλογικά. Κι αυτό ήταν η μόνη ίσως πραγματική αλήθεια. Ομως μια μεγάλη οσο και σημαντική αλήθεια. Υπάρχουν πάρα, μα πάρα πολλά χρήματα ! Ομως είναι σύσσωρευμένα, τουτέστιν εγκλωβισμένα και γι'αυτό αδρανή. Οπότε είναι σαν να μήν υπάρχουν.
Το αποτέλεσμα είναι ενώ λεφτά υπάρχουν πολλά, ένας λόκληρος ο κόσμος να έχει γίνει μια άνυδρη και ξερή έρημος που έχει τόπους τόπους τεράστιες πισίνες με συγκεντρωμένο όλο το νερό της γής. Το οποίο όμως οι πισινες ποτέ δεν μοιράζουν. Αφού οι ανθρώπινες ανάγκες, ακόμη και οι πλέον ματαιόδοξες, είναι πεπερασμένες και ακόμη και ο Μπίλ Γκέητς και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να καταναλώσει όλα τα δις που βγάζει ετησίως.
Η ενέργεια λοιπόν, και το παραπάνω κοινωνικό μοντέλο παρέχουν μια ρεαλιστική βάση πάνω στην οποία μπορει να κτιστεί σήμερα, και άμεσα, μια ενεργειακά Πράσινη, κοινωνία. Τηρώντας το σημαντικότερο, τα προσχήματα! Αντί δηλαδή να βγεί το κράτος και να χαρίσει λεφτά σε χιλιάδες πολίτες, (ας τους πούμε καλύτερα καταναλωτικές μονάδες), που τώρα είναι άνεργοι, ή φτωχοί, και δεν καταναλώνουν τίποτα, τους δίνει πάλι χρήματα με αυτόν τον εύσχημο τρόπο, για την ενεργειακή τους εγκατάσταση. Κι εκείνοι τι θα τα κάνουν; Θα τα καταναλώσουν φυσικά, κάνοντας και πάλι αυτούς που ελέγχουν όλες τις πηγές παραγωγής όλων όσων αυτοί καταναλώνουν, το δέντρο δηλαδή πάνω απο τις ρίζες, πλούσιους....!
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Δρακος χωρίς δόντια
Απάντηση στο ομότιτλο άρθρο του κ. Παπαχελά στην Καθημερινή Δράκος χωρίς δόντια
Οι μεγάλες κοινωνικές αναταραχές γίνονται απο το ξέσπασμα χιλιάδων λαού. Εδώ η κυβέρνηση καλείται απλά να τα βάλει με μια χουφτα εγκληματίες. Ο δράκος λοιπον δεν είναι οι φορτηγατζήδες. Αν πεί η κυβέρνηση ότι αύριο, όποιος φορτηγατζής δεν φορτώσει θα πάει αυτόφορο και θα χάσει την άδεια του δια παντός, θα πάνε όλοι να δουλέψουνε και θα πουνε και ένα τραγούδι.
Η έννοια της δικαιοσύνης; Μα αν το δείς ανταγωνιστικά, δεσμεύοντας όλη την αγορά, για τις δικές σου νταλίκες, εχεις βγάλει πολλαπλάσια τα χρήματα για τις άδειες. Ακριβώς παρασιτώντας εις βάρος της αγοράς.
Ομως η κυβέρνηση τα ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ (μερικα ακομη "σκληρά" αλλα "γενναία" και "απαραίτητα" μέτρα) τα έχει μόνο για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τον λαό που πνίγει στους φόρους. Την εύκολη λύση. Ομως αυτός είναι ακριβώς ο δράκος που ακομη είναι σύμμαχος, επειδή ακόμη δεν έχει αγανακτήσει με τον ιππότη του παλιού κώδικα...
Η έννοια της δικαιοσύνης; Μα αν το δείς ανταγωνιστικά, δεσμεύοντας όλη την αγορά, για τις δικές σου νταλίκες, εχεις βγάλει πολλαπλάσια τα χρήματα για τις άδειες. Ακριβώς παρασιτώντας εις βάρος της αγοράς.
Ομως η κυβέρνηση τα ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ (μερικα ακομη "σκληρά" αλλα "γενναία" και "απαραίτητα" μέτρα) τα έχει μόνο για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τον λαό που πνίγει στους φόρους. Την εύκολη λύση. Ομως αυτός είναι ακριβώς ο δράκος που ακομη είναι σύμμαχος, επειδή ακόμη δεν έχει αγανακτήσει με τον ιππότη του παλιού κώδικα...
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Πίστη και απιστία, στην αξιοπιστία
Ο κ. Παπανδρέου λέει διαρκώς ότι αυξάνει την αξιοπιστία της χώρας. Αυτό ειναι ενα τραγικο λάθος. Αυτό που αυξάνει όντως ο κ. Παπανδρέου είναι την δική του αξιοπιστία απέναντι σε όσους του δίνουν εντολές απο το εξωτερικό. Τις οποίες όμως, όσο τηρεί και υπακούει τυφλά, η αξιοπιστία της χώρας στην πραγματικότητα πέφτει κι άλλο.
Αφού ποιός επενδυτής θέλει να επενδύσει σε ενα χωράφι όπου όλα δείχνουν πως συντομότατα θα γίνει πεδίο βολής; Ακόμη και τζάμπα να του το δώσεις, δεν το θέλει. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν "χωράφια" στην Τουρκία, ή την Κύπρο, ακριβώς δίπλα μας όπως και σε τόσες άλλες χώρες πολύ λιγότερο επισφαλή.
Στην Τουρκία π.χ. το μεγάλο πρόβλημα ήταν το στρατιωτικο καθεστώς. Ομως είναι μικρότερο και πολύ λιγότερο επισφαλές απο το πρόβλημα της Ελλάδας που είναι το καθολικό σχεδόν οργανωμένο οικονομικό έγκλημα. Ατομα των οποίων τα συμφέροντα άν οποιαδηποτε κυβέρνηση διαταράξει θα μετατρέψουν αμέσως την Ελλάδα σε πεδίο βολής. Στο μεταξύ, ο πιεζόμενος λαός, θα κάνει επίσης την Ελλάδα πεδίο βολής αυτοί όχι οργανωμένα, αλλά όπως γίνεται πάντα σ'αυτές τις περιπτώσεις, απο απελπισία.
Αν λοιπόν θέλει, ο κ. Παπανδρέου, να κάνει αυτόν τον τόπο, οποτεδήποτε, αξιόπιστο και στους επενδυτές, θα πρέπει να ξεκινήσει αυτή τη μάχη. Να γίνει το πεδίο βολής που όλοι οι επενδυτές φοβούνται, να κερδίσουν κάποιοι, οι τίμιοι ή οι άτιμοι, και έτσι οι επενδυτές να ξέρουν πάνω σε ποιούς θα στηρίξουν την επένδυσή τους.
Μια απο τις δυο συγκρούσεις, οι επενδυτές την περιμένουν οπωσδήποτε. Με το οργανωμένο έγκλημα ή με το λαό. Ομως , μιλώντας επενδυτικά, μια σύγκρουση με το λαό, θα δημιουργήσει αστάθεια στον υπο επένδυση χώρο, για πολυ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απο ότι η σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα που όσο σκληρή και άν είναι θα είναι εκ των πραγμάτων σύντομη.
Γιατί οι εγκληματίες είναι πάντα πολύ εκτεθειμένοι. Ή θα καταφέρουν με διάφορους εκβιασμούς, φονικά, ή δωροδοκίες, να κρατήσουν τις επιχερήσεις τους καλυμένες ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Και μετα που θα φύγουν, και οι άλλοι εκγληματίες θα ξέρουν, ότι η Ελλάδα δεν έιναι πρόσφορο έδαφος για τέτοιες δουλειές, και απλά δε θα έρθουν. Πράγμα που σημαίνει μακροχρόνιες ευνοικές συνθήκες ανάπτυξης των όποιων επενδύσεων.
Η αδικία όμως πρός το λαό, ακόμη και άν μια κυβέρνηση την πνίξει στο αίμα, δεν θα φύγει.Ακόμη και άν υποδουλωθεί τελείως, ο λαός, και φαινομενικά δείχνει πλήρως ελεγχόμενος, όσο και οι Γερμανοί στο τρίγο Ραιχ, όλοι οι επενδυτές ξέρουν, όπως το έχει δείξει και η ιστορία πολλάκις ότι θα είναι σαν ένα καζάνι που διαρκώς θα βράζει. Μέσα στο οποίο κανένας επενδυτής δεν θα θέλει να ρίξει τους κόπους και τα χρήματα του.
Αφού ποιός επενδυτής θέλει να επενδύσει σε ενα χωράφι όπου όλα δείχνουν πως συντομότατα θα γίνει πεδίο βολής; Ακόμη και τζάμπα να του το δώσεις, δεν το θέλει. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν "χωράφια" στην Τουρκία, ή την Κύπρο, ακριβώς δίπλα μας όπως και σε τόσες άλλες χώρες πολύ λιγότερο επισφαλή.
Στην Τουρκία π.χ. το μεγάλο πρόβλημα ήταν το στρατιωτικο καθεστώς. Ομως είναι μικρότερο και πολύ λιγότερο επισφαλές απο το πρόβλημα της Ελλάδας που είναι το καθολικό σχεδόν οργανωμένο οικονομικό έγκλημα. Ατομα των οποίων τα συμφέροντα άν οποιαδηποτε κυβέρνηση διαταράξει θα μετατρέψουν αμέσως την Ελλάδα σε πεδίο βολής. Στο μεταξύ, ο πιεζόμενος λαός, θα κάνει επίσης την Ελλάδα πεδίο βολής αυτοί όχι οργανωμένα, αλλά όπως γίνεται πάντα σ'αυτές τις περιπτώσεις, απο απελπισία.
Αν λοιπόν θέλει, ο κ. Παπανδρέου, να κάνει αυτόν τον τόπο, οποτεδήποτε, αξιόπιστο και στους επενδυτές, θα πρέπει να ξεκινήσει αυτή τη μάχη. Να γίνει το πεδίο βολής που όλοι οι επενδυτές φοβούνται, να κερδίσουν κάποιοι, οι τίμιοι ή οι άτιμοι, και έτσι οι επενδυτές να ξέρουν πάνω σε ποιούς θα στηρίξουν την επένδυσή τους.
Μια απο τις δυο συγκρούσεις, οι επενδυτές την περιμένουν οπωσδήποτε. Με το οργανωμένο έγκλημα ή με το λαό. Ομως , μιλώντας επενδυτικά, μια σύγκρουση με το λαό, θα δημιουργήσει αστάθεια στον υπο επένδυση χώρο, για πολυ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απο ότι η σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα που όσο σκληρή και άν είναι θα είναι εκ των πραγμάτων σύντομη.
Γιατί οι εγκληματίες είναι πάντα πολύ εκτεθειμένοι. Ή θα καταφέρουν με διάφορους εκβιασμούς, φονικά, ή δωροδοκίες, να κρατήσουν τις επιχερήσεις τους καλυμένες ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Και μετα που θα φύγουν, και οι άλλοι εκγληματίες θα ξέρουν, ότι η Ελλάδα δεν έιναι πρόσφορο έδαφος για τέτοιες δουλειές, και απλά δε θα έρθουν. Πράγμα που σημαίνει μακροχρόνιες ευνοικές συνθήκες ανάπτυξης των όποιων επενδύσεων.
Η αδικία όμως πρός το λαό, ακόμη και άν μια κυβέρνηση την πνίξει στο αίμα, δεν θα φύγει.Ακόμη και άν υποδουλωθεί τελείως, ο λαός, και φαινομενικά δείχνει πλήρως ελεγχόμενος, όσο και οι Γερμανοί στο τρίγο Ραιχ, όλοι οι επενδυτές ξέρουν, όπως το έχει δείξει και η ιστορία πολλάκις ότι θα είναι σαν ένα καζάνι που διαρκώς θα βράζει. Μέσα στο οποίο κανένας επενδυτής δεν θα θέλει να ρίξει τους κόπους και τα χρήματα του.
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
Κοστος ζωής, το μεγάλο πρόβλημα
Ήρθε το Μνημόνιο. Αυξήθηκαν οι φόροι. Αγρίεψε και η εφορία. Υποτίθεται. Και έτσι απο το Φεβρουάριο μπήκαμε σε μια εποχή "γενναίων μεταρρυθμίσεων".
Εκτοτε όλος ο κόσμος αντιδρά, και η κυβέρνηση διαρκώς δεν καταλαβαίνει γιατί. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αφού φτιάχνουμε μια καινούργια Ελλάδα, λέει η κυβέρνηση. Αφού κοντεύουμε να πέσουμε στη φτώχια, της λένε όλοι. Που είναι η αλήθεια τελικά;
Η αλήθεια είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται αν δεν αλλαξει η ρίζα του κακού. Είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί, και οι Αμερικανοί, εδώ και χρόνια έχουν πολύ πιο άγρια φορολογία απο τους Ελληνες. Στην Αμερική φορολογούν ακομη και την πρώτη κατοικία τόσο πολύ που οι Αμερικάνοι προτιμούν να δηλώνουν σαν έξοδο την υποθήκη του δανείου τους για το σπίτι τους, παρά να το αποπληρώνουν.
Το οργανωμένο έγκλημα των τραπεζών δηλαδή, που δρά με κάθε τρόπο προκειμένου οι πολίτες να αποδίδουν τόκους, με δάνεια, κάρτες παντοιοτρόπως, στο εξωτερικό δρά εδώ και πολύ καιρό, και πολύ πιο ανελέητα απ ότι εδώ. Το ζήτημα είναι ότι εδώ το οργανωμένο έγκλημα είναι σε πολλούς άλλους τομείς της πολιτείας μας, και όχι μόνο στο τραπεζικό.
Οι μεσάζοντες παίρνουν τα αγροτικά προιόντα και τα εκτοξεύουν. Πιο φτηνά έρχονται τα λεμόνια απο την Ισπανία παρά απο τη Βοιωτία. Τα κλειστά καρτέλ των μεταφορέων εκτοξεύουν τις τιμές σε πλείστα όσα προιόντα εμπορικά. Πιο φθηνά έρχεται ένα μπλουζάκι απο την Κίνα, παρά απο το Αιγάλεω. Στο πετρέλαιο ο έλεγχος είναι απόλυτος. Ενα λίτρο βενζίνη στην Ελλάδα κοστίζει όσο 25 περίπου λίτρα βενζίνη στην Λιβύη ! Για να μην μιλήσουμε για την μαφία στο χώρο της υγείας όπου οι προμήθειες για τα νοσοκομεία πληρώνονται στην Ελλάδα, για τα ίδια ακριβώς προιόντα, απο 3 έως και 10 φορές παραπάνω απο το εξωτερικό.
Σαν αποτέλεσμα το κόστος ζωής στη Γερμανία είναι το μισό απο την Ελλάδα και φυσικά οι Γερμανοί με τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην χώρα μας για τη δημοσιοοικονομική εξυγείανση δεν θα έσκαγαν καθόλου. Η κοινωνία τους είναι ανταγωνιστική, πολυ πιο καταλωτική απο τη δική μας, και παραγωγική στο σύνολό της. Διότι οι βάσεις της είναι γερές, υγιείς και ικανοποιημένες.
Δεν είναι λοιπόν το Μνημόνιο το πρόβλημα ούτε ότι οι Ελληνες πολίτες, πληρώνουν απο το υστέρημα τους όλα τα μέχρι τώρα συσσωρευθέντα χρέη, μέχρι να εξυγειανθεί το σύστημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δίδεται η μάχη με το σύστημα. Οτι η κυβέρνηση παίρνει ολοένα και πιο σκληρά μέτρα προς τους αθώους, προκειμένου να καλύψει το ροκάνισμα της αγοράς που προκαλούν οι ένοχοι σε τεράστια καθημερινά οικονομικά μεγέθη. Στους τομείς τροφίμων, υγείας, έμπορίου και ενέργειας .
Τα λεφτά τα δίνει ο κόσμος, όμως η κατανάλωση δεν αυξάνεται. Σαν να προσπαθεί η κυβέρνηση να αντλήσει ολοένα περισσότερο νερό απο τη λίμνη για το χωράφι, όμως τον αγωγό, που είναι γεμάτος σωλήνες που κλέβουν νερό στην πορεία, δεν τον κοιτάζει ποτέ.
Αν δεν συγκρουστεί με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα η κυβέρνηση δεν θα μεταρρυθμίσει ποτέ αυτόν τον τόπο.
Εκτοτε όλος ο κόσμος αντιδρά, και η κυβέρνηση διαρκώς δεν καταλαβαίνει γιατί. Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αφού φτιάχνουμε μια καινούργια Ελλάδα, λέει η κυβέρνηση. Αφού κοντεύουμε να πέσουμε στη φτώχια, της λένε όλοι. Που είναι η αλήθεια τελικά;
Η αλήθεια είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται αν δεν αλλαξει η ρίζα του κακού. Είναι γεγονός ότι οι Γερμανοί, και οι Αμερικανοί, εδώ και χρόνια έχουν πολύ πιο άγρια φορολογία απο τους Ελληνες. Στην Αμερική φορολογούν ακομη και την πρώτη κατοικία τόσο πολύ που οι Αμερικάνοι προτιμούν να δηλώνουν σαν έξοδο την υποθήκη του δανείου τους για το σπίτι τους, παρά να το αποπληρώνουν.
Το οργανωμένο έγκλημα των τραπεζών δηλαδή, που δρά με κάθε τρόπο προκειμένου οι πολίτες να αποδίδουν τόκους, με δάνεια, κάρτες παντοιοτρόπως, στο εξωτερικό δρά εδώ και πολύ καιρό, και πολύ πιο ανελέητα απ ότι εδώ. Το ζήτημα είναι ότι εδώ το οργανωμένο έγκλημα είναι σε πολλούς άλλους τομείς της πολιτείας μας, και όχι μόνο στο τραπεζικό.
Οι μεσάζοντες παίρνουν τα αγροτικά προιόντα και τα εκτοξεύουν. Πιο φτηνά έρχονται τα λεμόνια απο την Ισπανία παρά απο τη Βοιωτία. Τα κλειστά καρτέλ των μεταφορέων εκτοξεύουν τις τιμές σε πλείστα όσα προιόντα εμπορικά. Πιο φθηνά έρχεται ένα μπλουζάκι απο την Κίνα, παρά απο το Αιγάλεω. Στο πετρέλαιο ο έλεγχος είναι απόλυτος. Ενα λίτρο βενζίνη στην Ελλάδα κοστίζει όσο 25 περίπου λίτρα βενζίνη στην Λιβύη ! Για να μην μιλήσουμε για την μαφία στο χώρο της υγείας όπου οι προμήθειες για τα νοσοκομεία πληρώνονται στην Ελλάδα, για τα ίδια ακριβώς προιόντα, απο 3 έως και 10 φορές παραπάνω απο το εξωτερικό.
Σαν αποτέλεσμα το κόστος ζωής στη Γερμανία είναι το μισό απο την Ελλάδα και φυσικά οι Γερμανοί με τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην χώρα μας για τη δημοσιοοικονομική εξυγείανση δεν θα έσκαγαν καθόλου. Η κοινωνία τους είναι ανταγωνιστική, πολυ πιο καταλωτική απο τη δική μας, και παραγωγική στο σύνολό της. Διότι οι βάσεις της είναι γερές, υγιείς και ικανοποιημένες.
Δεν είναι λοιπόν το Μνημόνιο το πρόβλημα ούτε ότι οι Ελληνες πολίτες, πληρώνουν απο το υστέρημα τους όλα τα μέχρι τώρα συσσωρευθέντα χρέη, μέχρι να εξυγειανθεί το σύστημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν δίδεται η μάχη με το σύστημα. Οτι η κυβέρνηση παίρνει ολοένα και πιο σκληρά μέτρα προς τους αθώους, προκειμένου να καλύψει το ροκάνισμα της αγοράς που προκαλούν οι ένοχοι σε τεράστια καθημερινά οικονομικά μεγέθη. Στους τομείς τροφίμων, υγείας, έμπορίου και ενέργειας .
Τα λεφτά τα δίνει ο κόσμος, όμως η κατανάλωση δεν αυξάνεται. Σαν να προσπαθεί η κυβέρνηση να αντλήσει ολοένα περισσότερο νερό απο τη λίμνη για το χωράφι, όμως τον αγωγό, που είναι γεμάτος σωλήνες που κλέβουν νερό στην πορεία, δεν τον κοιτάζει ποτέ.
Αν δεν συγκρουστεί με το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα η κυβέρνηση δεν θα μεταρρυθμίσει ποτέ αυτόν τον τόπο.
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
Ανάπτυξη 27% !!
Και όμως είναι αλήθεια ! Η Ελλάδα βαδίζει με ανάπτυξη 27% ! Εξ αιτίας της τρομερής αυτής ανάπτυξης, και του συνεπαγόμενου αναπτυγμένου, κυβερνητικού έργου, η κυβέρνηση, πρωτοπόρος σε κάθε εξέλιξη όπως πάντα, αναπτύχθηκε πριν απο κάθε αλλον απο τα 37 μέλη που είχε πρίν στα 48 !
Η υπόλοιπη Ελλάδα, αντιδραστική και οπισθοδρομική ώς συνήθως, επιμένει ακομη περιέργως πως, σε ύφεση 4%. Ομως που θα πάει, θα αναπτυχθεί κι αυτή, με το καλό ή με το άγριο.
Η υπόλοιπη Ελλάδα, αντιδραστική και οπισθοδρομική ώς συνήθως, επιμένει ακομη περιέργως πως, σε ύφεση 4%. Ομως που θα πάει, θα αναπτυχθεί κι αυτή, με το καλό ή με το άγριο.
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Οικονομία του laptop, πολιτική του laptop
Προφανώς κάποιοι καταλήστεψαν το σύστημα. Ακόμη πιο προφανές είναι ότι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ούτε όλοι οι φτωχοί τίμιοι άνθρωποι που αγωνίζονται να επιβιώσουν απο δυσβάσταχτους έμμεσους και άμμεσους φόρους που κάθε μέρα αυξάνονται.
Όμως τα καθάρματα είναι επίσης γνωστό ότι δεν πληρώνουν εύκολα Οπότε, όταν ήρθε η ώρα του απροχώρητου, όπου οι διάφοροι κλέφτες είχαν κατακλέψει τον κουμπαρά, που λέγεται Ευρωπαική Ενωση, επι τριάντα χρόνια, η ΕΕ έθεσε φυσικά θέμα αξιοπιστίας έστω και για ένα σέντ δάνειο πλέον.
Ποιός ήταν ο πιο αξιόπιστος εγγυητής για το δάνειο του Μνημονίου; Οι φοροφυγάδες; Οι κλέφτες; Τα λαμόγια; Οι οφ σορ μεγιστάνες; Οι μεγαλογιατροί ή οι μεγαλοαπατεώνες;Θα δίνατε εσείς ποτε σαν τραπεζίτης δάνειο 110 δις στην Ελλάδα, αν ο πρωθυπουργός της σας έλεγε ότι, όχι άμεσα, αλλά έστω σε έξι μήνες μέσα, θα άρχιζε τουλάχιστον να παίρνει λεφτά απο αυτούς;
Η απάντηση είναι ένα ηχηρότατο ΟΧΙ. Εγγύηση θα ήταν σίγουρα χρήματα πλέον ύστερα απο τριάντα χρόνια ληστεία. Και εκεί άρχισε η "οικονομία του λάπτοπ". Πόσα δις εγγυήσεις χρειάζονταν για την πρώτη δόση του δανείου; Ανοιξε ο υπουργος οικονομικών το Excel με τις στήλες με τα έτοιμα και σίγουρα λεφτά. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τους φόρους. Τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί ακόμη και σήμερα να βασιστεί κανείς σ'αυτή τη χώρα. Τόσο τα εκατό κάτω αυτοι οι μισθοί, τόσο τα επιδόματα φτάνουν; Οχι; Να τα κατεβάζουμε λίγο ακόμη; Μήπως αν ανεβάσουμε λίγο τους φόρους στα τσιγάρα; Στη βενζίνη;
Σ'ίγουρα μεγέθη, σίγουρα λεφτά, για να σιγουρευτούν και οι νυν δανειστές μας. Μέχρι να πιαστούν οι κλέφτες, να φέρουν πίσω τα κλεμένα, και να πάψουν να πληρώνουν όσοι δεν φταίνε. Οι οποίοι όμως, επειδή ακριβώς αυτοί αποτελούν τα διαφανή, όσο και τίμια και σίγουρα οικονομικά στοιχεία, είναι τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί πραγματικά να βασιστεί η κυβέρνηση. Μέχρι να πιάσει τους κλέφτες. Αν και όποτε αποκτήσει την πυγμή όσο και τη θέληση να το κάνει.
Ομως η "οικονομία του λαπτοπ", είναι τόσο εύκολη, που εύκολα σε παρασύρει και σε μία "πολιτική του λάπτοπ". Οπως τα οικονομικά μεγέθη "βολεύονται" εύκολα με τροποποιήσεις στο Excel, σαν τα νούμερα να μην αφορούν πραγματικές ζωές, πραγματικών ανθρώπων, με πραγματικές ανάγκες, έτσι εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι "βολεύονται" και οι όποιες αντιδράσεις. Με ανακοινώσεις στα ΜΜΕ θεσμικά ή Ιντερνετικά, ότι όλα πάνε καλά και πυροτεχνήματα μιας αισιοδοξίας που στην πραγματική ζωή, και στην πραγματική πιάτσα, απουσιάζει εντελώς.
Η όποια αισιοδοξία θα πήγαζε μόνο απο ενδείξεις ότι οι κλέφτες, και κυρίως τα κλοπιμαία βρέθηκαν. Οπότε, κατα συνέπεια, οσονούπω θα παψει να πληρώνει ο κοσμάκης αντί γι'αυτούς. Ομως τα κλοπιμαία πριν καν το Μνημόνιο μπορεί να είχαν "πετάξει" σε οφ σορ εταιρίες, ή καταθέσεις στην Ελβετία. Κι αυτό είναι εύκολο να το υποθέσει κι ένας κοινός θνητός, δεν χρειάζεται να είναι μέλος της Μπιλντερμπεργκ και πολύ "μέσα στα πράγματα". Βλέποντας τον Μνημόνιο στον ορίζοντα, είναι βέβαιο ότι όλοι οι κλέφτες φυγάδευσαν όπως μπορούσαν τα κλοπιμαία.
Οπότε τίθεται το ερώτημα: Αν το μόνο που μπορούμε πραγματικά να έχουμε με το Μνημόνιο είναι μια οικονομία του λαπτοπ, που σκοτώνει την αγορά, και μια συνοδευτική πολιτική του λαπτοπ, που σκοτώνει την κοινωνική συνοχή, τότε ο πρωθυπουργός μας γιατί δεν χρεωκόπησε την Ελλάδα τον Φεβρουάριο; Ελπίζοντας ότι κάποτε θα στριμώξει τους κλέφτες;
Προσωπικά θεωρώ αδύνατον να έρθουν πίσω κεφάλαια που πέταξαν στην Ελβετία ή σε οφ σορ εταιρίες. Αν αυτό γίνει για τους Ελληνες κλέφτες, θα μπορεί κάλιστα να γίνει για όλους τους κλέφτες και τα λαμόγια της γης! Αυτο λοιπόν ήξερε εξ αρχής ο κ. Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Οπότε αντί τους λεονταρισμούς, ότι θα έπιανε κάποτε τους πραγματικούς υπαίτιους, και θα έφερνε πίσω τα κλοπιμαία ώστε να αρχίσει με αυτά να πληρώνει τα δάνεια που, στη θέση που περιήλθε, η Ελλάδα χρειάζεται, ας περιοριζόταν τουλάχιστον, στην έλάχιστα γενναία απόφαση, να κάνει επαναδιαπραγμάτευση χρέους.
Η επαναδιαπραγμάτευση χρέους θα έφερνε επίσης μια μεγάλη αναστάτωση, όμως τότε, πρίν το Μνημόνιο, ήταν πολύ απλούστερη και ο κ. Παπανδρέου θα είχε όλο τον λαό με το μέρος του. Τώρα αντίθετα εκβιάζει τον κόσμο καθημερινά να του δίνει χρόνο πίστωσης, σε μια μάχη που, όπως γίνεται κάθε μέρα πιο εμφανές, δεν έχει ούτε τα κότσια, ούτε την πρόθεση να δώσει. Την μάχη με τους πραγματικούς εχθρούς. Αντί να κάνει εχθρό του όλο τον υπόλοιπο κόσμο ποντάροντας στην "πολιτική του λαπτοπ" ότι θα τους πείσει για την οποιαδήποτε αισιοδοξία ή καλή πορεία, μαζί με τις υποτιθέμενα καλές του προθέσεις. Μια πολιτική που θα έχει τόση επιτυχία, στον πραγματικό κόσμο, όση έχει και η οικονομία του λαπτοπ, στην πραγματική οικονομία.
Όμως τα καθάρματα είναι επίσης γνωστό ότι δεν πληρώνουν εύκολα Οπότε, όταν ήρθε η ώρα του απροχώρητου, όπου οι διάφοροι κλέφτες είχαν κατακλέψει τον κουμπαρά, που λέγεται Ευρωπαική Ενωση, επι τριάντα χρόνια, η ΕΕ έθεσε φυσικά θέμα αξιοπιστίας έστω και για ένα σέντ δάνειο πλέον.
Ποιός ήταν ο πιο αξιόπιστος εγγυητής για το δάνειο του Μνημονίου; Οι φοροφυγάδες; Οι κλέφτες; Τα λαμόγια; Οι οφ σορ μεγιστάνες; Οι μεγαλογιατροί ή οι μεγαλοαπατεώνες;Θα δίνατε εσείς ποτε σαν τραπεζίτης δάνειο 110 δις στην Ελλάδα, αν ο πρωθυπουργός της σας έλεγε ότι, όχι άμεσα, αλλά έστω σε έξι μήνες μέσα, θα άρχιζε τουλάχιστον να παίρνει λεφτά απο αυτούς;
Η απάντηση είναι ένα ηχηρότατο ΟΧΙ. Εγγύηση θα ήταν σίγουρα χρήματα πλέον ύστερα απο τριάντα χρόνια ληστεία. Και εκεί άρχισε η "οικονομία του λάπτοπ". Πόσα δις εγγυήσεις χρειάζονταν για την πρώτη δόση του δανείου; Ανοιξε ο υπουργος οικονομικών το Excel με τις στήλες με τα έτοιμα και σίγουρα λεφτά. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τους φόρους. Τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί ακόμη και σήμερα να βασιστεί κανείς σ'αυτή τη χώρα. Τόσο τα εκατό κάτω αυτοι οι μισθοί, τόσο τα επιδόματα φτάνουν; Οχι; Να τα κατεβάζουμε λίγο ακόμη; Μήπως αν ανεβάσουμε λίγο τους φόρους στα τσιγάρα; Στη βενζίνη;
Σ'ίγουρα μεγέθη, σίγουρα λεφτά, για να σιγουρευτούν και οι νυν δανειστές μας. Μέχρι να πιαστούν οι κλέφτες, να φέρουν πίσω τα κλεμένα, και να πάψουν να πληρώνουν όσοι δεν φταίνε. Οι οποίοι όμως, επειδή ακριβώς αυτοί αποτελούν τα διαφανή, όσο και τίμια και σίγουρα οικονομικά στοιχεία, είναι τα μόνα οικονομικά μεγέθη στα οποία μπορεί πραγματικά να βασιστεί η κυβέρνηση. Μέχρι να πιάσει τους κλέφτες. Αν και όποτε αποκτήσει την πυγμή όσο και τη θέληση να το κάνει.
Ομως η "οικονομία του λαπτοπ", είναι τόσο εύκολη, που εύκολα σε παρασύρει και σε μία "πολιτική του λάπτοπ". Οπως τα οικονομικά μεγέθη "βολεύονται" εύκολα με τροποποιήσεις στο Excel, σαν τα νούμερα να μην αφορούν πραγματικές ζωές, πραγματικών ανθρώπων, με πραγματικές ανάγκες, έτσι εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι "βολεύονται" και οι όποιες αντιδράσεις. Με ανακοινώσεις στα ΜΜΕ θεσμικά ή Ιντερνετικά, ότι όλα πάνε καλά και πυροτεχνήματα μιας αισιοδοξίας που στην πραγματική ζωή, και στην πραγματική πιάτσα, απουσιάζει εντελώς.
Η όποια αισιοδοξία θα πήγαζε μόνο απο ενδείξεις ότι οι κλέφτες, και κυρίως τα κλοπιμαία βρέθηκαν. Οπότε, κατα συνέπεια, οσονούπω θα παψει να πληρώνει ο κοσμάκης αντί γι'αυτούς. Ομως τα κλοπιμαία πριν καν το Μνημόνιο μπορεί να είχαν "πετάξει" σε οφ σορ εταιρίες, ή καταθέσεις στην Ελβετία. Κι αυτό είναι εύκολο να το υποθέσει κι ένας κοινός θνητός, δεν χρειάζεται να είναι μέλος της Μπιλντερμπεργκ και πολύ "μέσα στα πράγματα". Βλέποντας τον Μνημόνιο στον ορίζοντα, είναι βέβαιο ότι όλοι οι κλέφτες φυγάδευσαν όπως μπορούσαν τα κλοπιμαία.
Οπότε τίθεται το ερώτημα: Αν το μόνο που μπορούμε πραγματικά να έχουμε με το Μνημόνιο είναι μια οικονομία του λαπτοπ, που σκοτώνει την αγορά, και μια συνοδευτική πολιτική του λαπτοπ, που σκοτώνει την κοινωνική συνοχή, τότε ο πρωθυπουργός μας γιατί δεν χρεωκόπησε την Ελλάδα τον Φεβρουάριο; Ελπίζοντας ότι κάποτε θα στριμώξει τους κλέφτες;
Προσωπικά θεωρώ αδύνατον να έρθουν πίσω κεφάλαια που πέταξαν στην Ελβετία ή σε οφ σορ εταιρίες. Αν αυτό γίνει για τους Ελληνες κλέφτες, θα μπορεί κάλιστα να γίνει για όλους τους κλέφτες και τα λαμόγια της γης! Αυτο λοιπόν ήξερε εξ αρχής ο κ. Παπανδρέου ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Οπότε αντί τους λεονταρισμούς, ότι θα έπιανε κάποτε τους πραγματικούς υπαίτιους, και θα έφερνε πίσω τα κλοπιμαία ώστε να αρχίσει με αυτά να πληρώνει τα δάνεια που, στη θέση που περιήλθε, η Ελλάδα χρειάζεται, ας περιοριζόταν τουλάχιστον, στην έλάχιστα γενναία απόφαση, να κάνει επαναδιαπραγμάτευση χρέους.
Η επαναδιαπραγμάτευση χρέους θα έφερνε επίσης μια μεγάλη αναστάτωση, όμως τότε, πρίν το Μνημόνιο, ήταν πολύ απλούστερη και ο κ. Παπανδρέου θα είχε όλο τον λαό με το μέρος του. Τώρα αντίθετα εκβιάζει τον κόσμο καθημερινά να του δίνει χρόνο πίστωσης, σε μια μάχη που, όπως γίνεται κάθε μέρα πιο εμφανές, δεν έχει ούτε τα κότσια, ούτε την πρόθεση να δώσει. Την μάχη με τους πραγματικούς εχθρούς. Αντί να κάνει εχθρό του όλο τον υπόλοιπο κόσμο ποντάροντας στην "πολιτική του λαπτοπ" ότι θα τους πείσει για την οποιαδήποτε αισιοδοξία ή καλή πορεία, μαζί με τις υποτιθέμενα καλές του προθέσεις. Μια πολιτική που θα έχει τόση επιτυχία, στον πραγματικό κόσμο, όση έχει και η οικονομία του λαπτοπ, στην πραγματική οικονομία.
Σάββατο 28 Αυγούστου 2010
Ο νόμος της Αναγκαστικής Κατανάλωσης & το Wörgl Experiment
Σύμφωνα με τον Νόμο της Αναγκαστικής Κατανάλωσης,οι ποροι όσο συσσωρέυονται δημιουργούν τις συνθήκες για την αναγκαστική κατανάλωση τους. Στον πόλεμο πολλοί απλοί άνθρωποι, που δεν έχουν συσσωρεύσει χρήμα, μπορεί να χάνουν την ζωή τους, όμως τους πολέμους τους χρηματοδοτούν αυτοί που έχουν τα χρήματα, ξοδεύοντας μάλιστα τεράστια ποσά απο τα συσσωρευμένα τους κεφάλαια. Και μάλιστα αναγκαστικά, εκβιαζόμενοι απο τους αντιπάλους τους. Μια ακόμη πιο χαρακτηριστική εφαρμογή του Νόμου είναι οι χρηματιστηριακοί πόλεμοι, όπου χάνονται επίσης πόροι και περιουσίες κάθε μέρα.
Η νοοτροπία που έχουν πολλοί πλουσιοι και ισχυροί ότι συσσωρεύοντας τους πόρους ή το χρήμα πέρα από όσο μπορούν να καταναλωσουν, τους κάνει ισχυρότερους, είναι μια πρόσκαιρη ουτοπία. Με την αντίληψη αυτή, επιτρέποπυν στα κοινωνικά συστήματα, σαν μία χυτρα που συσσωρεύει πίεση, να συσσωρεύουν πόρους για κείνους, μέχρι την αναγκαστική έκρηξη. Αντίθετα μόλις κατανοήσουν ότι ο Νόμος θα λειτουργήσει οπωσδήποτε, μπορούν να επινοήσουν "βαλβίδες αποσυμπίεσης" η οποίες δεν θα είναι άλλο απο ελεγχομενη αναδιανομή των συσσωρευμένων πόρων. Επιτυγχάνοντας έτσι, πέρα απο την αποφυγή της καταστροφικής έκρηξης και κατασπατάλησης των πόρων τους, και την ενδυνάμωση των κοινωνικών συστημάτων μέσα στα οποία οι ίδιοι ευδοκιμούν.
Πολέμους γνωρίζουμε πολλούς όσο και επαναστάσεις. Αυτό που ίσως πολλοι δεν γνωρίζουν είναι ότι έχει υπάρξει μια εφαρμογή αυτής της "κοινωνικής βαλβίδας αποσυμπίεσης", μάλιστα εξαιρετικά επιτυχημένη. Που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ενός μόλις χρονου, κατάφερε, πέραν όλων των άλλων οικονομικών μεγεθών που βελτίωσε, να αυξήσει την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος κατα 500 φορές !
The Wörgl Experiment
Μπορείτε επίσης να δείτε σύγχρονες εφαρμογές του παραδείγματος του Worgl, σε πλήρη ανάπτυξη και εφαρμογή τους σήμερα, χωρίς το ευρό και έξω απο τα διεθνή τραπεζικά συστήματα, μάλιστα στην Γερμανία της Αγκελας Μέρκελ, και φυσικά στην Αυστρία.
Ο Νόμος της Αναγκαστικής Κατανάλωσης παρουσιάζεται αναλυτικά σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου ΕΝΕΡΓΟΝΙΑ, εκδόσεις ΟΞΥ Νοέμβριος/2009
Η νοοτροπία που έχουν πολλοί πλουσιοι και ισχυροί ότι συσσωρεύοντας τους πόρους ή το χρήμα πέρα από όσο μπορούν να καταναλωσουν, τους κάνει ισχυρότερους, είναι μια πρόσκαιρη ουτοπία. Με την αντίληψη αυτή, επιτρέποπυν στα κοινωνικά συστήματα, σαν μία χυτρα που συσσωρεύει πίεση, να συσσωρεύουν πόρους για κείνους, μέχρι την αναγκαστική έκρηξη. Αντίθετα μόλις κατανοήσουν ότι ο Νόμος θα λειτουργήσει οπωσδήποτε, μπορούν να επινοήσουν "βαλβίδες αποσυμπίεσης" η οποίες δεν θα είναι άλλο απο ελεγχομενη αναδιανομή των συσσωρευμένων πόρων. Επιτυγχάνοντας έτσι, πέρα απο την αποφυγή της καταστροφικής έκρηξης και κατασπατάλησης των πόρων τους, και την ενδυνάμωση των κοινωνικών συστημάτων μέσα στα οποία οι ίδιοι ευδοκιμούν.
Πολέμους γνωρίζουμε πολλούς όσο και επαναστάσεις. Αυτό που ίσως πολλοι δεν γνωρίζουν είναι ότι έχει υπάρξει μια εφαρμογή αυτής της "κοινωνικής βαλβίδας αποσυμπίεσης", μάλιστα εξαιρετικά επιτυχημένη. Που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ενός μόλις χρονου, κατάφερε, πέραν όλων των άλλων οικονομικών μεγεθών που βελτίωσε, να αυξήσει την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος κατα 500 φορές !
The Wörgl Experiment
Μπορείτε επίσης να δείτε σύγχρονες εφαρμογές του παραδείγματος του Worgl, σε πλήρη ανάπτυξη και εφαρμογή τους σήμερα, χωρίς το ευρό και έξω απο τα διεθνή τραπεζικά συστήματα, μάλιστα στην Γερμανία της Αγκελας Μέρκελ, και φυσικά στην Αυστρία.
Ο Νόμος της Αναγκαστικής Κατανάλωσης παρουσιάζεται αναλυτικά σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου ΕΝΕΡΓΟΝΙΑ, εκδόσεις ΟΞΥ Νοέμβριος/2009
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων - υποσχέσεων
Είναι προφανές ότι αν, το κοινωνικό μας σύστημά δέχεται την προεκλογική εξαπάτηση, τότε η πολιτική καταντάει ανούσια. Ομως η πολιτική είναι μια χρησιμότατη όσο και απαραίτητη τέχνη για τις κοινωνίες μας. Δεν μπορεί λοιπον να είναι απλά η τέχνη της εξαπάτησης. Διότι τότε, αντί για εμπνευσμένους ηγέτες, με ιδέες, με όραμα, με ήθος και θέληση να το πραγματοποιήσουν, θα έχουμε απλά τον κάθε απατεώνα που θα μας λέει προεκλογικά ακριβώς όσα θέλουμε να ακούσουμε.
Ισχύει βέβαια ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να εξαφανίσουν δια ψήφου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τον κυβερνήτη που τους εξαπάτησε. Ομως μήπως αυτό δεν αρκεί; Αφού στο μεταξύ, πάρα πολλοί άνθρωποι μπορεί αν έχουν χάσει δουλειές, χρήματα, κοινωνικά προνομια, απο αυτόν τον κυβερνήτη. Οστις μπορεί επίσης στο μεταξύ να έχει καρπωθεί πολλαπλάσια ωφέλη, ακριβώς επειδή εξελέγη. Με απατηλές υποσχέσεις.
Η εκλογική νίκη έρχεται με βάση την πίστη των ψηφοφόρων στις προεκλογικές δηλώσεις. Αν γίνει δεκτό ο κάθε ένας να λέει όσο περισσότερες υποσχέσεις μπορεί προκειμένου να εκλεγεί, τότε η βασική διαδικασία της δημοκρατίας, που είναι ακριβώς η σύγκριση προεκλογικά των προγραμμάτων κάθε υποψήφιου, και των ιδεών του, καταργείται. Παύει να έχει οποιαδήποτε έννοια η ίδια η εκλογική αναμέτρηση αφού θα κερδίσει απλά αυτός που θα έχει πεί τα ωραιοτερα και περισσότρα ψέματα.
Εν κατακλείδι. Αν αποδεδειγμένα εξαπατήσεις έναν, διώκεσαι νομικά. Αν αποδεδειγμένα εξαπατήσεις εκκατομύρια ανθρώπους όχι μόνο δεν διώκεσαι αλλά σου δίνουν και την δυνατότητα, επιτρέποντας σου να συνεχίσεις να πολιτεύεσαι, να το επαναλάβεις; Πρέπει ή δεν πρέπει να διώκονται νομικά, ή και να τους απαγορεύεται στο εξής να πολιτεύονται, οι πολιτικοί που εξαπατούν με προεκλογικές υποσχέσεις που όπως αποδεικνύουν μετεκλογικά ποτέ δεν είχαν πρόθεση να τηρήσουν;
Ψηφίζετε στο πόλ δεξιά - >
Ισχύει βέβαια ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να εξαφανίσουν δια ψήφου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τον κυβερνήτη που τους εξαπάτησε. Ομως μήπως αυτό δεν αρκεί; Αφού στο μεταξύ, πάρα πολλοί άνθρωποι μπορεί αν έχουν χάσει δουλειές, χρήματα, κοινωνικά προνομια, απο αυτόν τον κυβερνήτη. Οστις μπορεί επίσης στο μεταξύ να έχει καρπωθεί πολλαπλάσια ωφέλη, ακριβώς επειδή εξελέγη. Με απατηλές υποσχέσεις.
Η εκλογική νίκη έρχεται με βάση την πίστη των ψηφοφόρων στις προεκλογικές δηλώσεις. Αν γίνει δεκτό ο κάθε ένας να λέει όσο περισσότερες υποσχέσεις μπορεί προκειμένου να εκλεγεί, τότε η βασική διαδικασία της δημοκρατίας, που είναι ακριβώς η σύγκριση προεκλογικά των προγραμμάτων κάθε υποψήφιου, και των ιδεών του, καταργείται. Παύει να έχει οποιαδήποτε έννοια η ίδια η εκλογική αναμέτρηση αφού θα κερδίσει απλά αυτός που θα έχει πεί τα ωραιοτερα και περισσότρα ψέματα.
Εν κατακλείδι. Αν αποδεδειγμένα εξαπατήσεις έναν, διώκεσαι νομικά. Αν αποδεδειγμένα εξαπατήσεις εκκατομύρια ανθρώπους όχι μόνο δεν διώκεσαι αλλά σου δίνουν και την δυνατότητα, επιτρέποντας σου να συνεχίσεις να πολιτεύεσαι, να το επαναλάβεις; Πρέπει ή δεν πρέπει να διώκονται νομικά, ή και να τους απαγορεύεται στο εξής να πολιτεύονται, οι πολιτικοί που εξαπατούν με προεκλογικές υποσχέσεις που όπως αποδεικνύουν μετεκλογικά ποτέ δεν είχαν πρόθεση να τηρήσουν;
Ψηφίζετε στο πόλ δεξιά - >
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
Σ'αυτές τις εκλογές ψηφίστε για Αλλαγή !
Τι θέλουμε να αλλάξει; Το πολιτικό σύστημα που έφτιαξε το πελατειακό κράτος;
Μαυρίστε τους όλους !
Μην γίνετε ήρωες, όχι. Μήν κάνετε μεγαλεπίβολες δηλώσεις, δεν χρειάζεται να βγείτε καν στο δρόμο ή να γίνετε επαναστάτης. Απλά εκφράστε (επιτέλους) την γνώμη σας για όλα όσα γίνονται. Ομορφα πολιτισμένα, δημοκρατικά
Μαυρίστε τους όλους !
Δώστε το μύνημα. Οτι δεν είστε μαλάκες, να σας λένε προεκλογικά άσπρο, και μετά να σας κάνουν την ζωή κατάμαυρη. Να σας εξαπατούν μέχρις αηδίας, και εσείς ξανά εκεί, να τους ξαναψηφίζετε. Οχι, αυτή τη φορά
Μαυρίστε τους όλους !
Καθίστε στο σπίτι σας, πηγαίνετε μια βόλτα στο βουνό ή στη θάλασσα, μην αφήσετε να σας κυριεύσει η απάτη ένεκα της οποίας όλοι φτάσαμε εδώ που είμαστε (εκτός απο αυτούς, τις μερικές χιλιάδες απατεώνες, που μας έφεραν εδώ που είμαστε). Εκφράστε έμπρακτα την περίφημη "πολιτική συνείδηση" την οποία σε μια λειτουργούσα δημοκρατία θα εκφράζατε δια της ψήφου. Εκφράζεται και με την απουσία ψήφου όταν όλοι οι πολιτικοί είναι ανάξιοι ψεύτες ή κλέφτες. Γιατί πολιτική συνείδηση σημαίναι ακριβώς αυτό. Ενας λαός που ξέρει να ανταμοίβει άξιους πολιτικους όμως και να τιμωρεί ανάξιους ψεύτες και απατεώνες πολιτικούς. Μην είσαστε γκρινιάρηδες λοιπόν πια. Κάντε κάτι.
Μαυρίστε τους όλους !
Αποχή, Λευκό, Μαύρο. Μην συμμετέχετε για μια φορά, στην παράσταση δημοκρατίας. Ωστε να απαιτήσετε πραγματική δημοκρατία ! Με τη στάση σας ! Στείλτε τους ψεύτες όλους σπίτια τους. Σε κάποιο χωράφι να γίνουνε τσομπάνηδες. Αφού,πέραν του ότι, οπως φαίνεται κάθε μέρα και πιο εμφανώς απο τον τρόπο που μας συμπεριφέρονται, μας θεωρούνε όλους πρόβατα, δεν έχουν περισσότερες πολιτικοοικονομικές γνώσεις απο τους πραγματικούς τσομπάνηδες. Δεν φτάνει που τα έκαναν σκατά πρίν το Μνημονιο, τώρα με το πρόσχημα ότι θα τα διορθώσουν, τα έκαναν απόσκατα. Σαυτές τις εκλογές λοιπόν
Μαυρίστε τους όλους !
Γιατί η πολιτική είναι ενα επάγγελμα. Που πρέπει να το ασκούν αυτοί που το υπηρετούν. Ανθρωποι με γνώσεις και με πραγματικό ήθος. Η πολιτική είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα γιατί ακριβώς στοχεύει στην ολοένα μεγαλύτερη και ευκολότερη ευημερία των πολλών. Θεωρητικά. Αυτή είναι η πολιτική και χρειαζόμαστε αυτό το επάγγελμα ακριβως όσο τους γιατρούς και τους μηχανικούς αυτοκινήτων. Που θα ήταν οι κοινωνίες μας αν οι γιατροί ήταν όλοι απατεώνες και οι μηχανικοί επίσης;Πώς να μήν πηγαίνουν όλα κατα διαόλου όταν δεν έχουμε πολιτικούς;
Μαυρίστε τους όλους !
Κι άν δεν αλλάξουν όλα με μιας, αφού όλα πάντα χρειάζονται το χρονο τους, τουλάχιστον ένα θα αλλάξει αμέσως στη ζωή σας. Θα νοιώσετε καλύτερα θα το δείτε.
Μαυρίστε τους όλους !
Μην γίνετε ήρωες, όχι. Μήν κάνετε μεγαλεπίβολες δηλώσεις, δεν χρειάζεται να βγείτε καν στο δρόμο ή να γίνετε επαναστάτης. Απλά εκφράστε (επιτέλους) την γνώμη σας για όλα όσα γίνονται. Ομορφα πολιτισμένα, δημοκρατικά
Μαυρίστε τους όλους !
Δώστε το μύνημα. Οτι δεν είστε μαλάκες, να σας λένε προεκλογικά άσπρο, και μετά να σας κάνουν την ζωή κατάμαυρη. Να σας εξαπατούν μέχρις αηδίας, και εσείς ξανά εκεί, να τους ξαναψηφίζετε. Οχι, αυτή τη φορά
Μαυρίστε τους όλους !
Καθίστε στο σπίτι σας, πηγαίνετε μια βόλτα στο βουνό ή στη θάλασσα, μην αφήσετε να σας κυριεύσει η απάτη ένεκα της οποίας όλοι φτάσαμε εδώ που είμαστε (εκτός απο αυτούς, τις μερικές χιλιάδες απατεώνες, που μας έφεραν εδώ που είμαστε). Εκφράστε έμπρακτα την περίφημη "πολιτική συνείδηση" την οποία σε μια λειτουργούσα δημοκρατία θα εκφράζατε δια της ψήφου. Εκφράζεται και με την απουσία ψήφου όταν όλοι οι πολιτικοί είναι ανάξιοι ψεύτες ή κλέφτες. Γιατί πολιτική συνείδηση σημαίναι ακριβώς αυτό. Ενας λαός που ξέρει να ανταμοίβει άξιους πολιτικους όμως και να τιμωρεί ανάξιους ψεύτες και απατεώνες πολιτικούς. Μην είσαστε γκρινιάρηδες λοιπόν πια. Κάντε κάτι.
Μαυρίστε τους όλους !
Αποχή, Λευκό, Μαύρο. Μην συμμετέχετε για μια φορά, στην παράσταση δημοκρατίας. Ωστε να απαιτήσετε πραγματική δημοκρατία ! Με τη στάση σας ! Στείλτε τους ψεύτες όλους σπίτια τους. Σε κάποιο χωράφι να γίνουνε τσομπάνηδες. Αφού,πέραν του ότι, οπως φαίνεται κάθε μέρα και πιο εμφανώς απο τον τρόπο που μας συμπεριφέρονται, μας θεωρούνε όλους πρόβατα, δεν έχουν περισσότερες πολιτικοοικονομικές γνώσεις απο τους πραγματικούς τσομπάνηδες. Δεν φτάνει που τα έκαναν σκατά πρίν το Μνημονιο, τώρα με το πρόσχημα ότι θα τα διορθώσουν, τα έκαναν απόσκατα. Σαυτές τις εκλογές λοιπόν
Μαυρίστε τους όλους !
Γιατί η πολιτική είναι ενα επάγγελμα. Που πρέπει να το ασκούν αυτοί που το υπηρετούν. Ανθρωποι με γνώσεις και με πραγματικό ήθος. Η πολιτική είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα γιατί ακριβώς στοχεύει στην ολοένα μεγαλύτερη και ευκολότερη ευημερία των πολλών. Θεωρητικά. Αυτή είναι η πολιτική και χρειαζόμαστε αυτό το επάγγελμα ακριβως όσο τους γιατρούς και τους μηχανικούς αυτοκινήτων. Που θα ήταν οι κοινωνίες μας αν οι γιατροί ήταν όλοι απατεώνες και οι μηχανικοί επίσης;Πώς να μήν πηγαίνουν όλα κατα διαόλου όταν δεν έχουμε πολιτικούς;
Μαυρίστε τους όλους !
Κι άν δεν αλλάξουν όλα με μιας, αφού όλα πάντα χρειάζονται το χρονο τους, τουλάχιστον ένα θα αλλάξει αμέσως στη ζωή σας. Θα νοιώσετε καλύτερα θα το δείτε.
Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Η παγίδα απο τον πάτο
Την παγίδα απο πάνω λίγοι την βλέπουν. Αφού πέσουν μέσα όμως, απο τον πάτο, όλοι την αναγνωρίζουν θέλοντας και μη.
Η παγίδα υπάρχει φόβος να λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Αυτήν πίστεψε και ο πρωθυπουργός μας και έγινε "το καλό παιδί της Ευρώπης". Αποφάσίσε έτσι να γίνει πρώτα ευρωπαίος και μετά Έλληνας. Ιεράρχιση που προφανώς αλλάζει την προδοσία σε αξιότιμο έργο.
Οταν δηλαδή σύσσωμη η Ελλάδα, κατακλεβε την Ευρωπαική Ένωση, επί 30 έτη, πλουτίζοντας τα κάθε πολιτικής τοποθέτησης λαμόγια της, πρόδιδε σαφώς την Ευρωπαική Ένωση. Ο έλληνας πρωθυπουργός που θα αποφάσιζε να πάρει τα χρήματα απο τους Έλληνες και να τα δώσει πίσως στην ΕΕ, φαίνεται να προδίδει τους πρώτους πλέον,πρός όφελος της δεύτερης.
Αν υπάρχει λοιπόν η ποινή εκτέλεσης για εσχάτη προδοσία κατά του κράτους, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Ποιό είναι πραγματικά το "κράτος" μας; Η Ελλάδα ή η ΕΕ. Οπότε και ποιούς προδίδει σήμερα αν προδίδει εν τέλει κάποιους ο κ. Παπανδρέου.
Εδώ που έφτασε η κατάσταση με τη διαρκή κλοπή τόσων χρόνων ο πρωθυπουργός που θα έβγαινε τον περισυνό Οκτώβριο είτε θα δούλευε για την ΕΕ, είτε θα θεωρείτο ενα ακόμη λαμόγιο-Ελληνας. Ετσι στήθηκε το Μνημόνιο έτσι μπήκαμε υπο κηδεμονία. Με τη λογική ότι δεν μπορούσαμε μονοι μας να κυβερνήσουμε μια χώρα, ότι μόνοι μας το μόνο που ξέραμε ήταν να κλέβουμε.
Οπότε ήρθαν οι Ευρωπαίοι. Και επειδή ούτε εκείνοι, ούτε ο κ. Παπανδρέου μπόρεσαν να πιάσουν τους πραγματικούς κλέφτες, και επειδή η Ευρώπη δεν μπορούσε να χρηματοδοτεί πλέον την ανάπτυξη της Ελλάδας, όρμηξαν όλοι μαζί σε ότι υπήρχε πρόσφορο: τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους έμμεσους φόρους. Οπότε και η ιδέα της ΕΕ λειτούργησε σαν το δελαστικότερο δόλωμα στην παγίδα. Μια παγίδα που τώρα φαίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρα, όσο βουτάμε πλέον πρός τον πατο της. Την εξαθλίωση και υποδούλωση μια για πάντα όλων των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων.
Απορούν, δηλώνουν έκπληκτοι, ανησυχουν, οι Ευρωπαίοι ξαφνικά για την ύφεση στην Ελλάδα. Ομως η ύφεση ήταν πλήρως αναμενόμενη. ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ, και σίγουρα σε αρκετά άλλα, πριν καν το Μνημονιο, και αμέσως μετά απο αυτό, εκφράστηκε η άποψη ότι είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ να γονατίζεις την καταναλωτική δύναμη. Ενώ λοιπόν η τρόικα υποτίθεται έχει αρκετές γνώσεις ώστε να οδηγεί ολόκληρο κρατος με τους ελέγχους και τις υποδείξεις της, έρχεται τώρα και δηλώνει ξαφνιασμένη απο την "απόκλιση" των προβλεπομένων εσόδων ένεκα της ύφεσης; Αυτή τη φορά όμως δεν τα φάγαν τα λαμόγια. Την ύφεση την έφερε η Τρόικα, και το λάθος αυτό, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για λάθος, πρέπει να το πληρώσει η ΕΕ.
Αν το πληρώσει, αν καλύψει δηλαδή η ΕΕ, χωρίς όμως δάνεια με υπέρογκους τόκους, το επιπλέον έλλειμα λόγω της ύφεσης τότε η ΕΕ είναι ο κηδεμόνας μας, που όντως φροντίζει για μας. Οπότε καλώς και ο πρωθυπουργός μας, είναι σωστός και υπάκοος κυβερνήτης και εντολοδόχος τους. Αν όμως έρθει η ΕΕ, κι αφού μας ανάγκασε σε τρομακτική ύφεση, τολμήσει έστω και να ψελίσει ότι θα μας δανίσει κι άλλο με οποιονδήποτε τόκο, τότε πρόκειται για παγίδα. Την οποία, επειδή θα αποκαλυφθεί ταυτόχρονα με την άρνηση εκ μέρους της ΕΕ, κάποιας απο τις εγγύς δόσεις του μνημονίου, αν δεν δεχτουμε να δανειστούμε κι άλλο, θα αναγνωρίσουμε πλέον όλοι μαζί, βλέποντας την απο τον πάτο της.
Ο πάτος της παγίδας θα είναι η θέση όπου η Ελλάδα ΚΑΙ θα εκβιάζεται να δανειστεί ξανά τοκογλυφικά, εν όψει χρεοκοπίας, ΚΑΙ θα χρεοκοπήσει οπωσδήποτε ετσι και δεν το κάνει ΚΑΙ, το κυριότερο, θα χρεοκοπήσει ΑΦΟΥ εχει υπογράψει διεθνείς συμφωνίες παραχώρησης κάθε εθνικού της πλούτου. Οπερ και το ζητούμενο, αν πρόκειται για παγίδα, της όλης παγίδευσης που μας έστησαν. Με το πρόσχημα της τακτοποίησης των οικονομικών μας και της καλής συμπεριφοράς μας πρός την "μητέρα" Ευρώπη.
Η παγίδα υπάρχει φόβος να λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Αυτήν πίστεψε και ο πρωθυπουργός μας και έγινε "το καλό παιδί της Ευρώπης". Αποφάσίσε έτσι να γίνει πρώτα ευρωπαίος και μετά Έλληνας. Ιεράρχιση που προφανώς αλλάζει την προδοσία σε αξιότιμο έργο.
Οταν δηλαδή σύσσωμη η Ελλάδα, κατακλεβε την Ευρωπαική Ένωση, επί 30 έτη, πλουτίζοντας τα κάθε πολιτικής τοποθέτησης λαμόγια της, πρόδιδε σαφώς την Ευρωπαική Ένωση. Ο έλληνας πρωθυπουργός που θα αποφάσιζε να πάρει τα χρήματα απο τους Έλληνες και να τα δώσει πίσως στην ΕΕ, φαίνεται να προδίδει τους πρώτους πλέον,πρός όφελος της δεύτερης.
Αν υπάρχει λοιπόν η ποινή εκτέλεσης για εσχάτη προδοσία κατά του κράτους, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Ποιό είναι πραγματικά το "κράτος" μας; Η Ελλάδα ή η ΕΕ. Οπότε και ποιούς προδίδει σήμερα αν προδίδει εν τέλει κάποιους ο κ. Παπανδρέου.
Εδώ που έφτασε η κατάσταση με τη διαρκή κλοπή τόσων χρόνων ο πρωθυπουργός που θα έβγαινε τον περισυνό Οκτώβριο είτε θα δούλευε για την ΕΕ, είτε θα θεωρείτο ενα ακόμη λαμόγιο-Ελληνας. Ετσι στήθηκε το Μνημόνιο έτσι μπήκαμε υπο κηδεμονία. Με τη λογική ότι δεν μπορούσαμε μονοι μας να κυβερνήσουμε μια χώρα, ότι μόνοι μας το μόνο που ξέραμε ήταν να κλέβουμε.
Οπότε ήρθαν οι Ευρωπαίοι. Και επειδή ούτε εκείνοι, ούτε ο κ. Παπανδρέου μπόρεσαν να πιάσουν τους πραγματικούς κλέφτες, και επειδή η Ευρώπη δεν μπορούσε να χρηματοδοτεί πλέον την ανάπτυξη της Ελλάδας, όρμηξαν όλοι μαζί σε ότι υπήρχε πρόσφορο: τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους έμμεσους φόρους. Οπότε και η ιδέα της ΕΕ λειτούργησε σαν το δελαστικότερο δόλωμα στην παγίδα. Μια παγίδα που τώρα φαίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρα, όσο βουτάμε πλέον πρός τον πατο της. Την εξαθλίωση και υποδούλωση μια για πάντα όλων των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων.
Απορούν, δηλώνουν έκπληκτοι, ανησυχουν, οι Ευρωπαίοι ξαφνικά για την ύφεση στην Ελλάδα. Ομως η ύφεση ήταν πλήρως αναμενόμενη. ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ, και σίγουρα σε αρκετά άλλα, πριν καν το Μνημονιο, και αμέσως μετά απο αυτό, εκφράστηκε η άποψη ότι είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ να γονατίζεις την καταναλωτική δύναμη. Ενώ λοιπόν η τρόικα υποτίθεται έχει αρκετές γνώσεις ώστε να οδηγεί ολόκληρο κρατος με τους ελέγχους και τις υποδείξεις της, έρχεται τώρα και δηλώνει ξαφνιασμένη απο την "απόκλιση" των προβλεπομένων εσόδων ένεκα της ύφεσης; Αυτή τη φορά όμως δεν τα φάγαν τα λαμόγια. Την ύφεση την έφερε η Τρόικα, και το λάθος αυτό, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για λάθος, πρέπει να το πληρώσει η ΕΕ.
Αν το πληρώσει, αν καλύψει δηλαδή η ΕΕ, χωρίς όμως δάνεια με υπέρογκους τόκους, το επιπλέον έλλειμα λόγω της ύφεσης τότε η ΕΕ είναι ο κηδεμόνας μας, που όντως φροντίζει για μας. Οπότε καλώς και ο πρωθυπουργός μας, είναι σωστός και υπάκοος κυβερνήτης και εντολοδόχος τους. Αν όμως έρθει η ΕΕ, κι αφού μας ανάγκασε σε τρομακτική ύφεση, τολμήσει έστω και να ψελίσει ότι θα μας δανίσει κι άλλο με οποιονδήποτε τόκο, τότε πρόκειται για παγίδα. Την οποία, επειδή θα αποκαλυφθεί ταυτόχρονα με την άρνηση εκ μέρους της ΕΕ, κάποιας απο τις εγγύς δόσεις του μνημονίου, αν δεν δεχτουμε να δανειστούμε κι άλλο, θα αναγνωρίσουμε πλέον όλοι μαζί, βλέποντας την απο τον πάτο της.
Ο πάτος της παγίδας θα είναι η θέση όπου η Ελλάδα ΚΑΙ θα εκβιάζεται να δανειστεί ξανά τοκογλυφικά, εν όψει χρεοκοπίας, ΚΑΙ θα χρεοκοπήσει οπωσδήποτε ετσι και δεν το κάνει ΚΑΙ, το κυριότερο, θα χρεοκοπήσει ΑΦΟΥ εχει υπογράψει διεθνείς συμφωνίες παραχώρησης κάθε εθνικού της πλούτου. Οπερ και το ζητούμενο, αν πρόκειται για παγίδα, της όλης παγίδευσης που μας έστησαν. Με το πρόσχημα της τακτοποίησης των οικονομικών μας και της καλής συμπεριφοράς μας πρός την "μητέρα" Ευρώπη.
Ευρωπαική Ένωση. Το πρόβλημα είναι τα ψέματα
Το πρόβλημα δεν είναι τα 2-3000 ευρώ που θα χάσει το κάθε νοικοκυριό το έτος, για τρία χρονια, όσο κρατάει το Μνημόνιο. Αυτά τα χρήματα, και την συνοδευτική απώλεια της ποιότητας ζωής του, θα τα παραχωρούσε ευχαρίστως ο κάθε τίμιος φτωχός Έλληνας μισθωτός και συνταξιούχος προκειμένου να τακτοποιηθεί επιτέλους η τοπική οικονομία απο το φαύλο κύκλο της διαφθοράς της διαπλοκής και της κακοδιαχείρισης.
Ο Ελληνας κατάλαβε ότι τα ταμεία ήταν άδεια. Όλοι ήξεραν ότι τα δάνεια και οι επιχορηγήσεις της ΕΕ είχαν πάει για τον τοπικο πλουτισμό και όχι για την ανάπτυξη. Αφου ακομη και χωριάτες που επιχορηγήθηκαν με 3 εκ. δραχμές τότε, για να αγοράσουν κοπάδια και να αναπτύξουν κτηνοτροφία, αγόρασαν κατσίκια τα οποία στην συνέχεια.... έφαγαν κυριολεκτικά ! Ποσο μάλλον τα μεγαλύτερα "λαμόγια", όπως τα λένε, που έφαγαν απίστευτα ποσά χρημάτων χωρίς κανένα έργο στο ποιλίκο. Οπότε είδε σαν λογικό που η μαμά Ευρώπη, πήρε τα ηνία, και ήρθε η Τρόικα για να βάλει τάξη. Ολα πλέον ελέγχονται και ολα γίνονται σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.
Ομως κι αυτό, όπως και η οικονομική απώλεια, δεν θα ήταν πρόβλημα. Αφού θα πέρναγαν, και ύστερα θα ερχόταν μια καλύτερη οικονομία. Η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, της οποίας πλέον θα αποτελούσε η Ελλάδα απλά γεωγραφικό μέρος. Χωρίς Έλληνες κυβερνήτες επιτέλους ! Οι οποίοι απο το 1821, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ευδοκιμούν προδίδοντας συστηματικά και καταχρεώνοντας όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Κανείς δεν είπε όχι, να μήν πληρώσουμε. Κανείς δεν είπε όχι, να μήν σφιχτούμε, να μήν διορθωθούμε, να μήν αλλάξουμε. Εκτός απο αυτούς που έκλεψαν βέβαια που λένε όχι. Αυτοί δεν θα ήθελαν καθόλου να αλλάξει η κατάσταση αφού εκείνους βασικά οφελούσε. Κι εκεί ήταν που η κυβέρνηση Παπανδρέου έπρεπε να δείξει την πυγμή της. Οχι σε πόσους μισθούς και πόσες συντάξεις μπορεί αυθαίρετα να μειώσει, ουτε βέβαια πόσους έμμεσους φόρους μπορεί να βάλει. Αυτά ήταν μόνο για την αρχική περίοδο ο χρόνος χάριτος. Μέχρι να άρχίσουν να τρέχουν οι κατασχέσεις των περιουσιών, και η πραγματική, αφόρητη πίεση, στους κλέφτες που δημιούργησαν όλη αυτή την κατάσταση στη χώρα μας.
Προφανώς όλα αυτά τα μεγαλοσυμφέροντα θα αντισταθούν λυσσαλέα. Μπορει να απειλούν τον κ. Παπανδρέου την κυβέρνηση, ή και ολόκληρη την Ελλάδα, έμμεσα ή άμμεσσα με διάφορους τρόπους. Μπορεί να απειλουν τη ζωή πολιτικών και δημοσιογράφων, να απειλούν ακόμη και με πραξικόπημα, εμφύλιο πόλεμο ή εθνική προδοσία. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αυτή το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα ερχόμαστε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε στο διαδραμματιζόμενο "Ελληνικό πείραμα".
O κ. Παπανδρέου καλεί τον κόσμο σε επανάσταση, και τους ζητάει το υστέρημα τους και τις συντάξεις τους σαν πολεμοφόδια. Τα λεφτά τα δίνει ο τίμιος κόσμος, όμως μόνο ο κ. Παπανδρέου ξέρει αν κι εκεινος κυνηγάει ή όχι αυτούς που πρέπει. Αν όλο αυτό γίνεται για την πάταξη της διαπλοκής και της απάτης ή αντίθετα είναι το απώγειο της απάτης. Όπου πλέον, μετά απο όλα τα πακέτα της ΕΕ που φαγώθηκαν τώρα οι κερδοσκόποι κλέβουν και το υστέρημα του φτωχού κόσμου, και τους μισθούς και τις συντάξεις.
Η οργή του κόσμου μπροστά σε μια τέτοια διαπίστωση θα είναι ασύλλυπτη. Και δεν είναι τόσο απίθανο να συμβαίνει. Τόσοι προκάτοχοι του κ. Παπανδρέου, κυβερνήτες της Ελλάδας, το χέρι που δεν ήθελαν να το δαγκώσουνε το έγλυφαν. Πρόδιδαν όλους τους άλλους με το αζημίωτο ή απο αδυναμία τι σημασία αλήθεια έχει; Σημασία έχει ότι αυτή τη στιγμή ένας ολόκληρος λαός ήδη αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο παγκόσμιο μέτωπο της διαρθοράς και της διαπλοκής, προσπαθώντας να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και την πίστη του στο σύστημα. Οταν ταυτόχρονα αγωνίζεται να αλλάξει νοοτροπία. Ο χρόνος χάριτος όμως που αγόρασε η κυβέρνηση με τα χρήματα των αθώων, κοντεύει να τελειώσει, χωρίς ο κ. Παπανδρέου να τα έχει βάλει ακόμη ούτε με έναν κλέφτη.
Ο Ελληνας κατάλαβε ότι τα ταμεία ήταν άδεια. Όλοι ήξεραν ότι τα δάνεια και οι επιχορηγήσεις της ΕΕ είχαν πάει για τον τοπικο πλουτισμό και όχι για την ανάπτυξη. Αφου ακομη και χωριάτες που επιχορηγήθηκαν με 3 εκ. δραχμές τότε, για να αγοράσουν κοπάδια και να αναπτύξουν κτηνοτροφία, αγόρασαν κατσίκια τα οποία στην συνέχεια.... έφαγαν κυριολεκτικά ! Ποσο μάλλον τα μεγαλύτερα "λαμόγια", όπως τα λένε, που έφαγαν απίστευτα ποσά χρημάτων χωρίς κανένα έργο στο ποιλίκο. Οπότε είδε σαν λογικό που η μαμά Ευρώπη, πήρε τα ηνία, και ήρθε η Τρόικα για να βάλει τάξη. Ολα πλέον ελέγχονται και ολα γίνονται σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.
Ομως κι αυτό, όπως και η οικονομική απώλεια, δεν θα ήταν πρόβλημα. Αφού θα πέρναγαν, και ύστερα θα ερχόταν μια καλύτερη οικονομία. Η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, της οποίας πλέον θα αποτελούσε η Ελλάδα απλά γεωγραφικό μέρος. Χωρίς Έλληνες κυβερνήτες επιτέλους ! Οι οποίοι απο το 1821, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ευδοκιμούν προδίδοντας συστηματικά και καταχρεώνοντας όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Κανείς δεν είπε όχι, να μήν πληρώσουμε. Κανείς δεν είπε όχι, να μήν σφιχτούμε, να μήν διορθωθούμε, να μήν αλλάξουμε. Εκτός απο αυτούς που έκλεψαν βέβαια που λένε όχι. Αυτοί δεν θα ήθελαν καθόλου να αλλάξει η κατάσταση αφού εκείνους βασικά οφελούσε. Κι εκεί ήταν που η κυβέρνηση Παπανδρέου έπρεπε να δείξει την πυγμή της. Οχι σε πόσους μισθούς και πόσες συντάξεις μπορεί αυθαίρετα να μειώσει, ουτε βέβαια πόσους έμμεσους φόρους μπορεί να βάλει. Αυτά ήταν μόνο για την αρχική περίοδο ο χρόνος χάριτος. Μέχρι να άρχίσουν να τρέχουν οι κατασχέσεις των περιουσιών, και η πραγματική, αφόρητη πίεση, στους κλέφτες που δημιούργησαν όλη αυτή την κατάσταση στη χώρα μας.
Προφανώς όλα αυτά τα μεγαλοσυμφέροντα θα αντισταθούν λυσσαλέα. Μπορει να απειλούν τον κ. Παπανδρέου την κυβέρνηση, ή και ολόκληρη την Ελλάδα, έμμεσα ή άμμεσσα με διάφορους τρόπους. Μπορεί να απειλουν τη ζωή πολιτικών και δημοσιογράφων, να απειλούν ακόμη και με πραξικόπημα, εμφύλιο πόλεμο ή εθνική προδοσία. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αυτή το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα ερχόμαστε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε στο διαδραμματιζόμενο "Ελληνικό πείραμα".
O κ. Παπανδρέου καλεί τον κόσμο σε επανάσταση, και τους ζητάει το υστέρημα τους και τις συντάξεις τους σαν πολεμοφόδια. Τα λεφτά τα δίνει ο τίμιος κόσμος, όμως μόνο ο κ. Παπανδρέου ξέρει αν κι εκεινος κυνηγάει ή όχι αυτούς που πρέπει. Αν όλο αυτό γίνεται για την πάταξη της διαπλοκής και της απάτης ή αντίθετα είναι το απώγειο της απάτης. Όπου πλέον, μετά απο όλα τα πακέτα της ΕΕ που φαγώθηκαν τώρα οι κερδοσκόποι κλέβουν και το υστέρημα του φτωχού κόσμου, και τους μισθούς και τις συντάξεις.
Η οργή του κόσμου μπροστά σε μια τέτοια διαπίστωση θα είναι ασύλλυπτη. Και δεν είναι τόσο απίθανο να συμβαίνει. Τόσοι προκάτοχοι του κ. Παπανδρέου, κυβερνήτες της Ελλάδας, το χέρι που δεν ήθελαν να το δαγκώσουνε το έγλυφαν. Πρόδιδαν όλους τους άλλους με το αζημίωτο ή απο αδυναμία τι σημασία αλήθεια έχει; Σημασία έχει ότι αυτή τη στιγμή ένας ολόκληρος λαός ήδη αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο παγκόσμιο μέτωπο της διαρθοράς και της διαπλοκής, προσπαθώντας να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή και την πίστη του στο σύστημα. Οταν ταυτόχρονα αγωνίζεται να αλλάξει νοοτροπία. Ο χρόνος χάριτος όμως που αγόρασε η κυβέρνηση με τα χρήματα των αθώων, κοντεύει να τελειώσει, χωρίς ο κ. Παπανδρέου να τα έχει βάλει ακόμη ούτε με έναν κλέφτη.
Επιστημονική τεκμηρίωση και Επιτροπή Σοφών
Ολοένα περισσότερες οι κινήσεις επίσημης πλέον αντίδρασης στην πολιτική του κ. Παπανδρέου απο επιστήμονες και στα δικαστήρια. Καθιστώντας πλέον σαφές ότι η αντίδραση δεν αφορά γραφικότητες, θεωρίες συνομωσίας, ή αντιδραστικούς που επιζητουν την προβολή ή ότι άλλο, αλλά θίγει αυτό ακριβώς που είναι και το πρόβλημα. Το ότι ο κ.Παπανδρέου δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της χώρας που τον εξέλεξε, ίσως τα προδίδει και μάλιστα με τρόπο διόλου νόμιμο ή συνταγματικό.
Μέσα απο αυτές τις κινήσεις γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι ο κ. Παπανδρέου έχει ανάγκη μια Επιτροπή Σοφών, αντί για την Δημόσια Διαβούλευση την οποία όπως φαίνεται έφτιαξε μόνο για τις εντυπώσεις και δεν λαμβάνει στο ελάχιστο υπόψιν στις αποφάσεις του. Μέχρι στιγμής έχουν πέσει στην αντίληψή μου οι παρακάτω κινήσεις και αξίζει να τις γνωρίζει κάθε Έλληνας πολίτης.
1. Δικαστικός αγώνας για ανατροπή του Μνημονίου στο ΣτΕ. Την κίνηση υπογράφουν ο ΔΣΑ (Δικηγορικός Συλλογος Αθηνών), το ΤΕΕ και πολλές άλλες προσωπικότητες επώνυμοι και επιστήμονες
2. Πρωτοβουλία οικονομολόγων και πανεπιστημιακών κατά του Μνημονιου
Μέσα απο αυτές τις κινήσεις γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι ο κ. Παπανδρέου έχει ανάγκη μια Επιτροπή Σοφών, αντί για την Δημόσια Διαβούλευση την οποία όπως φαίνεται έφτιαξε μόνο για τις εντυπώσεις και δεν λαμβάνει στο ελάχιστο υπόψιν στις αποφάσεις του. Μέχρι στιγμής έχουν πέσει στην αντίληψή μου οι παρακάτω κινήσεις και αξίζει να τις γνωρίζει κάθε Έλληνας πολίτης.
1. Δικαστικός αγώνας για ανατροπή του Μνημονίου στο ΣτΕ. Την κίνηση υπογράφουν ο ΔΣΑ (Δικηγορικός Συλλογος Αθηνών), το ΤΕΕ και πολλές άλλες προσωπικότητες επώνυμοι και επιστήμονες
2. Πρωτοβουλία οικονομολόγων και πανεπιστημιακών κατά του Μνημονιου
Η μεγαλύτερη εκλογική απάτη όλων των εποχών;
Όλοι οι πολιτικοί ανέκαθεν έλεγαν κάποια ψέματα ή υπερέβαλαν υποσχέσεις προκειμένου να γοητεύσουν και να πείσουν τους ψηφοφόρους τους. Ομως αυτά που έλεγε ο Γ. Παπανδρέου πριν τον Οκτώβριο του 2009 σε σχέση με όσα έκανε στη συνέχεια, μετά που πανηγυρικά (με όλα αυτά που υποσχόταν) εξελέγη σαν κυβέρνηση, μάλλον θα παραμείνουν στην ιστορία σαν η μεγαλύτερη εκλογική απάτη όλων των εποχών.
Η "σχολή πολιτικής" Παπανδρέου
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδειξε πρός κάθε μήκος και πλάτος ότι δεν έχει την παραμικρή σημασία τί κάνει ένας πολιτικός. Σημασία έχει να μην τον πιάνουν και να επανεκλέγεται !!! Έτσι πλείστα όσα σκάνδαλα βάραιναν αυτόν και τις κυβερνήσεις του μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας χωρίς ποτέ γι'αυτά να πληρώσει ή να τιμωρηθεί κανείς. Εκτός ίσως απο τον Ελληνικό λαό και το Ελληνικό δημόσιο.
Κερδίζοντας όλο το λαό με την διάσημη πλέον "Αλλαγή" του (που όλο θα ερχόταν και ποτέ δεν ήρθε για την Ελλάδα) ο Ανδρέας Παπανδρέου γρήγορα έδωσε μαθήματα πολιτικής και σε όλους τους υπόλοιπους βουλευτές που έσπευσαν να τον μιμηθούν. Αφού δηλαδή η κυβέρνηση δεν δούλευε, γιατί να δούλευαν αυτοί; Κι έτσι δημιουργήθηκε η "Βουλή ΑΕ", όπως την λέει ο μέσος Έλληνας εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια. Και έγιναν οι βουλευτές "βολευτές" όπως εδώ και χρόνια τους αποκαλούν παρα πολλοί Έλληνες και απο πέρυσι τον Οκτώβριο, σχεδόν όλοι.
Η "Βουλή Α.Ε." ήταν το σχήμα όπου όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, συννενοημένοι θα λεγες άψογα για το ρόλο τους ο καθένας, παριστάνανε σύσσωμοι την Ελληνική Βουλή. Αυτοί λοιπόν που μπορούσαν να πείσουν, με την αλλαγή, ή την κάθαρση, ανάλογα, κέρδιζαν τις εκλογές και έπαιρναν τη διαχείριση του ταμείου. Οι υπόλοιποι παρίσταναν την αντιπολίτευση. Και όλοι μαζί απολάμβαναν βουλευτικούς μισθούς συντάξεις, και όλα τα παχουλά τους προνόμια, (που ακόμη τα απολαμβάνουν παρά τα αιματηρά μέτρα για όλους τους υπόλοιπους) χωρίς να κάνουνε καμία δουλειά. Όπερ και το ζητούμενο, ο εύπορος παρασιτισμός. Κάτι που κοντεύει να γίνει το ιδεώδες της εξυπνάδας για κάθε Έλληνα. Οι κυβερνήσεις δεν έφεραν ποτέ καμία ανάπτυξη, την ίδια στιγμή που η αντιπολίτευση ποτέ δεν αντιπολιτεύτηκε πραγματικά κανέναν.Ήταν μια καλοστημένη παράσταση που έθρεφε δυστυχώς η ΕΕ για 30 ολόκληρα χρονια μάλιστα. Με τα χρήματα που προορίζονταν να κάνουν την Ελλάδα μια ανεπτυγμένη χώρα. Τα οποια τώρα όχι μόνο τέλειωσαν, τα χρωστάμε κιόλας. Στην αρχή, λίγοι υποψιάστηκαν, βλέποντας τις επιδοτήσεις της ΕΕ να ερχονται σωρηδόν και καμία ανάπτυξη να μήν γίνεται. Όμως ύστερα πολλοί πείθονταν ότι έφταιγαν οι πράσινοι, κι έτσι ψήφιζαν τους μπλέ, και μετά έφταιγαν οι μπλέ και ψήφιζαν τους πράσινους. Και ολα πήγαιναν ρολόι και για τους πράσινους και για τους μπλέ και για τους κόκκινους και για τους μαύρους και για όλους τους "βολευτές".
Ομως εδώ και δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια πολύς κόσμος ήδη είχε σταματήσει να ψηφίζει. Η αμφισβήτηση πρός τους πολιτικούς εν γένει ήταν πλέον φανερή. Πάνω που την παράσταση την πήρανε χαμπάρι τα τελευταία 4-5 χρόνια όλοι οι υπόλοιποι, τίμιοι, Έλληνες, και πλέον η αποχή θα άγγιζε δυσθεώρητα όσο και ενδεικτικά ύψη, ήρθε ο Γιώργος Παπανδρέου υποσχόμενος να την ξεριζώσει.
Υποσχέθηκε προεκλογικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν ανάπτυξη, δικαιοσύνη, κάθαρση και διαφάνεια. Οικονομολόγοι και άνθρωποι μέσα στα πράγματα, βεβαίωναν ότι αυτά που έλεγε όντως είχαν βάση, κάτι που άλλωστε το ένοιωθε και ο κάθε απλός Ελληνας. Ότι έτσι ναι, θα ερχόταν ανάπτυξη. Ο Ελληνικός λαός λοιπόν πόνταρε στον Γ. Παπανδρέου το τελευταίο του χαρτί. Αφου όλη η αντιπολίτευση ήταν ούτως ή άλλως σάπια και δεν ήταν για να ποντάρει κανείς πάνω τους. Και δεν ήταν τόσο άστοχη πονταρισιά. Θεωρητικά τουλάχιστον, αυτός, ο Γιώργος Παπανδρέου, γνωρίζοντας τη σχολή πολιτικής του πατέρα του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, ήταν ο πλέον ικανός και κατάλληλος για να την αλλάξει.
Πόσο πραγματικά αισιόδοξοι μπορουμε να είμαστε σήμερα όμως απο αυτή την "ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΟΝΤΑΡΙΣΙΑ" των εκλογών του 2009; Ο Γ. Παπανδρέού μαθήτευσε δίπλα στον μεγαλύτερο ίσως παγκοσμίως δημαγωγό. Σε εναν άνθρωπο που πολλοί θαύμαζαν για την ικανότητα του ακριβώς να πείθει τα πλήθη, ανεξαρτήτως οποιωνδήποτε αποτελεσμάτων! Επίσης ο σημερινός πρωθυπουργός ωφείλει τη θέση του στο παγκόσμιο στερέωμα, στα προνόμια, πολιτικά και οικονομικά, που του κληρονόμησε ακριβώς η πολιτική του πατέρα του. Πόσο εύκολα θα τα απαρνηθεί όλα αυτά, για τη σωτηρία της Ελλάδας;
Ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου πράγματι θα είναι ιστορικός στα Ελληνικά πράγματα αν το κάνει. Αν αλλάξει την σχολή πολιτικής την οποία ασπάζονται όλοι οι πολιτικοί και βουλευτές τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα ανεξαρτήτως χρώματος. Αν δεν την αλλάξει ιστορικός θα παραμείνει ο ρόλος του πατέρα του που έκανε το κοινοβούλιο επιχείρηση. Γιατί ύστερα απο 30 χρόνια που η Βουλή λειτουργεί έτσι, η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη, έχει την χειρίστη υπόλειψη παγκοσμίως, και ειδικά μετά την υπογραφή του Μνημονίου, απέχει ένα μόνο βήμα απο την παραχώρηση ακόμη και ολόκληρης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της.
Η καλή δράση αποδίδει περισσότερο
Είναι ενα σημείο των καιρών ή είναι ακριβώς μια απόρρεια του νόμου της προσφοράς και της ζητησης; Σε έναν κόσμο δηλαδή γεμάτο διαφθορά όπου η ποιότητα είτε συστηματικά εξαγοράζεται για να εκλίπει, είτε πωλείται σε ληστρικές τιμές, αυτό να είναι ακριβώς που η αγορά ζητάει; Λίγη τιμιότητα και ποιότητα επιτέλους !
Η κακία, σαν οδηγός επιχειρηματικότητας, οδηγεί σε πλείστες τριβές και φθορές τον επιχειρηματία που την αποδέχεται σαν τον "πλέόν αποδοτικό και σύντομο" δρόμο επιτυχίας και εν τέλει δράσης. Το εγχείρημα έτσι στην πραγματικότητα κοστίζει περισσότερο και αποδίδει λιγότερο. Είναι δηλαδή ευκολότερο και συντομότερο στην ΒΡ παραδείγματος χάρη και τις άλλες μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο με άλλες ενεργειακές πηγές, απο τον αγώνα τους να κατακτήσουν όλα τα εδάφη όπου το πετρέλαιο σήμερα βρίσκεται. Ειναι ακομη ευκολότερο συντομότερο και κοστίζει απείρως φθηνότερα, να συνεταιριστούν με κράτη που έχουν πετρέλαιο, απότι να πληρώσουν μια μακριά σειρά εμπλεκομένων προκειμένου να τα κατακτήσουν και έτσι να παίρνουν το πετρέλαιο τους "τζαμπα".
Το υποτιθέμενο "τζαμπα" κόστος οποιασδήποτε πλουτοπαραγωγικής πηγής κάποιος ληστεύει, δεν είναι καθόλου χωρίς κόστος τελικά. Ετσι ολοενα αναδεικνύεται η "καλή" δράση και οι λεγόμενες "κοινωνικές επιχειρήσεις" όχι μόνο να επιτυγχάνουν συντομώτερα και ευκολότερα, αλλά να αποδίδουν και περισσότερο.
Περισσότερα στο πολύ κατατοπιστικό άρθρο της Καθημερινής.
Η κακία, σαν οδηγός επιχειρηματικότητας, οδηγεί σε πλείστες τριβές και φθορές τον επιχειρηματία που την αποδέχεται σαν τον "πλέόν αποδοτικό και σύντομο" δρόμο επιτυχίας και εν τέλει δράσης. Το εγχείρημα έτσι στην πραγματικότητα κοστίζει περισσότερο και αποδίδει λιγότερο. Είναι δηλαδή ευκολότερο και συντομότερο στην ΒΡ παραδείγματος χάρη και τις άλλες μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο με άλλες ενεργειακές πηγές, απο τον αγώνα τους να κατακτήσουν όλα τα εδάφη όπου το πετρέλαιο σήμερα βρίσκεται. Ειναι ακομη ευκολότερο συντομότερο και κοστίζει απείρως φθηνότερα, να συνεταιριστούν με κράτη που έχουν πετρέλαιο, απότι να πληρώσουν μια μακριά σειρά εμπλεκομένων προκειμένου να τα κατακτήσουν και έτσι να παίρνουν το πετρέλαιο τους "τζαμπα".
Το υποτιθέμενο "τζαμπα" κόστος οποιασδήποτε πλουτοπαραγωγικής πηγής κάποιος ληστεύει, δεν είναι καθόλου χωρίς κόστος τελικά. Ετσι ολοενα αναδεικνύεται η "καλή" δράση και οι λεγόμενες "κοινωνικές επιχειρήσεις" όχι μόνο να επιτυγχάνουν συντομώτερα και ευκολότερα, αλλά να αποδίδουν και περισσότερο.
Περισσότερα στο πολύ κατατοπιστικό άρθρο της Καθημερινής.
Δημοσιεύτηκε ολοκληρη η προκήρυξη
Μια εβδομάδα και δυο μέρες μετά την δολοφονία του δημοσιογράφου Σ. Γκιόλια, δημοσιεύτηκε ολόκληρη η προκήρυξη απο τη ΣΕΧΤΑ επαναστατών, ανάλυψης ευθύνης για την δολοφονία του.
Οι Ρότσιλντ, οι Εβραίοι,οι έσχατοι χρονοι και η αυτοεκπληρούμενη προφητεία
Πολλοί έχουν διαβάσει ή ακούσει για τους έσχατους χρονους. Για το ότι το 2012 θα είναι η χρονιά του τέλους κλπ. Ενα κάπως κατατοπιστικό λινκ κατάφερα να βρώ εδώ συνοδευμένο φυσικά με διάφορα συμπεράσματα που καλύτερα να μην τους δώσετε καμία σημασία.
Σημασία έχει ότι αν πραγματικά, στις τάξεις των Εβραίων, περιμένουν αυτήν την πολυεθνική επίθεση κατα του ιουδαισμού, ερμηνεύονται όλα όσα συμβαίνουν στον κοσμο μας αυτή τη στιγμή. Αφου οι Εβραίοι, η οικογένεια Ροτζιλντ, με τους ανα τον κόσμο αντιπροσώπους της ελέγχουν όλοκληρο το τραπεζικό σύστημα και τουτέστιν το κόσμο είναι πέραν του πιθανού ότι συμβαίνει στο κόσμο να είναι σε μεγάλο βαθμό ότι συμβαίνει σε εκείνους προσωπικά. Πραγματικά ή στη φαντασία τους.
Αν λοιπον οι Ροτσιλντ, και οι κορυφαίοι υπο αυτούς εβραίοι στην ιεραρχία της παγκόσμιας κυριαρχίας και ελέγχου, ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ, ότι όλος ο κόσμος θα συσπειρωθεί εναντίον τους το 2012, λογικό δεν είναι να παίρνουν τα μέτρα τους;
Ετσι βλεπουμε μια πρωτοφανή όσο και σαφή επιχείρηση ελέγχου ΟΛΩΝ των τραπεζικών συναλλγών, καθώς και ΟΛΩΝ των ενεργειακών πόρων, μαζί με τα τροφιμα και τα φάρμακα. Επειχείρηση που φυσικά κοστίζει πάρα πολύ σε χρήμα όμως τους Ροτσιλντ δεν τους πειράζει. Αφού, θεωρητικά πάντα , αν τα ελέγξεις όλα, κανείς δεν θα μπορέσει να σου επιτεθεί.
Στην πράξη όμως όλη αυτή η τακτική, φτιάχνει ακριβώς την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δηλαδή με όλα αυτά που κάνουν οι Ροτζιλντ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ τους επιτεθεί η πολυεθνική δύναμη, κάνουν κάθε μέρα και πιο εχθρικό απέναντί τους κόσμο που μέχρι χθές τους αγνοούσε. Ακουγατε κανένα μέχρι πέρισυ να μιλάει για επανάσταση; Σήμερα το ακούτε παντού. Ακούγατε κανέναν να μιλάει για τους Ρότσιλντ; Τώρα μιλάει και η κουτσή Μαρία.
Με το ρυθμό αυτό, εως το 2012 θα έχει βρεθεί και η περίφημη πολυεθνική δύναμη που προφητεύουν και τα κυτάπια τους. Γιατί οι αντίπαλοι των Ρότσιλντ, φυσικά υπάρχουν και ειναι και αυτοί πανίσχυροι και πάρα πολύ πλούσιοι. Ομως δεν είχαν μέχρι σήμερα και τον κάθε δυτικό πολίτη μαζί τους στην μάχη εναντίον τους. Κανείς δεν νοιαζόταν για τους Ροτσιλντ, οπότε και το πρόβλημα δεν υπήρχε. Ομως τώρα; Πώς θα αποφύγουμε την παγκόσμια εμπλοκή; Οι αντίπαλοι των Ροτζιλντ, δύσκολα θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη τέτοια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Αφού οι Ρότζιλντ με την απίστευτη βία που ασκούν στο σύστημα προκειμένου να τα ελέγξουν όλα, θα κάνουν όλο το κόσμο τελικά εχθρό τους ίσως και πρίν το 2012 που λένε τα βιβλία τους.
Σημασία έχει ότι αν πραγματικά, στις τάξεις των Εβραίων, περιμένουν αυτήν την πολυεθνική επίθεση κατα του ιουδαισμού, ερμηνεύονται όλα όσα συμβαίνουν στον κοσμο μας αυτή τη στιγμή. Αφου οι Εβραίοι, η οικογένεια Ροτζιλντ, με τους ανα τον κόσμο αντιπροσώπους της ελέγχουν όλοκληρο το τραπεζικό σύστημα και τουτέστιν το κόσμο είναι πέραν του πιθανού ότι συμβαίνει στο κόσμο να είναι σε μεγάλο βαθμό ότι συμβαίνει σε εκείνους προσωπικά. Πραγματικά ή στη φαντασία τους.
Αν λοιπον οι Ροτσιλντ, και οι κορυφαίοι υπο αυτούς εβραίοι στην ιεραρχία της παγκόσμιας κυριαρχίας και ελέγχου, ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ, ότι όλος ο κόσμος θα συσπειρωθεί εναντίον τους το 2012, λογικό δεν είναι να παίρνουν τα μέτρα τους;
Ετσι βλεπουμε μια πρωτοφανή όσο και σαφή επιχείρηση ελέγχου ΟΛΩΝ των τραπεζικών συναλλγών, καθώς και ΟΛΩΝ των ενεργειακών πόρων, μαζί με τα τροφιμα και τα φάρμακα. Επειχείρηση που φυσικά κοστίζει πάρα πολύ σε χρήμα όμως τους Ροτσιλντ δεν τους πειράζει. Αφού, θεωρητικά πάντα , αν τα ελέγξεις όλα, κανείς δεν θα μπορέσει να σου επιτεθεί.
Στην πράξη όμως όλη αυτή η τακτική, φτιάχνει ακριβώς την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δηλαδή με όλα αυτά που κάνουν οι Ροτζιλντ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ τους επιτεθεί η πολυεθνική δύναμη, κάνουν κάθε μέρα και πιο εχθρικό απέναντί τους κόσμο που μέχρι χθές τους αγνοούσε. Ακουγατε κανένα μέχρι πέρισυ να μιλάει για επανάσταση; Σήμερα το ακούτε παντού. Ακούγατε κανέναν να μιλάει για τους Ρότσιλντ; Τώρα μιλάει και η κουτσή Μαρία.
Με το ρυθμό αυτό, εως το 2012 θα έχει βρεθεί και η περίφημη πολυεθνική δύναμη που προφητεύουν και τα κυτάπια τους. Γιατί οι αντίπαλοι των Ρότσιλντ, φυσικά υπάρχουν και ειναι και αυτοί πανίσχυροι και πάρα πολύ πλούσιοι. Ομως δεν είχαν μέχρι σήμερα και τον κάθε δυτικό πολίτη μαζί τους στην μάχη εναντίον τους. Κανείς δεν νοιαζόταν για τους Ροτσιλντ, οπότε και το πρόβλημα δεν υπήρχε. Ομως τώρα; Πώς θα αποφύγουμε την παγκόσμια εμπλοκή; Οι αντίπαλοι των Ροτζιλντ, δύσκολα θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη τέτοια μοναδική ιστορική ευκαιρία. Αφού οι Ρότζιλντ με την απίστευτη βία που ασκούν στο σύστημα προκειμένου να τα ελέγξουν όλα, θα κάνουν όλο το κόσμο τελικά εχθρό τους ίσως και πρίν το 2012 που λένε τα βιβλία τους.
Blogging: ανώνυμα ή επώνυμα;
Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι γράφοντας ανώνυμα στο διαδίκτυο δεν εκτίθενται. Αυτό ίσως μέχρι ενός σημείου να ισχύει. Μέχρι του σημείου που κανείς δεν έχει βάλει στόχο να βρεί τον τάδε ή τάδε πίσω απο ένα νικνειμ. Οταν το βάλει στόχο, το πιο πιθανό είναι ότι θα τους βρεί.
Οι υπολογιστές αφήνουν ίχνη. Κάθε γραμμή που γράφεται στο διαδίκτυο, θεωρητικά, μπορει να βρεθεί η φυσική της προέλευση. Γιατί είναι μηχανές που επικοινωνούν με μηχανές ανταλλάσσοντας πρωτόκολα επικοινωνίας. Λέει δηλαδή η μια μηχανή απο το τηλέφωνο της, στο τηλεφωνικό κέντρο, ότι θέλει να στείλει το τάδε πακέτο δεδομένων (ήχο, βίντεο, κείμενο) στην άλλη μηχανή που είναι επίσης κάπου όπου το σήμα επίσης θα φτάσει δια μέσου κάποιου δικτύου τηλεποικινωνιών. Το οποίο πάλι στα διόδια της κάθε ψηφιακής φράσης θα πιστοποιήσει την προέλευσή της όχι μία αλλά πολλές φορές μάλιστα.
Αυτό δεν γίνεται απο νοσηρή διάθεση ή επειδή το επέβαλε ο Μεγάλος Αδερφός αλλά γιατί η μια μηχανή, στην μια άκρη το κόσμου, θέλει όχι μόνο να στείλει κάτι στην άλλη, αλλά να την διαβεβαιώνει ταυτόχρονα και η άλλη μηχανή ότι το λαμβάνει, αλλιώς να διακόψει την σύνδεση και να επιχειρήσει ξανά την αποστολή. Κανείς δεν θα έστελνε ποτέ ενα δέμα με το ταχυδρομείο κάπου σε ένα μέρος της γής όπου δεν υπάρχει ταχυδρομείο, γιατί απλούστατα το δέμα θα χανόταν στην πορεία.
Τα δεδομένα αποστολής και λήψης, υπάρχουν. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν παρακολουθούνται όλοι και άν καταγράφονται όλες οι επικοινωνίες όλων σε προσωρινές βάσεις δεδομένων, όπως τα αρχεία βίντεοπαρακολούθησης πελατών των τραπεζών π.χ. και ύστερα απο λίγο καιρό καταστρέφονται. Ομως αυτό που είναι γεγονός είναι πώς αν κάποιος, και ειδικα το κράτος, θέλει να βρεί και να καταγράψει τα ίχνη, η ανωνυμία παύει.
Σαν συμπέρασμα,η ανώνυμη δημοσίευση στο διαδίκτυο δίνει μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση στο χρήστη. Αφ ενός νομίζοντας ότι είναι καλυμένος, γράφει πράγματα που ίσως επώνυμα δεν θα έγραφε ποτέ, αφ ετέρου, η ανωνυμία στο διαδίκτυο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Οι υπολογιστές αφήνουν ίχνη. Κάθε γραμμή που γράφεται στο διαδίκτυο, θεωρητικά, μπορει να βρεθεί η φυσική της προέλευση. Γιατί είναι μηχανές που επικοινωνούν με μηχανές ανταλλάσσοντας πρωτόκολα επικοινωνίας. Λέει δηλαδή η μια μηχανή απο το τηλέφωνο της, στο τηλεφωνικό κέντρο, ότι θέλει να στείλει το τάδε πακέτο δεδομένων (ήχο, βίντεο, κείμενο) στην άλλη μηχανή που είναι επίσης κάπου όπου το σήμα επίσης θα φτάσει δια μέσου κάποιου δικτύου τηλεποικινωνιών. Το οποίο πάλι στα διόδια της κάθε ψηφιακής φράσης θα πιστοποιήσει την προέλευσή της όχι μία αλλά πολλές φορές μάλιστα.
Αυτό δεν γίνεται απο νοσηρή διάθεση ή επειδή το επέβαλε ο Μεγάλος Αδερφός αλλά γιατί η μια μηχανή, στην μια άκρη το κόσμου, θέλει όχι μόνο να στείλει κάτι στην άλλη, αλλά να την διαβεβαιώνει ταυτόχρονα και η άλλη μηχανή ότι το λαμβάνει, αλλιώς να διακόψει την σύνδεση και να επιχειρήσει ξανά την αποστολή. Κανείς δεν θα έστελνε ποτέ ενα δέμα με το ταχυδρομείο κάπου σε ένα μέρος της γής όπου δεν υπάρχει ταχυδρομείο, γιατί απλούστατα το δέμα θα χανόταν στην πορεία.
Τα δεδομένα αποστολής και λήψης, υπάρχουν. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν παρακολουθούνται όλοι και άν καταγράφονται όλες οι επικοινωνίες όλων σε προσωρινές βάσεις δεδομένων, όπως τα αρχεία βίντεοπαρακολούθησης πελατών των τραπεζών π.χ. και ύστερα απο λίγο καιρό καταστρέφονται. Ομως αυτό που είναι γεγονός είναι πώς αν κάποιος, και ειδικα το κράτος, θέλει να βρεί και να καταγράψει τα ίχνη, η ανωνυμία παύει.
Σαν συμπέρασμα,η ανώνυμη δημοσίευση στο διαδίκτυο δίνει μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση στο χρήστη. Αφ ενός νομίζοντας ότι είναι καλυμένος, γράφει πράγματα που ίσως επώνυμα δεν θα έγραφε ποτέ, αφ ετέρου, η ανωνυμία στο διαδίκτυο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Επανάσταση στην επανάσταση !
Η Σεχτα των επαναστατών, λέει η είδηση, δολοφονησε το κ.Σωκράτη Γκιόλια. Προσωπικά δεν γνωρίζω ούτε την οργάνωση ουτε τον δημοσιογράφο. Απο τις υπάρχουσες πληροφορίες που ανίχνευσα στο διαδίκτυο μετά το γεγονός, σχημάτισα μια άποψη. Οτι ο κ. Γκιόλιας ήταν αντιδραστικός κατα του συστήματος, προσκείμενος στο ακόμη πιο αντιδραστικο μπλόγκ troktiko.gr. Οσο για τη Σεχτα ότι είναι μια οργάνωση που στόχους έχει ανθρώπους κλειδιά του συστήματος επίσης.
Μετά την "επανάσταση" λοιπόν, του κ. Παπανδρέου, όπου επαναστάτησαν οι πλούσιοι, για να πάρουν πίσω όλα τα χρήματα και δικαιώματα που κατέκτησαν οι φτωχοί τα τελευταία εκατό χρόνια, έχουμε τώρα και επαναστάτες να δολοφονούν επαναστάτες! Εστω και αν αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου !
Ντρέπομαι με το πόσο πραγματικά ηλίθιο λαό μας θεωρούν για να μας λένε τέτοια. Ομως ίσως μας αξίζει ύστερα που πιστέψαμε και ψηφίσαμε τα δεκάδες (όντως επαναστατικά) προεκλογικά ψέματα του κ. Παπανδρέου.
Μετά την "επανάσταση" λοιπόν, του κ. Παπανδρέου, όπου επαναστάτησαν οι πλούσιοι, για να πάρουν πίσω όλα τα χρήματα και δικαιώματα που κατέκτησαν οι φτωχοί τα τελευταία εκατό χρόνια, έχουμε τώρα και επαναστάτες να δολοφονούν επαναστάτες! Εστω και αν αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου !
Ντρέπομαι με το πόσο πραγματικά ηλίθιο λαό μας θεωρούν για να μας λένε τέτοια. Ομως ίσως μας αξίζει ύστερα που πιστέψαμε και ψηφίσαμε τα δεκάδες (όντως επαναστατικά) προεκλογικά ψέματα του κ. Παπανδρέου.
18.7.2010- Παπανδρέου και η πιο διάφανη χώρα στον κόσμο
«Η ελπίδα μου είναι ότι θα μετατρέψουμε την Ελλάδα ίσως στην πιο διαφανή χώρα του κόσμου, δημοσιεύοντας τα πάντα στο διαδίκτυο»
Μεταφρασμένο απο την διπλωματικήν στην ελληνικήν.«Η ελπίδα μου είναι ότι θα μετατρέψουμε το Ιντερνετ στο πιο ισχυρό εργαλείο αδιαφάνειας του κόσμου, δημοσιεύοντας τα πάντα στο διαδίκτυο μαγειρεμένα καταλλήλως»
Ενα κλασσικό παράδειγμα μπορείτε να βρείτε στις λίστες των φοροφυγάδων γιατρών που υποτίθεται τιμωρήθηκαν και έφαγαν πρόστιμα. Ούτε ένας τους δεν μπορούσε να βρεθεί στο Χρυσό Οδηγό, ούτε κάν αναφορές γι'αυτούς στο Google. Μεγαλογιατροί που υποτιθεται έφαγαν πρόστιμα εκκατομυρίων ευρώ, δεν είχαν ούτε καταχώρηση στο Χρυσό Οδηγό όπου έχει καταχώρηση και η κουτσή Μαρία.
16.7.2010 - Δηλώσεις Παπανδρέου απο Σύμη
«Σε εννέα μήνες που πέρασαν, καταφέραμε το ακατόρθωτο. Και να αποφύγουμε την πτώχευση, αλλά και να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα είναι και πάλι μια άξια χώρα».
Μετάφραση«Σε εννέα μήνες που πέρασαν, καταφέραμε το ακατόρθωτο. Και να ληστέψουμε τους πάντες, και να μην μας λιντσάρουνε (ακόμη)».
Αυτό που θα μείνει
Ολα μπορεί να φύγουν. Πολιτισμος, νομιμότητα, δημοκρατία, αξιοπρέπεια. Μαζί με μισθούς, συντάξεις και ανθρώπινα δικαιώματα. Προκειμένου στα ξαφνικά, πάλι, να εμφανιστεί μια ανθρωπότητα "γεμάτη προβλήματα". Απο τα οποία μπορούν να την οδηγήσουν μακριά τάχα και πάλι μόνο αυτοί, οι ακριβοπληρωμένοι καπετάνιοι της.
Ομως η ανθρωπότητα έφτασε στον προορισμό της. Αυτόν για τον οποίο κωπηλατούσαν χιλιετηρήδες ολοκληρες τίμιοι επιστήμονες, άνθρωποι της σκέψης και τίμιοι εργάτες. Υπερεπάρκεια ενέργειας, απαλλαγή απο την αναγκαστική εργασία, επιτέλους. Ενας καθαρός, όμορφος πλανήτης, κάθε μέρα πιο φιλόξενος αντί για κάθε μέρα πιο εχθρικός. Μόνο αν μας οδηγήσουν μακριά απο αυτά προφανώς το καράβι της ανθρωπότητας θα χρειάζεται ακομη καπετάνιους.
Γυρίσανε το καράβι ανάποδα. Για να μήν χάσουν τα προνόμια τους στην τιμονιέρα, κάνουν τα πάντα ώστε η ανθρωπότητα να μην αποβιβαστεί ποτέ. Να είναι πάντα ξυλάρμενη. Και εμφανίζουν για άλλη μια φορά τις καταστροφές, τους πολέμους και τις θυσίες, σαν απαραίτητα. Για να πάει η ανθρωπότητα μπροστά, για την πρόοδο τάχα, πάλι. Όμως αυτή τη φορά όλοι έχουν δει την ακτή. Κι αυτό θα μείνει.
Ομως η ανθρωπότητα έφτασε στον προορισμό της. Αυτόν για τον οποίο κωπηλατούσαν χιλιετηρήδες ολοκληρες τίμιοι επιστήμονες, άνθρωποι της σκέψης και τίμιοι εργάτες. Υπερεπάρκεια ενέργειας, απαλλαγή απο την αναγκαστική εργασία, επιτέλους. Ενας καθαρός, όμορφος πλανήτης, κάθε μέρα πιο φιλόξενος αντί για κάθε μέρα πιο εχθρικός. Μόνο αν μας οδηγήσουν μακριά απο αυτά προφανώς το καράβι της ανθρωπότητας θα χρειάζεται ακομη καπετάνιους.
Γυρίσανε το καράβι ανάποδα. Για να μήν χάσουν τα προνόμια τους στην τιμονιέρα, κάνουν τα πάντα ώστε η ανθρωπότητα να μην αποβιβαστεί ποτέ. Να είναι πάντα ξυλάρμενη. Και εμφανίζουν για άλλη μια φορά τις καταστροφές, τους πολέμους και τις θυσίες, σαν απαραίτητα. Για να πάει η ανθρωπότητα μπροστά, για την πρόοδο τάχα, πάλι. Όμως αυτή τη φορά όλοι έχουν δει την ακτή. Κι αυτό θα μείνει.
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
Η επανάσταση έχει αρχίσει.... 2, the Papandreou version
Ιδου λοιπόν μερικά απο αυτά που αν, απο κεκτημένη ταχύτητα, ανταμοίβετε σήμερα στο παιδί σας και του τα παρουσιάζετε σαν αξίες, αύριο εκτός απο τη Βουλή θα μουτζώνει και εσάς, αφού δεν θα μπορεί να βγάλει δεκάρα .Τίμιος Επιστημονας. Αν μοχθήσετε για να κάνετε το παιδί σας πραγματικό και τίμιο επιστήμονα αφοσιωμένο στην πρόοδο της ανθρωπότητας, τότε θα βρεθεί ή άνεργος ή σε κανένα λάκο με ασβέστη. Μόνο σκεφτείτε ότι το πιο γρήγορο αυτοκίνητο στους πρώτους αγώνες ταχύτητας το 1896 ήταν ένα..... ηλεκτρικό αυτοκίνητο (!!) και ακόμη, 120 χρόνια μετά τα αυτοκίνητα κινούνται με πετρέλαιο !
Τίμιος εργάτης Μετά απο μία εντελώς εξαθλιωμένη ζωή μέσα στη φτώχεια, το παιδί σας θα πεθάνει στην ψάθα. Υστερα απο άθλια γηρατειά χωρίς καν σύνταξη. Αφού όταν θα φτάνει κοντά στη σύνταξη, θα την μεταθέτουν μερικά χρονια παρακάτω. Αν αρρωστήσει ο θάνατος του απλά θα είναι λίγο πιο βασανιστικός αφού δεν θα δικαιούται καμία περίθαλψη και αν τον περιθάλψουν στην καλύτερη περίπτωση θα είναι σαν ιατρικό πειραματόζωο.
Τίμιος ιδιωτικός υπάλληλος. Θα πεθάνει πριν τα πενήντα απο άγχος προσπαθώντας να αποδείξει ότι η εταιρία του θα μπορούσε να πουλήσει και αξιόλογα προιόντα αντί απλά να κλέβει ή να εξαπατά παντοιοτρόπως τους πελάτες της, τους πολίτες και το κράτος.
Τίμιος δημόσιος υπάλληλος. Θα βρεθεί άνεργος πάρα πολυ γρήγορα και θα καταλήξει σε μία απο τις παραπάνω κατηγορίες
Τίμιος επιχειρηματίας. Αυτό θα είναι η πιο τραγική κατεύθυνση που θα μπορούσατε να δώσετε στα παιδιά σας σήμερα. Γιατι έτσι, εκτός απο τη ζωή τους, πολύ πιθανόν τα παιδιά σας να χάσουν και τα λεφτά σας.
Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
Επίκαιρες ρήσεις
Τα τσιμπούρια μπορεί να πιστεύουν ότι οι σκύλοι υπάρχουν μόνο για να τρέφονται εκείνα, όμως οι σκύλοι θα κάνουν πάντα οτι μπορουν για να τα πετάξουν απο πάνω τους.
Κυριακή 4 Ιουλίου 2010
Η επανάσταση έχει αρχίσει
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε σαν "προφητικό" στο ΜΕΝ Ιουλίου του 1998. Κυκλοφόρησε πάλι, τον Νοέμβριο του 2009, σαν μέρος των κειμένων επιστημονικής φαντασίας του πρώτου μου βιβλίου ΕΝΕΡΓΟΝΙΑ. Σήμερα, φαίνεται σαν να περιγράφει το σήμερα ....
"Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ
Όλοι περιμένουν κάτι να γίνει. Να έρθει ο Αντίχριστος να έρθει ο Μεσσίας, να έρθει η Αποκάλυψη. Η κοινή διαίσθηση είναι σωστή, όλοι περιμένουν μία κοσμογονική αλλαγή άσχετα αν αυτή μεταφράζεται (συνήθως) με θρησκευτικά μηνύματα ή προσδοκίες. Όμως ίσως είναι πιο λογικό να δώσουμε στις εξελίξεις πού έρχονται απλές ανθρώπινες και καθημερινές ερμηνείες, άλλωστε πάντα έτσι ήταν. Γιατί η επανάσταση έχει αρχίσει πάλι. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και λάβαρα, μία φορά, χωρίς πάθος. Παρ' όλ' αυτά τώρα έχει μάλλον περισσότερο γούστο, αν το δει κανείς με μία νότα αισιοδοξίας.
Παγκόσμια προβλήματα μπορεί να λύνονται με απλή αριθμητική. Είναι μία σκέψη. Αφού όλες οι φιλοσοφικές θεωρίες δεν δείχνουν να οδηγούν σε εξηγήσεις, ίσως μία απλή προσέγγιση να μπορεί.
Το 1920 για να σκαφτούν τα θεμέλια ενός σπιτιού χρειάζονταν 20 εργάτες να σκάβουν για 20 μέρες. Αντίθετα το 1960 ένας εργάτης με μία μπουλντόζα τα έσκαβε σε μία μέρα. Αυτό σημαίνει πώς το 1960 οι υπόλοιποι 19 εργάτες θα έμεναν άνεργοι για 19 μέρες εκτός και αν κτίζονταν ξαφνικά 19 φορές περισσότερα σπίτια στα ίδια χρονικά διαστήματα.
Τότε, τα καινούργια σπίτια ήταν πραγματικά αρκετά, ύστερα από τον πόλεμο. Όμως το 16ωρο έγινε 8ωρο όχι για τους "αγώνες του λαού" αλλά για τους ταπεινούς λόγους πού προαναφέραμε και έτσι μόνον τα καινούργια σπίτια είναι σήμερα μόνο 19 φορές περισσότερα από τότε και όχι 38.
Βέβαια κάποια στιγμή η ανοικοδόμηση σταμάτησε, και έτσι επανήλθε το πρόβλημα.
"Τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς" αναρωτήθηκαν οι κυβερνήσεις, "θα τους αφήσουμε στον δρόμο να φωνάζουνε; Σε λίγο να αρχίσουνε να κλέβουν όσα δεν μπορούν να βγάλουν για να ζήσουν."
Η κατάσταση άρχιζε μόλις να γίνεται πιεστική. Οι 8 ώρες όμως δεν έγιναν 4. Γιατί δεν υπήρχε κάποιο σύστημα. Έτσι όσοι δεν έβρισκαν δουλειά σε άλλους άρχισαν να "φτιάχνουν" δικές τους δουλειές. Στην αρχή αυτά ήταν καινούργια καταναλωτικά είδη. Προέκυψαν κατασκευάσματα όπως π.χ. τσιπς, τσίχλες και πολλά άλλα, είδη έως τότε άχρηστα στην καθημερινή μας ζωή. Η διαφήμιση με τη σειρά της τα εγκαθίδρυσε σαν "απαραίτητα". Δουλειές λοιπόν στα άχρηστα καινούργια είδη για να γίνουν "χρήσιμα", δουλειές και στην διαφήμιση που υποστήριζε την πώλησή τους, κτίστηκαν κι αυτά τα "σπίτια" ας το πούμε έτσι, στέγασαν εργασιακά και έθρεψαν κάποιες μάζες, αφεντικά και υπαλλήλους.
Ο κόσμος τώρα πού άρχισε να τα αγοράζει όλα αυτά σε καθημερινή η περιοδική βάση, άρχισε σταδιακά να χρειάζεται περισσότερα χρήματα για να μπορεί να το κάνει. Έτσι έγιναν ακόμη περισσότεροι αυτοί πού, για να έχουν περισσότερα, φτιάχνανε ένα δικό τους είδος, "πιο" καλό, "πιο" αυτό η "πιο" το άλλο από τα προηγούμενα, με σκοπό να πουλήσουν κι αυτοί κάτι και να βγάλουν περισσότερα για να μπορούν ύστερα να καταναλώσουν περισσότερα.
Στον οικοδομικό τομέα, τα καινούργια σπίτια κατασκευάστηκαν μοντέρνα με πιο επιστημονικές αρχές, πράγμα πού δεν προδιέθετε την αντικατάστασή τους σύντομα. Η λύση στην αγορά εργασίας πού προσέφερε ως προς αυτό το σημείο ο πόλεμος και η καταστροφή των πάντων, πέρασε σύντομα και επανήλθαμε λίγο πολύ στο ίδιο σημείο.
Όμως όχι ακριβώς στο ίδιο σημείο. Δεύτερος σοβαρός παράγων διαβίωσης, και συνεπώς αγοράς και προσφοράς εργασίας είναι τα τρόφιμα. Εκεί κι αν πολλαπλασιάστηκαν οι άνεργοι. Το 1920 για να θεριστεί ένα χωράφι καλαμπόκι σχετικά μεγάλο χρειάζονταν 30 άτομα για μία βδομάδα. Από τουλάχιστον το 1960 χρειάζονται μία θεριζοαλωνιστική μηχανή για μία μέρα. Πάλι χιλιάδες οι άνεργοι.
Βέβαια αρχικά μέχρι να κατασκευαστούν οι μπουλντόζες και οι θεριζοαλωνιστικές μηχανές, χρειάστηκαν πάλι πολλά εργατικά χέρια, στα εργοστάσια κατασκευής των μηχανημάτων αυτών. Με μικρότερους ρυθμούς βέβαια όμως βοηθούσης και της μετατροπής από 16ωρο σε 8ωρο ισοσταθμιζόταν η κατάσταση.
Φτιάχτηκαν όμως κάποια στιγμή και ύστερα ήρθαν οι υπολογιστές τα ρομποτικά και οι αυτοματισμοί. Εκεί πια δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο στην ανεργία. Το σύστημα άρχισε να κατασκευάζει μετά μανίας κάθε είδους καινούργια "τέχνη" , κάθε είδους καινούργιο είδος και εργασία προσπαθώντας ταυτόχρονα με χιλιάδες άλλες "θέσεις εργασίας" να το πουλήσει. Και μέχρι εκεί πάλι καλά ήταν. Μόνο που όλα αποκτούσαν ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα κύκλου παραγωγής- πώλησης- κατανάλωσης. Δια του ανταγωνισμού,(υπάρχουν πλέον 100 κατασκευαστές τσίχλας και όχι ένας), η τιμή άρχισε να μειώνεται. Κατιούσης της τιμής, δεδομένου ότι εδώ μιλάμε για εμπορικό κέρδος και όχι για πρακτική χρησιμότητα, άρχισε να αυξάνεται η ανάγκη για ολοένα και "πιο γρήγορη" πώληση, ούτως ώστε το τελικό αποτέλεσμα σε χρήμα στην ίδια χρονική περίοδο να είναι τουλάχιστον το ίδιο.
Στην αρχή αυτό έδειχνε να λύνει μέρος του προβλήματος της απασχόλησης, δημιουργώντας ολοένα και πιο πολυάριθμα τμήματα πωλήσεων. Γρήγορα όμως τελείωσε κι αυτό, με την μαζική διαφήμιση από τα Μέσα. Οι πωλητές έπαιρναν πολύ μεγάλες προμήθειες για τις ποσότητες πού πουλούσαν σε σχέση με τις ποσότητες που πουλούσαν τα Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Οι προμήθειες των πωλητών άρχισαν να πέφτουν αφού δεν ήταν πλέον τόσο πολύτιμοι. Οι πωλητές άρχισαν είτε να μένουν άνεργοι είτε να μην πουλάνε ελλείψει κινήτρου. Συγχρόνως η επιχειρήσεις που δεν μπορούσαν να τους καταργήσουν εντελώς επιβαρύνονταν κι άλλο στα λειτουργικά τους κόστη από την ελαττωματική τους επίδοση.
Πολλοί πωλητές στράφηκαν στα Μέσα. Τα Μέσα από την πλευρά τους όμως δεν μπορούσαν να απασχολήσουν όλους τους πωλητές και το όλο πράγμα άρχισε να παίρνει την κατηφόρα. Όλοι προσπαθούσαν να πουλήσουν φθηνότερα, (αλλιώς δεν θα πουλούσαν καθόλου), με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν τα Μέσα ολοένα και περισσότερο. Στο μεταξύ από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση, όλες οι βαθμίδες στο πνεύμα της επιτάχυνσης κι αυτές, άρχισαν να αναζητούν ολοένα φθηνότερους τρόπους παραγωγής. Στην αρχή ήταν τα μεροκάματα, πού σε σχέση με το καθημερινό κόστος ζωής άρχισαν να φθίνουν σταθερά. Στην συνέχεια ήρθαν και τα ρομπότ.
Το αποτέλεσμα είναι πώς σήμερα μεγάλη μάζα ανθρώπινου δυναμικού έχει αρχίσει να καταναλώνει σημαντικά λιγότερο είτε γιατί δεν βγάζει τίποτα είτε γιατί έμειναν άνεργοι. Αυτό ανεβάζει και άλλο το διαφημιστικό κόστος ώστε από την ολοένα συρρικνούμενη μερίδα αγοράς να πουλήσουν τελικά οι ισχυρότεροι, αυτοί δηλαδή που μπορούν να πουλήσουν κι άλλο φτηνότερα ώστε να "πείσουν" τους οικονομικά ασθενείς πλέον να καταναλώσουν.
Φυσικά για να γίνει αυτό οι πληρωμές μειώθηκαν κι άλλο, ωθώντας ακόμη πιο γρήγορα τον κύκλο πραγμάτων μία και δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και έτσι ακόμη μικρότερη δυνατότητα κατανάλωσης. Όσοι δεν αντέχουν κλείνουν ή "συγχωνεύονται" πουλιούνται δηλαδή, αν είναι τυχεροί, ώστε τουλάχιστον ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης να ζήσει καλά. Όμως όσο πιο συγκεντρωτική γίνεται η παραγωγή τόσο πιο δυσμενείς γίνονται οι συνθήκες για τους εργαζόμενούς της, οι οποίοι μειώνουν πάλι με τη σειρά τους το γενικό δυναμικό κατανάλωσης που θα έκανε τη ρόδα χρηματοδότηση - παραγωγή - κατανάλωση να αρχίσει να γυρίζει. Ακριβώς δηλαδή σαν ένα αυτοκίνητο σφηνωμένο στη λάσπη που όσο περισσότερο σπινάρει η ρόδα τόσο πιο βαθιά μέσα στο χώμα βυθίζεται.
Τα λεγόμενα "άχρηστα" καταναλωτικά είδη δέχτηκαν πρώτα την μπόρα μία και στην ανάγκη ο άνθρωπος πρώτα τα περιττά κόβει. Έτσι οι άνεργοι πλήθυναν κι άλλο. Άδειασε λίγο ο τόπος και ο ανταγωνισμός περιορίστηκε, όμως η κατανάλωση παρέμενε σε απελπιστικά χαμηλά επίπεδα. Για να ωθηθούν στην κατανάλωση οι φτωχοί άρχισαν να πέφτουν οι τιμές ραγδαία, με την αφαίρεση αυτή τη φορά του κόστους της διαφήμισης πού δεν χρειαζόταν και τόσο τώρα πια πού οι ανταγωνιστές είχαν πεθάνει η κλείσει. Έτσι και οι διαφημιστές άρχισαν να μένουν άνεργοι σιγά-σιγά, και να καταναλώνουν κι αυτοί λιγότερο.
Ένας τρίτος παράγων των εξελίξεων μετά την στέγαση και την τροφή είναι η ενέργεια. Σήμερα παράγεται σε πολύ μεγαλύτερη αφθονία και με πολύ μικρότερο κόπο απ'ότι στις αρχές του αιώνα. Αυτό αφήνει πάλι πολλούς ανθρώπους χωρίς δουλειά αντικαθιστώντας τους ολοένα με μηχανές και τεχνολογική υποδομή, συστήματα που πάλι έχουν ήδη κατασκευαστεί στην βάση τους τις προηγούμενες δεκαετίες και έτσι δεν απασχολούν πλέον τόσο σημαντικά ποσοστά ανέργων.
Ο τελευταίος σημαντικός παράγοντας εξελίξεων είναι ο πόλεμος. Δεν υπάρχει. Όσο κι αν φαίνεται κυνικό, ο πόλεμος είναι η βάση της άνθισης της μεταπολεμικής κοινωνίας. Μίας κοινωνίας χαρούμενης δημιουργικής, πού έκανε λεφτά, έκτισε σπίτια και είχε ελάχιστα ψυχολογικά προβλήματα. Μία άνετη κοινωνία πού απόλαυσε την ζωή, πού δεν ένοιωσε ποτέ μελλοθάνατη και πού η ποιότητα και η μεστότητά της φαίνεται στην τέχνη η οποία ύστερα από ένα σημείο, κοντά στο '70 μοιάζει να έμεινε για πάντα στα προηγούμενα. Το 1970 αν ρωτούσες οποιονδήποτε αν θα ήθελε να δει κάποιον 65 χρονών να τραγουδάει ροκ, γεμάτος κοκαΐνη για να κρατηθεί όρθιος θα σε έλεγε τουλάχιστον διεστραμμένο. Σήμερα μόνο αυτό υπάρχει διαθέσιμο, όχι από διαστροφή, αλλά από έλλειψη οτιδήποτε άλλου. Δεν παράγεται πλέον ζωντάνια.
Ο πόλεμος διέλυε τα πάντα και έτσι "βρισκόταν" δουλειά. Το θέμα είναι πώς τουλάχιστον ο τελευταίος πόλεμος ήταν φρικαλέος. Κανείς δεν θέλει να προβεί σε τέτοιου είδους λύσεις του αδιαχώρητου της ανεργίας σήμερα. Το πρόβλημα λύθηκε τότε ας πούμε "αυτόματα". Γκρεμίστηκαν όλα, τα ξανακτίσαμε όλα. Τώρα όλα είναι κτισμένα και έτοιμα να μας υπηρετήσουν. Είναι φυσικό να τίθεται πρόβλημα απασχόλησης. Δεν υπάρχει και τόσο έντονος λόγος πλέον να φτιάχνουμε και να φτιάχνουμε. Αυτό απ'ότι φαίνεται είναι το μόνο πρόβλημα πού αρνείται να "χωνέψει" το σύστημα του 8ώρου εργασίας.
"Δηλαδή τι;" λένε πιθανότατα οι κυβερνήσεις. "Θα αράξουν όλοι και δεν θα κάνουν τίποτα;"
Και όμως τι να κάνουν διάολε; Τι άλλο θα φτιαχτεί; Από την πολύ μας ανεργία, έχουμε κατασκευάσει μέχρι και σεξουαλικές παραλλαγές κάθε είδους, πολιτικές και φιλοσοφικές ομάδες κάθε είδους, ψάχνοντας, όλο ψάχνοντας να βρούμε κάτι να πουλάει. Ο καταναλωτισμός όπως κάθε συνθήκη ύστερα από το σημείο κορεσμού του, αρχίζει να παρακμάζει. Έχουμε εισέλθει από καιρό στην εποχή των παραλλαγών των πρωτοτύπων που είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε. Μόνο η πληροφορική μπορεί νά υποσχεθεί πρωτοτυπία σήμερα και η φιλοσοφία. Η δεύτερη αν της επιτραπεί βέβαια.
Ο πρώτος άνθρωπος φοβόταν την βροχή, την φωτιά αποδεκατιζόταν κυριολεκτικά από την πείνα, τα άγρια θηρία και τις αρρώστιες. Έπειτα δεν υπήρχε αρκετή τροφή, έπειτα δεν υπήρχε αρκετή στέγη, και τέλος δεν υπήρχε αρκετή ενέργεια. Σήμερα δόξα τω Θεό έχουμε απ'όλα σε αφθονία, χάρη στην επιστήμη, την τεχνολογία και την πληροφορική. Πραγματικά δεν χρειάζεται να κοπιάζουμε πια τόσο πολύ. Όμως για νά τα χαρούμε χρειαζόμαστε την κατάλληλη φιλοσοφία σαν κοινωνική γραμμή. Κι αυτές τις γραμμές τις καθορίζει πάντα, (και θα τις καθορίζει) το σύστημα προσφοράς - αμοιβής εργασίας που έχει οδηγήσει σήμερα στην κατάσταση που υφίσταται της "ακινητοποιημένης" κατανάλωσης.
Μακάρι να μπορούσα με ένα άρθρο να επηρεάσω αυτούς από τους οποίους πάντα θα εξαρτάται η τύχη του πολιτισμού μας. Σε πείσμα πολλών επαναστατών πιστεύω ότι όλα πάντα καθοριζόντουσαν από την αρχή. Πιστεύω μάλιστα ότι είναι εντελώς μάταιο να βγει κανείς στο δρόμο διαδηλώνοντας και βλάπτοντας έτσι τις φωνητικές του χορδές και ίσως, αν επέμβουν οι ειδικές δυνάμεις, και τη σωματική του ακεραιότητα. Αρκεί να μην αγοράζει χίλια περιττά πράγματα και έχει ήδη επαναστατήσει. Το πιο αστείο είναι ότι αυτό το κάνει έτσι κι αλλιώς.
Ειρωνικό... Όλοι ψυχανεμιζόμαστε πώς κάπου υπάρχει πρόβλημα με τις αξίες μας και με τα συστήματά μας όμως ίσως τα πράγματα είναι πολύ απλά και δεν τα βλέπουμε επειδή βρίσκονται μπροστά μας. Μπήκαμε στην εποχή της ευδαιμονίας, ύστερα από αιώνες ταλαιπωρίας και τυραννίας από τα στοιχεία τις φύσης και τις ελαττωμένες σωματικές μας δυνατότητες. Όπως μειώθηκαν παλαιότερα οι αντιξοότητες επιβίωσης έτσι και τώρα οι 8 απαραίτητες ώρες δραστηριότητας έχουν γίνει ουσιαστικά 4. Όλες τις υπόλοιπες ώρες τις αναπληρώσαμε είτε με μηχανές είτε με τεχνολογία.
Ίσως αυτό φαίνεται εξωφρενικό και όμως είναι αλήθεια. Οι ίδιοι μισθοί για 4 ώρες εργασίας δεν θα φέρουν απαραίτητα την καταστροφή. Δημιουργούν αυτόματα μία τεράστια καταναλωτική μάζα η οποία σήμερα δεν καταναλώνει παρά μόνον τα απαραίτητα. Διπλασιάζουν σχεδόν τις πωλήσεις. Αμέσως πολλαπλασιάζουν τις θέσεις εργασίας για την ικανοποίηση αυτών των πωλήσεων. Επίσης οι διαθέσιμες ελεύθερες ώρες δημιουργούν ένα ολόκληρο εμπόριο από είδη διασκέδασης και ελεύθερου χρόνου. Τα είδη αυτά μάλιστα αποτελούν τον κύριο όγκο του εμπορίου και της προσφοράς εργασίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πού η αφθονία ενέργειας και υποδομής είναι πλέον γεγονός. Αλίμονο αν περιμένουμε ολόκληρη κοινωνία να κινηθεί από την κατανάλωση πού θα κάνουν οι εργαζόμενοι στα κρέατα, στα γάλατα και στα τρόφιμα γενικά.
Η αγωνία της συγκέντρωσης ολοένα και περισσότερου κέρδους είναι στην ουσία μία παγίδα. Οι πολλοί λίγοι πού θα "επιζήσουν" ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν γίνει λίπασμα, όσα χρήματα κι αν έχουν, εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες πωλήσεων χιλιάδων καταστημάτων ρούχων, διασκέδασης, και άλλων καθαρά καταναλωτικών αγαθών. Δεν μπορεί π.χ. ένας εκατομμυριούχος να πάει σε 50 μαγαζιά και να ψωνίσει και στα 50. Και να το κάνει κάθε μέρα !!! Άμα το έκανε πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα, όμως εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να το κάνει, έτσι μάλλον δεν θα έπρεπε να περιμένουμε από εκεί την λύση.
Υπάρχει μία διάχυτη αγωνία σε όλο τον κόσμο για τις πωλήσεις πού πέφτουν. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μία κωμικοτραγική ιστορική στιγμή όπου το χρήμα θα πρέπει, με κάποιους τρόπους, πλην όμως δωρεάν, να παρασχεθεί πάλι στο υπόλοιπο κοινωνικό σώμα, ώστε αυτό να συνεχίσει να καταναλώνει και συνεπώς να λειτουργεί. Οι ενδείξεις αυτών των τάσεων είναι εμφανείς. Δώρα παντού, "δώρα" ακόμη και για την αγορά ενός περιοδικού του 500ρικου. Σε λίγο ένας Θεός ξέρει τι θα πρέπει να δώσουμε για να πουλήσουμε. Αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι τώρα οι μισοί δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί περιμένοντας να πουλήσουν στους άλλους μισούς πού δεν έχουν δουλειά καθόλου , άρα ούτε και λεφτά.
Η Αποκάλυψη δεν θα έρθει με κοσμογονία αλλά με μαθηματικά. Η ακριβής χρονική της στιγμή είναι μάλλον όταν με ένα Skip θα παίρνουμε πλέον δώρο και άλλο ένα, από το αζήτητο μέχρι σήμερα στοκ.
"29 εκατομμύρια πρώην ιδιοκτήτες πλυντηρίων (γιατί τα πούλησαν για να ζήσουν) συνιστούν σαπούνι. Αυτοί ξέρουν"
Μέσα σε όλον αυτό τον εξευτελισμό ατόμων και προϊόντων, οι τράπεζες κάνουν ακόμη χειρότερη την κατάσταση. Δανείζουν προς όλες τις κατευθύνσεις, υποχρεώνοντας όμως πολύ περισσότερο από όσο εξυπηρετούν. Τον Δεκέμβριο '94 δόθηκαν 250,000 καταναλωτικά δάνεια γύρω στο 1 εκ. Αλήθεια αυτός πού, επειδή έβγαζε όσα έβγαζε, δεν είχε λεφτά για να πάρει δώρα στα παιδιά του, πού θα βρήκε τον Δεκ. 95 να πάρει και τα δώρα και να πληρώσει και το τοκοχρεολύσιο; Φυσικά δεν πήρε κι άλλο δάνειο για να πληρώσει το πρώτο, οι τράπεζες είναι συνεννοημένες μεταξύ τους. Θα πουλήσει λοιπόν ή θα παραχωρήσει. Το αυτοκίνητο, το σπίτι, το οικόπεδο, κάτι θα πάει στην τράπεζα. Ύστερα, επειδή τα χρήματα πού δανείστηκε μάλλον δεν του έλυσαν το πρόβλημα της ζωής του, θα ξαναγυρίσουν κι αυτά τελικά στην τράπεζα και εκεί θα σταματήσει ο κύκλος του χρήματος. Στο τέλος οι τράπεζες θα έχουν όλα τα οικόπεδα, θα ελέγχουν τις περισσότερες επιχειρήσεις και θα έχουν μαζέψει όλα τα λεφτά του κόσμου.
Και μετά τι; Θα βγούνε και θα αρχίσουν να τα μοιράζουν στον κόσμο πάλι μήπως και αρχίσει να καταναλώνει;
"Η επανάσταση έχει αρχίσει". Χωρίς αίματα και βαρβαρότητες αυτή τη φορά όμως με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Την αναγκαστική ανακατανομή του πλούτου. Η κορυφή στηρίζεται στην βάση. Σήμερα αντί για να επαναστατήσεις αρκεί να μην αγοράσεις. Το πιο αστείο είναι πώς δεν χρειάζεται να έχεις την παραμικρή ιδεολογική τοποθέτηση για να το κάνεις. Απλά δεν μπορείς να αγοράσεις. Για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου μία επανάσταση έχει τόσους πολλούς επαναστάτες. Χωρίς καν να το ξέρουν.
Έχουμε φτάσει σαν πολιτισμός στο ιδανικό όριο κόπου-απόλαυσης των 4 ωρών εργασίας (με λιγότερες ώρες εργασίας θα πεθαίναμε από την πλήξη). Εμείς τώρα αντί για να βάλουμε τις μηχανές να δουλεύουνε για μάς, αυτές πού τόσες χιλιετηρίδες μας πήρε για να φτιάξουμε, (αλήθεια γιατί τις φτιάχναμε;) προσπαθούμε να γίνουμε οι ίδιοι μηχανές για να παράγουμε φθηνότερα. Όμως οι μηχανές ούτε τρώνε, ούτε διασκεδάζουν ούτε δυστυχούν. Έτσι κι αλλιώς δεν αγοράζουν. Όμως εμείς χρειαζόμαστε πωλήσεις. Η κατανάλωση κάνει τη ζωή πιο ποιοτική πέραν του ότι "ξεκολλάει το αμάξι". Ζούμε έναν μίζερο κόσμο από βλακεία.
Η μόνη επανάσταση πού χρειάζεται ο κόσμος είναι μία γερή φιλοσοφική επανάσταση, μία υπέρβαση στον τρόπο σκέψης αυτών που διοικούν και καθορίζουν το κοινωνικό σύστημα και τις εξελίξεις. Μαζί με όσους ευχαρίστως δέχονται έναντι αμοιβής να τους εξυπηρετήσουν αδιακρίτως των επιπτώσεων. Ίσως καταλάβουν όλοι αυτοί πως το σημερινό σύστημα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς και το αλλάξουν. Μπορούν με το κατάλληλο κίνητρο. Το κίνητρο αυτό ίσως είναι ότι αν δεν το αλλάξουν το μόνο που θα έρθει είναι μαζί με τα κάτω να σαπίσουν κάποια στιγμή και τα επάνω. Κι αυτό δεν συμφέρει κανένα. "
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)